Anthony Bourdain, 1956-2018
Mijn leven zoals ik het nu ken, zou niet bestaan zonder de man die het zijne net opgaf. Vermenigvuldig mij met enkele duizenden en je zult het resultaat vinden van de levens die Anthony Bourdain klopte en scoorde.
Nu hoeven we hem alleen nog te eren reizen, proberen, de minder bereisde wegen nemen, zoeken en verhalen vertellen die zich achter elke hap verschuilen. Het is het minste wat we kunnen doen... Het is het enige dat we kunnen doen.
Hoe gemakkelijk zou het zijn om het nieuws van het overlijden van Anthony Bourdain , schrijver en kok ("Ik ben de Charles Wepner onder de chefs", grapte hij toen mensen hem aanspraken als chef), alles ontkennend en verder gaan met ons leven alsof er niets was gebeurd. Maar het is gebeurd en het is ongelooflijk dat het is gebeurd . Zonder meer en in een oogwenk is het uit ons leven verdwenen.
Met zijn vertrek is Bourdain wees geworden entourage van miljoenen volgers en een enorme leegte in harten die zo open staan om van hem te houden, dat het onmogelijk is te denken dat zijn tijd op deze aarde voorbij is. In feite is dat wat de New Yorker met een Franse vader zo geweldig maakte: zijn kracht om de aandacht van mensen te trekken en diep door te dringen in hun overtuigingen.
Het was een symbool van aanbidding in de wereld van de gastronomie , zijn positie verdienen door de waarheid te vertellen in een tijdperk waarin absoluut niemand de noodzaak zag of ziet om het te vertellen.
Zijn kracht lag in om absolute waarheden van de horeca bloot te leggen (vandaar het eerste essay dat hij publiceerde in The New Yorker, wat later zijn eerste bestseller werd), en om de etalage te zijn van een oneindig aantal andere culturen dan de jouwe, kilometers verderop gelegen, ze voor de ogen van toeschouwers die, toen ze ze door hem vertelden, zich met hen konden identificeren .
En alles uit respect , uit de behoefte van mensen om elkaar te begrijpen en met een illusie die voortvloeit uit de vriendelijkheid van degenen die de deuren van hun huizen, restaurants en hun innerlijke wereld voor hem openden.
Niemand had eerder de macht kunnen hebben die Anthony Bourdain in de loop der jaren heeft verworven en het is gemakkelijk om te zeggen dat hij een enorme leegte achterlaat in de wereld van de gastronomie die absoluut niemand zal kunnen overbruggen.
Niemand heeft tot op de dag van vandaag zoveel invloed gehad om een hele planeet te mobiliseren om te ontdekken, reizen, straatmarkten, nooit eerder geziene gerechten, onbekende tradities en routes die hij, met de hulp van vrienden en experts, maakte, zag, toerde en leefde met zo'n intensiteit.
Denk er eens over na, wie gaat het nu doen? Het heeft geen concurrentie, het heeft geen opvolger en wee degenen die het in de nabije toekomst durven te proberen. Reizigers in overvloed, televisieprogramma's in overvloed en chef-koks die beide al een dozijn keer zijn gezien. Maar niemand zoals hij: absolute waarheid onthuller.
Zijn fans hebben niemand om te bewonderen in een gastronomisch panorama dat zonder hem veel minder betekenis en emotie heeft.
Maar de herinnering is het enige wat we nog hebben en wat is er beter dan herdenk het ter ere van hem , beleef het als een eerbetoon en vergeet nooit de plekken die hij voor ons heeft ontdekt.
Persoonlijk, mijn reisgids was zijn woord . Elk van hen werd geregeerd door hun routes, een expliciete herziening van ** Parts Unknown **, de tussenstop _ J _ Geen reservaties .
Ik negeerde kerken en monumenten om ze op zijn aanraden 'op weg' naar een restaurant of bar te zien. Ik ontdekte dat de hamburgers van In en uit ze zijn de beste op deze planeet, ik zette voor het eerst voet **Haizea in San Sebastián** omdat het daar was waar Arzak een sappige kabeljauwbak at.
Anthony Bourdain in Vietnam met Barack Obama
Ik sleepte mijn man van de ene kant van San Francisco naar de andere om te eten in een Koreaans restaurant waar hij met de chef at Chris Cosentino . Ik heb daar voor het eerst Kimchi geprobeerd. Zo kwam ik er ook achter Swan Oyster Bar , koninkrijk van zeevruchten dat mijn vertrouwde zeevruchtenbarometer is geworden. Met hem begon mijn obsessie met de ondernemer en schrijver Eddie Huang , een andere verdediger van diversiteit met voedsel als vlag, schild en wapen.
Het is een grote droefheid te bedenken dat, vanaf nu, Ik ben alleen in mijn avontuur. En dat hij er vanaf nu niet meer zal zijn het tempo voor ons bepalen in een wereld waar iedereen het lijkt te zijn kwijtgeraakt.
Dag Bourdain, we zullen je missen.
Anthony Bourdain, 1956-2018