Merk je iets vreemds op in deze draaimolen in de omgeving van Far West?
Een van mijn favoriete data van het jaar komt eraan - alles wat dat inhoudt chocolade eten, verkleden en enge films kijken Ik vind het prima - en de pretparken zijn bijna twee maanden lang uitgedost om ons de tijd te geven om het goed te vieren.
Het hebben van kinderen verhindert je waarschijnlijk om een intensieve sessie van The Texas Chainsaw Massacre te doen, maar in plaats daarvan geeft het je het perfecte excuus om te ontsnappen aan plaatsen zoals HavenAventura , die zich verkleedt voor **Halloween** tot 18 november.
Ik herinner me hoe zwaar ik me voelde toen dit park meer dan 20 jaar geleden in Tarragona werd geopend en hoe ik mijn (arme) moeder overtuigde om mij en een vriend mee te nemen om het overdag te bezoeken, waarvoor we twee uur met de bus moesten reizen van Zaragoza.
Aankomst in Callaghan's Hotel, geen zombies in zicht.
Het communicatieteam van het park vertelt me dat er destijds een onderzoek werd uitgevoerd om te bepalen welke exotische plaatsen de Spanjaarden het meest aantrokken, en daarom werd het opgedeeld in Polynesië, China, Mexico, Far West en, als gastvrouw, het Middellandse Zeegebied.
Zoals ik al zei, herinner ik me nog goed de emotie die ik voelde toen ik binnenkwam, dus het leek alsof ik mijn twee kinderen (Daniel, 6 en Máximo, 2) **naar het meest bezochte pretpark in Spanje** (en het vijfde in Europa) mij, in geweten, bijna verplicht. Hoewel ik een weekend in het complex heb doorgebracht, met de kwalificaties van 4,7 miljoen bezoeken in 2017 en, voor 2019, het plan om een nieuw hotel en een nieuwe gezinsattractie te openen, vond ik het meer dan hen leuk om de waarheid te vertellen. ..
Vooral voor een verblijf in een van de hotels die in de omheining zijn geïntegreerd. Is er iets beters dan een verblijf in een hotel in het Wilde Westen? Ja, want hier wordt de formule toegepast dat zombies aan alles toevoegen werkt altijd (vertel Seth Grahame-Smith, auteur van Pride, Prejudice en Zombies), en dit is geen uitzondering.
Dompel onder in de Shambhala-achtbaan.
Onze expeditie loopt vrolijk door het gebied van themahotels, waar ook de prachtige opera restaurant , van het Gold River Hotel, waar we vrijdagavond dineerden. 'Omdat westerse steden mooi zijn, mam?' vertelt Dani me, en ik was het daar helemaal mee eens.
Maar ons enthousiasme neemt toe als de volgende dag – na een stevig ontbijt in onze viersterren Callaghan's, wiens buffet zich naast een kunstmatige stroom bevindt die Max heeft verblind - we gaan het pretpark binnen via een veiligheidstourniquet en enkele cowboys van achter het graf beginnen op ons pad te verschijnen.
Opera Restaurant, in het verre westen.
Elkaar ontwijken, brachten we zaterdagochtend door met discussiëren over wie waarheen gaat. De passage van terreur gebaseerd op de film Rec, de langste gesloten angsttunnel van Europa , het is de beurt aan mijn man, een fan van de saga en een onverschrokken persoon die het echter moeilijk vindt om zijn kalmte te bewaren op sommige momenten van de attractie (hoewel hij het einde bereikt, wat niet iedereen kan zeggen...) .
Hij wil ons niet verwennen, dus hij onthult niet veel over wat er binnen gebeurde, hoewel hij ons waarschuwt dat angstaanvallen niet ongewoon zijn bij bezoekers.
ik moet rommelen met een groep archeologen in de passage van de Maya Apocalyps , profiterend van het feit dat Max in slaap is gevallen en me niet elke keer als een woedende kat grijpt als een vampier, een achterneef van Hannibal Lecter of het meisje uit The Exorcist ons nadert.
"Niet zo schreeuwen, ze komen meer achter je aan", zegt een lotgenoot, hoewel de bebloede man die ons verwelkomt bij de ingang van de tunnel ons verzekert dat de regels hier zijn "niet aanraken en geen een zal je raken."
Pas op voor deze man in de Maya Apocalyps tunnel.
Niet rennen is een van de andere regels, en ik moet zeggen dat deze soms ingewikkeld wordt, vooral als je voor je leven vreest . Ik zal ook niet veel details geven, omdat het niet een kwestie is van iets (of iemand) te strippen, maar ik raad wel aan om het einde te bereiken. Er is een moment van de reis waarin je de mogelijkheid krijgt om te stoppen. Bang zijn is menselijk, maar tot de climax komen is veel leuker!
