Bloemen, schedels en vlaktes: Georgia O'Keeffe arriveert in Madrid
Georgia O'Keeffe , een essentiële figuur van de moderniteit in de Verenigde Staten, heeft niet de impact van zijn tijdgenoot in Europa bereikt Edward Hopper . Net als Hopper O'Keeffe zocht zijn eigen taal, los van Europese artistieke stromingen . Zijn werk werd beroemd in de jaren twintig, toen zijn voorstellingen van bloemen en landschappen, van controversiële erotiek , raakte de Amerikaanse artistieke identiteit, nog in de beginperiode.
De schilder verwierp de academische opleiding van de school van Kunstinstituut van Chicago Y werkte als commercieel illustrator en docent in Texas en South Carolina terwijl hij voortschrijdt op zijn weg naar abstractie. Toen kwam hij bij de galerij van fotograaf Alfred Stieglitz in New York , die in 1916 een tentoonstelling van zijn werken hield.
Georgia O'Keeffe, gefotografeerd door Alfred Stieglitz, na terugkeer uit New Mexico, 1929
In zijn werken zocht hij gevoelens overbrengen naar kleur en vorm . Het begon vanuit de kringlopen van de natuur, vanuit het landschap. Zijn verhuizing naar New York markeerde een nadering van de stad. In zijn beelden rijzen gebouwen als verlichte heuvels op uit de mist.
Georgië groeide ernstig, dubbelzinnig, temperamentvol aspect, radicaal in zijn moderniteit . Hun huwelijk met Steiglitz het zorgde voor een spanning tussen zijn artistieke onafhankelijkheid en zijn toewijding aan een van de centrale figuren in de New Yorkse kunstscene. In zijn carrière is er een constante strijd om creëer je eigen ruimte.
Georgia O'Keeffe-museum
Black Mesa Landscape, New Mexico, 1930, Georgia O'Keeffe Museum, Santa Fe
Black Mesa Landscape, New Mexico, 1930, Georgia O'Keeffe Museum, Santa Fe
Hun relatie was gepassioneerd en conflictueuze. Meer dan 350 portretten van de fotograaf zijn bewaard gebleven, waarvan 200 naakt . De vroege erkenning van het werk van O'Keeffe dwong de kunstenaar boven de muze, en de kunstenaar zocht groei.
Lake George in de staat New York, waar de familie Stieglitz een zomerhuis had, was hun eerste toevluchtsoord. Ik kon me geen voorstelling maken van schilderen zonder te lopen. Tijdens wandelingen in het bos projecteerde hij emoties op bladeren, bloemen en rotsen. . Zijn blik ging dichter naar het object toe, reproduceerde het realistisch, of ging weg en abstraheerde de lijnen van de hellingen en het wateroppervlak.
Oriental Poppies, 1927, Weisman Art Museum aan de Universiteit van Minnesota, Minneapolis
Hij schilderde honderden bloemen . Hij beweerde dat niemand echt een bloem ziet. Het is zo klein, zei hij, dat we geen tijd hebben, en kijken kost tijd. Om het publiek te laten stoppen, was het nodig om het te schilderen.
Linda Nochlin , een kunsthistorica met een feministische inslag, interpreteerde haar zwarte Iris als een vrouwelijke genitaliën metafoor . Ik was op zoek naar een verborgen lichaam in de visie van de kunstenaar. O'Keeffe wees zijn claim af. "Het zijn maar bloemen" , concludeerde hij.
Op tweeënveertigjarige leeftijd veroorzaakte Stieglitz' relatie met Dorothy Norman, een rijke getrouwde vrouw die in zijn galerij investeerde, en het mislukken van een muurschildering voor Radio City Music Hall, een reeks depressieve episodes. Herstel leidde haar naar een gemeenschap van kunstenaars in Taos, New Mexico. Daar vond hij een nieuw begin in de uitgestrekte onbewoonde, woestijngebieden.
New Mexico Het was O'Keeffe's geweldige reis. Een reis die een constante terugkeer zou uitlokken totdat hij zich daar vestigde na Stieglitz's dood in 1946. Hij kocht de Ghost Ranch, een verlaten ranch in Abiquiú . Voor haar lagen de vlakte en de Pedernal-heuvel. De kunstenaar beweerde dat ze de berg zo vaak had geschilderd dat hij van haar was.
Ramskop, witte koninklijke kaasjeskruid. Hills, 1935, Brooklyn Museum
Vanaf zijn eerste verblijf, waarin hij de Tao-gemeenschap verliet, trok hij de woestijn in, te voet of in een Ford Model A die hij leerde rijden. Ik was op zoek naar artefacten: veren, fossielen, botten, stenen . Net als in zijn bloemenbeelden vond hij in deze objecten de essentie van het landschap. De open, dorre ruimte begrensde een omgeving van vrijheid tegen de realiteit van New York . Hij vestigde zijn emotionele landschap in de woestijn in het aangezicht van conflicten.
Zijn schilderij schommelde altijd tussen de abstractie van de vlakte en de heuvels, gemodelleerd naar kleur en vorm, en de symbolische elementen die hij op de voorgrond plaatste. De schedels van stieren of rammen, waarop een bloem bungelt, steken boven de vloeiende achtergrond uit als emblemen van een mysterie van vernieuwing.
In een interview op tachtigjarige leeftijd zei hij dat hij zijn leven had geschilderd zonder te weten dat hij het deed, maar altijd handelde vanuit de zekerheid van wie hij wilde zijn en wat zijn plaats was. "Toen ik in New Mexico aankwam, wist ik dat dit mijn land was" , hij beweerde. Hij stierf negen jaar later in Santa Fe.
New York Street with Moon, 1925, Carmen Thyssen-Bornemisza Collection in depot bij het Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, Madrid
Met een selectie van ongeveer 90 werken , de expositie biedt een complete rondleiding door zijn artistieke carrière. Dit tentoonstellingsproject is mogelijk gemaakt dankzij de steun van meer dan 35 internationale musea en collecties, voornamelijk Noord-Amerikaans, waaronder de Georgia O'Keeffe-museum in Santa Fe.
Na Madrid te zijn gepasseerd, reist de tentoonstelling naar de Centre Pompidou in Parijs en vervolgens naar de Stichting Beyeler van Bazel . Het wordt ook gesponsord door de Terra Foundation for American Art en JTI.
Jimson wiet # 1, 1932, Crystal Bridges Museum of American Art, Bentonville, Arkansas
Adres: Paseo del Prado, 8, 28014 Madrid Bekijk de kaart
Schema: Van 20 april tot 28 mei. Maandag: gesloten Dinsdag t/m zondag: van 10.00 tot 19.00 uur Zaterdag: van 10.00 tot 21.00 uur
Helft van de prijs: €13