'The Hypostyle Hall of the Great Temple at Abu Simbel', David Roberts
Dat kan, maar het is moeilijk. Naarmate we verder weg op de kaart gaan, worden de bestemmingen onwaarschijnlijk. De kerstvakantie naar elke bestemming buiten de Europese Unie wordt geconfronteerd met veto's en verboden. Reizen is een opkomende act geworden, close.
Om naar de tropen of naar een ander halfrond te springen, is het noodzakelijk om alternatieve routes te vinden, en een daarvan is om het gezelschap van schilders te zoeken reizigers die de wereld rondreisden in de 19e eeuw . De Oriënt was dus de geweldige bestemming, van Marokko tot Japan, maar ze doorkruisten ook Latijns-Amerika en staken de Atlantische Oceaan, de Noordpool en de Stille Oceaan over.
Zijn scènes suggereerden exotisme en avontuur in een tijd waarin reizen, om heel andere redenen dan tegenwoordig, beperkt was tot een minderheid. Daaronder hebben we vijf beelden geselecteerd die ons naar plaatsen brengen die volgens ons vandaag onbereikbaar zijn, maar die binnenkort binnen het bereik van een vlucht zullen zijn.
'DE GROTE TEMPEL VAN ABU SIMBEL', DAVID ROBERTS
De Schot David Roberts vormde een visioen van Egypte. Voordat hij aan zijn reis begon, ontwierp hij decors, dus zijn werken zijn vaak bedoeld om een theatrale indruk te maken door het schaal- en perspectiefveranderingen.
Weinig reizigers arriveerden in 1838 in Abu Simbel . Het was nodig om 850 kilometer van Caïro langs de Nijl af te dalen om de reeks tempels te bereiken die in de 13e eeuw voor Christus door farao Ramses II waren gemaakt. Roberts landde in Nubische op zoek naar monumenten voor zijn oriëntaalse album voordat hij op weg gaat naar Palestina, Jordanië en Arabië.
De grote tempel van Abu Simbel, door David Roberts
Vervolgens werden de vier zittende kolossen van de gevel gedeeltelijk in het zand verzonken. Roberts ving ze vanaf verschillende punten en ging naar binnen. De zuilengang was door de bedoeïenen als toevluchtsoord gebruikt. De standbeelden van Osiris , god van het hiernamaals, flankeerde een ruimte die bedoeld was voor vreugdevuren. Op de achtergrond, in het heiligdom, de zon verlichtte de beelden van de goden twee keer per jaar.
'COTOPAXI', DOOR EDWIN KERK
Edwin Kerk Hij maakte twee reizen naar Quito, dat hij als uitvalsbasis gebruikte om de Colombiaanse Andes en de Altiplano te verkennen. De monumentale doeken waarop hij Andes-landschappen afbeeldde, maakten hem tot een van de beroemdste schilders in de Verenigde Staten. Geïnspireerd door de wetenschapper en ontdekkingsreiziger Alexander von Humboldt , vertegenwoordigde de fauna en flora van het continent met uiterste precisie.
De Cotopaxi-vulkaan ligt 50 kilometer ten zuiden van Quito . De laatste uitbarsting dateert uit 1877, dus om het te zien zoals de kerk het voorstelde, zou een nieuwe geologische stuiptrekking nodig zijn. De rust stelt u in staat om het omliggende nationale park per fiets te verkennen, een wandelpad te volgen of te klimmen.
Niet ver van de vulkaan ligt de lagune Quilotoa, een groenachtige vulkanische caldera . Fumarolen en bronnen van warm water blijven op de bodem van het meer. De waterval is een artistieke vergunning van de kerk, dus de lagune kan veilig worden overgestoken per boot of kajak.
