Hier zou iedereen een verhaal moeten hebben om te leven
Rome Het is de stad waar iedereen minstens één verhaal zou moeten hebben om te leven, te onthouden en te vertellen. Het draagt een perfect palindroom met zich mee en vanuit een spiegel gezien wordt het liefde. Hebben degenen die het zijn naam gaven het met opzet gedaan?
Je bent in Rome en je bent niet alleen, je wordt vergezeld door zijn tempels van verloren geloofsovertuigingen, zijn slaperige oude stenen, de weerspiegeling van de rivier de Tiber en de duizenden eigenaarloze katten die vrijelijk door de straten miauwen.
Het zal je toeschijnen dat al hun oude goden je in de gaten houden en je beschermen, tegen een wolk in de vorm van Luperca, de wolvin die de tweelingbroers zoog die de stad stichtten. En het kan zo zijn. Rome verwelkomt u met zijn caldera-oranje gevels en kleine binnenplaatsen versierd met potten van duizend verschillende soorten groen en af en toe een klassiek beeld.
Zijn oranje gevels en zijn duizend verschillende soorten groen
Rome is veroordeeld als eeuwig mooi, maar is ook een heel eigen universum. Met zijn eeuwige Italiaanse airs kan de meest onbekende en oncontroleerbare sensaties loslaten overgevoelige mensen.
Hoe kun je je niet voorstellen dat een verbannen Rafael Alberti op een van de banken in de... Kerk van Santa Maria in Trastevere en denkend aan zijn verlangen naar Cádiz del alma? Hoe niet opgewonden te raken bij het oversteken van de Sant'Angelo-brug Voor de eerste keer? Hoe kun je niet vervloeken dat tijdreizen niet bestaat, zodat je terug kunt gaan naar je keizerlijke tijden en kunt ontdekken of je een slaaf of een patriciër zou zijn?
Alle steden herbergen een ziel die onophoudelijk klopt, en die van Rome klopt op het ritme van wie bekend staat als het epicentrum van de wereld. Tijdens zijn systole zal hij je laten zien de monumentale stad zal je het gevoel geven deel uit te maken van zijn mythologie, zijn geschiedenis, zijn gebouwen en zuilen. Alles, of bijna alles, dat je als cultuur kent, begon daar, vele meters onder je voeten.
De diastole presenteert je het meest onofficiële deel van de stad, die van de dichters, de ambachtslieden, de 'trasteverina', het geheim, het gastronomische, het populaire. Wen aan zijn beats.
De meest populaire Rome boeit
Rome zal jou of je zintuigen niet laten rusten. Van heel vroeg in de ochtend bestormt de stad je met zijn intense geur van perfect uitgevoerde koffie , verleiden zelfs degenen die, zoals degene die deze woorden ondertekent, niet in staat zijn om van dit drankje te genieten.
Langzaam, de geur van verse basilicum en houtovens baant zich een weg door de straten en je reuksysteem. Tegen die tijd ben je de weg kwijt en kun je alleen nog maar aan eten denken. De 'città' wordt een dans van geuren die je bijna had opgegeven en die in plaats daarvan op je zat te wachten op het terras van een charmant restaurant vol expressieve Romeinen en hongerige toeristen, die weer op krachten komen voordat ze verder lopen de geplaveide steegjes richting de Campo de' Fiori-markt.
Nu is het jouw beurt om deel uit te maken van de stad, dus eet pizza, pasta en veel ijs, zelfs als het winter is en je handen en oren bevroren zijn. Bezoek het Vaticaan en stel je een onmogelijke en toevallige ontmoeting voor met Jude Law en zijn witte trainingspak in The Young Pope. Als je genoeg tijd hebt, breng dan uren en uren door in de Sixtijnse Kapel.
Voel je klein en absurd als je ogen voor het eerst op de Coliseum en begin je bewust te worden van je grootte en dat gladiatoren en beesten daar vochten. Koop een wegwerpcamera voor jezelf en maak van je bezoek unieke ansichtkaarten. Maak een nachtwandeling voor de Trevifontein en klagen dat je het niet kunt zien vanwege het aantal toeristen dat er is, zelfs als je een van hen bent.
En voel je klein voor zijn onmetelijkheid
Volg een rondleiding door het **ondergrondse Rome** tussen catacomben, ondergrondse basilieken en de kapucijnenkerk van Santa Maria della Concezione , versierd met meer dan 4.000 skeletten van oude monniken. Laat ze daar met je praten over de verlaten goden van oude beschavingen en hun 'toevalligheden' met enkele mythen van huidige religies.
Loop door het Forum Romanum en probeer alles te ontrafelen wat daar is gebeurd. Noem alle zwerfkatten die je vindt. Ga naar Piazza Navona en sluit je aan bij de drukte van de restaurants, ambachtelijke verkopers, portretkunstenaars, karikaturisten en spontane muzikanten. Laat het syndroom van Stendhal het overnemen zoals de Aziatische toerist in La Grande Bellezza in Sorrentino.
Bovendien beleeft hij de stad met dezelfde tegenstrijdige emoties als Jep Gambardella, de hoofdpersoon van dezelfde film. Doe alle 'toeristen' voor altijd en voor altijd en dat wil je soms vermijden.
Rome bruist en, ongeacht alle onderwerpen die het aan de orde stelt, zijn invloed is zo groot dat het elke stad zou kunnen beledigen. Ik verzeker u dat op een bepaald moment tijdens uw bezoek, het gevoel dat je niet zonder haar kunt leven, zal je overnemen, en je zult alleen maar in haar universum willen blijven.
Als dit allemaal nog te weinig voor je is, kun je verder de stad verkennen film en literatuur als inspiratiebron gebruiken.
Waarom zou u bijvoorbeeld niet in de voetsporen treden van Audrey Hepburn en Gregory Peck, met of zonder scooter, in Roman Holiday? Of geniet van dezelfde heerlijke pastagerechten als Julia Roberts in Eat Pray Love. En zelfs, je kunt zoeken of er nog iets van het Dolce Vita van Fellini's Rome tussen de straten zit , maar vergeet de nachtelijke baden in de Fontana di Trevi. Dat werkt alleen als je Anita Ekberg bent.
Als het schrijven van een reis deel uitmaakt van je voorbereidingen voordat je naar een bestemming gaat, heb je geluk. Roma is een constante diva en muze voor veel schrijvers. Federico García Lorca wijdde een gedicht aan hem getiteld Huil naar Rome en Rafael Alberti publiceerde een verzameling gedichten genaamd Rome: gevaar voor wandelaars waarin hij vertelt over de jaren die hij daar tijdens zijn ballingschap doorbracht.
Stendhal , van zijn kant, verkent gewetensvol de stad die hij op zijn weg naar binnen vond Wandelingen in Rome . Ook Javier Revert, veel actueler, vertelt zijn visie op de stad in een romeinse herfst . Mogelijk heb je, wanneer je bent teruggekeerd in je alledaagse leven, ook de behoefte om er iets over te schrijven. Doe het.
Feestdagen in Rome
En maak je geen zorgen als je verdrietig bent als je weggaat dat je niet genoeg tijd hebt gehad. Het maakt niet uit hoeveel je voorbereidt en, zelfs als je bijna een eeuwigheid door de geschiedenis en tijd dwaalt, er is geen manier om te voelen dat je getuige bent geweest van alles wat deze stad te bieden heeft. Onthoud dat Rome prachtig en eeuwig is.