De hele dag door horen we geruchten van sommigen mysterieuze gebeurtenissen op de begraafplaats van de plaats en enkele menseneters in de Polynesische jungle, maar we besloten ze te negeren en gingen naar? De betoverde expeditie van Tadeo Jones , waar je je schouder moet leggen om Tadeo en de mummie te vinden. Waarschuwing: het is niet zo gemakkelijk tussen zoveel spinnenwebben en giftige planten.
Je moet een handje helpen om deze twee te vinden.
Dan sluiten we de ochtend af met dansen in de Halloween Familiefeest , een muzikale voorstelling voor kinderen in de omgeving van Sesam Avontuur , waar, laten we eerlijk zijn, de wachtrijen ook een beetje eng zijn. Let op: in dit deel van het park is het niet geldig de fantastische express armband die ze ons helaas in het Callaghan's hotel hebben gegeven.
's Middags komen we weer op krachten in een vreemde herberg van een voor ons bekende familie. De spraakzame vader, de elegante moeder en de eigenzinnige oom, allemaal in rouw, zijn vriendelijk genoeg, maar de butler wekt geen vertrouwen in de jongere leden van onze groep, evenmin als de dochter, die hij gaat overal heen met een mes in zijn hand en nodigt ons uit om te experimenteren met een draagbare guillotine.
Herinner je je de film Rec nog?
Om te eten serveren ze ons een Sorceress Witch Soup gemaakt van pompoen, een Morticia Sirloin en een Bloody Panna Cotta met bessen, die een beetje zo klinken, maar de waarheid is dat ze erg goed zijn.
We brachten de middag door op de vlucht voor verschillende soorten monsters, dankzij de vriendelijke instructies van het personeel dat nog niet is bezweken aan de zombieplaag, in verschillende voertuigen: houtblokken die plotseling van een waterval vallen , cirkelvormige boten die driekwart van dezelfde, vervallen uitziende treinwagons zijn ...
En tussen het een en het ander buigen we onze nek en kijken naar het spectaculaire Shambhala, een achtbaan met een verval van 78 meter dat is verweven met de Dragon Khan en maakt mijn jeugdige prestatie van het berijden van de laatste (herinner je je die _ik overleefde... Dragon Khan?) T-shirts _ tot iets veel minder opmerkelijks.
Geen rennen toegestaan, MAAR.
Uiteindelijk, het slimste lijkt ons om je bij de vijand te voegen . Met de hulp van een van de 20 visagisten die het park bevolken (gecoördineerd door de 2018-kampioen Alejandra Alcañiz), namen we afscheid van Dani en We verwelkomen een klein wandelend skelet met een boze blik die nu van aangezicht tot aangezicht kan kijken naar de vreemde wezens die op ons wachten.
Na een pizzadiner bij de Restaurant Raco de Mar er gebeuren twee vreemde dingen. Eerst zien we een vrolijke parade van mensen die een soort gigantische duivelse beeltenis aanbidden en direct daarna zijn we getuige van een strijd tussen lichtgevende en vliegende wezens in het enorme kunstmatige meer. Het is allemaal erg verontrustend, maar we zijn zo moe dat we teruggaan naar Callaghan's en... we vallen uitgeput in bed.
Red Force-attractie, in Ferrari Land.
De volgende dag hebben we nog tijd om een ander deel van PortAventura World te bezoeken (waar trouwens ook een golfbaan en een waterpark zijn, dat kunnen we niet bijbenen!): Ferrari Land.
Oké, ik ben al een tijdje niet de meest avontuurlijke persoon als het om achtbanen gaat, maar gewoon onder de Red Force gaan 'Challenge the wind' doet mijn haar overeind staan.
Alsof verticaal op en neer gaan nog niet eng genoeg was, houd hier rekening mee: afhankelijk van de weersomstandigheden of de belasting kan de trein naar voren (het U-vormige circuit volledig draaien) of achteruit vallen en terugkeren naar het startpunt. van vertrek. Maak je geen zorgen, alles is onder controle!
Achtbaan voor kinderen, in Ferrari Land.
In het kindergedeelte, dat onlangs is geopend, heeft Dani een angstaanjagende tijd door mee te doen aan de Maranello Grand Race . Dan genieten we van een Italiaans eten bij trattoria Cavallino en we zijn klaar om in een oogwenk met de AVE naar Madrid terug te keren, terwijl onze kleine groep in aantal is toegenomen: we nemen Epi en Blas, die Máximo heeft gered van een onzeker lot.