'Cotopaxi', Edwin Kerk
'DE TAJ MAHAL', DOOR EDWIN LORD WEEKS
Edwin Weeks Hij maakte aantekeningen en foto's die hij in zijn atelier in Parijs op canvas overzette. Hij kwam uit een welvarende Boston-familie die zijn voorliefde voor kunst en zijn reislust ondersteunde. Latijns-Amerika, Egypte en Marokko waren zijn eerste stops.
'Taj Mahal' door Edwin Lord Weeks
Maar het was in India waar hij de openbaring van de oosterse beleefde. De menigte op de ghats van Varanasi, de getuigde olifant in het fort van Rajasthan, de komst van de maharadja in zijn paleis. De Taj Mahal, tegenwoordig kaal tussen geometrische vijvers, werd toen gehuld in een weelderige tuin . in zijn boek Van de Zwarte Zee door Perzië en India , schreef:
“De cipressen leiden het oog naar de majestueuze koepel die aan het einde van het uitzicht oogverblindend wit oprijst. . . als een zomerwolk aan de heldere hemel. . . zo vol van transparante tinten en nuances van parelmoer als de voering van een schelp".
'DE KONING ZIET', DOOR ROSA BONHEUR
De leeuwin rust terwijl de leeuw aandachtig toekijkt. Puppy's bootsen hun houding na . Ze lijken op een heuvel te zitten. Misschien volgen ze de bewegingen van de dieren die door de vallei trekken. De scène zou zich kunnen afspelen in de Serengeti, in Tanzania , of elders in de Oost-Afrikaanse savanne.
De vader van Rosa Bonheur was schilder. Hij was degene die haar in het vak begon. In het Louvre kopieerde hij Poussin en Géricault , en vestigde zijn interesse op de dieren die in de werken van de grote meesters verschenen. Hij bezocht slachthuizen, voerde dissecties uit, raadpleegde zoölogen en natuuronderzoekers, volgde anatomielessen op de veterinaire school.
'De koning overweegt', Rosa Bonheur
Zijn taferelen met koeien, paarden, honden, herten en natuurlijk leeuwen leverden een hoge prijs op. Het werd geïnstalleerd in de Kasteel van Bry , niet ver van Parijs, waar hij elkaar ontmoette, als in de ark van Noach , de soorten die voorbestemd zijn om in zijn olieverfschilderijen te verschijnen.
Onder hen was een paar Atlas-leeuwen . De titel van het werk verwijst niet alleen naar het onderwerp dat verband houdt met de kat. De majesteit van de leeuw en zijn stevige uitdrukking brengen ons naar een op handen zijnde rustpauze. De koning kon brullen, of afdalen naar de vlakte op zoek naar zijn roedel.
'TUSSEN DE GOLVEN', DOOR IVAN AIVAZOVSKY
De zee het is op zich een open weg, een uitnodiging om er even tussenuit te gaan. De Rus Ivan Aivazovsky wijdde zijn leven aan het schilderen ervan . Hij werd ingehuurd als een officiële kunstenaar door de Russische marine . Zijn missie was om zeegezichten, kusttaferelen en zeeslagen weer te geven. In de 19e eeuw was specialisatie gebruikelijk in de schilderkunst. Aivazovsky verwierf bekendheid door de branding te schilderen.
Krim Armeens , werd opgeleid in Italië, Duitsland en Frankrijk. Hij leefde een groot deel van zijn leven op zee, op weg naar manoeuvres in de Oostzee en missies naar Constantinopel en Rhodos. Zijn picturale geheugen was legendarisch. Hij maakte geen aantekeningen aan boord. Hij dumpte het record dat in zijn geheugen was opgeslagen toen hij terugkeerde naar zijn studeerkamer.
Zijn werken bereikten Parijs, Londen, de Verenigde Staten. Hij trok zich terug in Feodosia, de Krim, zijn geboorteplaats . Daar bleef de zee kalm, zich niet bewust van de stormen die zijn doeken vulden. Toch bleef de schilder zich de golven, de wind en de landschappen van vreemde landen herinneren. De afstand vangt.
Tussen de golven, door Ivan Aivazovsky