madame lilly bollinger
Het is merkwaardig hoe toepasselijk populaire uitspraken soms zijn. Dat "er is geen kwaad dat niet ten goede komt" zou een van de conclusies kunnen zijn waartoe het verhaal van een vrouw leidt die, als het niet voor de voortijdige dood van haar man, misschien zou ze haar talent op de achtergrond hebben gehouden dat overeenkwam met een naoorlogse vrouw. Maar niet. Elisabeth Law of Lauriston-Boubers, nu veel beter bekend onder haar getrouwde naam, Bollinger , moest moedig naar voren treden en al haar vaardigheden ten dienste stellen van een bedrijf dat ze had geërfd van haar overleden echtgenoot, dat ze veranderde in de geweldig champagnehuis welke dag is het vandaag
Mogelijk was Jacques Bollinger zich terdege bewust van Lilly's capaciteiten toen hij zijn wens uitte om... dat ze was die het familiebedrijf in Aÿ zou blijven leiden als hem iets ergs zou overkomen. Getrouwd sinds 1923, handhaafde ze die discrete achtergrond die werd toegewezen aan de vrouw van een zakenman en voormalig militair. Maar de oorlog veranderde alles, en Lilly moest toegeven een stap vooruit , gedreven door omstandigheden.
Zij, die op haar fiets genoot van het Champenois-landschap en een rustig leven leidde in een gezin zonder kinderen, maar met... neven (die uiteindelijk haar steun was in de moeilijke tijden die voor haar lagen), moest ze haar petticoats pakken en van de ene op de andere dag in de arena van de zakenwereld springen. Maar niet nu. Naar die van de jaren veertig, waarin het woord 'président' ongetwijfeld leidde tot een mannelijke figuur. En dat er in Champagne al andere gevallen waren geweest van weduwen met lef om het familiewijnbedrijf over te nemen, zoals Nicole Barbe **Clicquot,** Mathilde Perrier of Lilly's tijdgenoot, Camille Olry Roederer , gedreven door het lot om van de geschiedenis van de beroemdste mousserende wijn ter wereld een verhaal vol vrouwelijke indrukken te maken.
Lilly's man was zich perfect bewust van haar capaciteiten
Met Lilly, of "Madame Jacques", of "Tante Lilly", zoals ze werd genoemd, hield het Bollinger-huis niet alleen stand gedurende de dertig jaar dat het aan het roer stond, nee. Zijn nieuwsgierigheid en leervermogen waren een van de sporen die het huis veranderden in een bedrijf in opkomst. Hij groeide in het maken van vaardigheden toen hij kocht wijngaarden in verschillende steden van de regio, zoals Aÿ, Mutigny, Grauves en Bisseuil. Het groeide in zichtbaarheid, zoals Bollinger de wereld rondgereisd steeds meer te weten te komen over de internationale markten waar hun champagnes werden geproduceerd, met name de Verenigde Staten. In Chicago werd ze bekend als de " First Lady van Frankrijk ”, een titel die tot dan toe in het bezit was van een andere Franse vrouw, "Tante Yvonne", wiens achternaam (als getrouwde vrouw natuurlijk) was ... De Gaulle.
Eind jaren zestig bereikte het Bollinger-huis de miljoen flessen, en steeg meer dan het gemiddelde voor de regio. Het nam ook in aanzien toe, toen Lilly in 1955 de koninklijk bevel, een zegel dat de leveranciers van het Britse koningshuis onderscheidt; of toen Elisabeth de eerste eregast (met "a") was op het jaarlijkse banket van de selecte -en mannelijke- club De welwillende. Daarnaast wordt Bollinger James Bond-champagne Het is bijna een anekdote.
Elisabeth introduceerde ook innovaties die hielpen bij het opbouwen van een onsterfelijk merk in Champagne. Haar idee is om de op de markt te brengen cuvée R.D . een wijn die lang gerijpt is maar die vlak na het slachten op de markt komt (dat is precies wat het acroniem R.D. aangeeft, Recemment Dégorge ) . Dus het kan worden genoten in zijn volheid van zijn frisheid. Tegenwoordig is het een van de emblemen van het huis, een cultwijn. En hij creëerde ook de zeer exclusieve Vieilles Vignes Françaises , een blanc de noirs gemaakt met pre-phylloxera pinot noir van twee percelen die al tientallen jaren veilig zijn bewaard en geplant blijven met behulp van het traditionele provignage-systeem.
De "First Lady van Frankrijk"
Lilly was een trouwe bewaker van de kwaliteit in een tijd waarin het belangrijkste was om niet gek te worden, na de Duitse bezetting en de rampen die het veroorzaakte, en de snelle stijging van de internationale verkoop. In zijn gedachten was het idee van geen groot klantenbestand hebben, maar het zit vol met die wijnliefhebbers die de kwaliteit van hun flessen weten te waarderen. Toen het huis groeide en de verkoop toenam, kwam het bij hem op om de prijs te verhogen om de reputatie van Bollinger te behouden: “We moeten voorzichtig en dynamisch , wees alert op de veranderende omgeving waarin we ons ontwikkelen”, merkte hij op.
Lilly wordt in de Champagne herinnerd voor dit soort prestaties; ook, voor zijn uiterlijk versierd met een parelketting en voor zijn fietstochten. Maar als hij onsterfelijk is geworden, komt dat door een antwoord dat hij gaf tijdens een interview met de... Londen Daily Mail in 1961. Op de vraag: “Wanneer drink je champagne?”. Ze antwoordde zonder aarzelen: “Ik drink het als ik… Vrolijk en als ik verdrietig ben Soms drink ik het als ik alleen ben. Als ik vergezeld ben, beschouw ik het als verplicht. Ik speel ermee als ik geen honger heb en drink het als ik dat wel heb. In elk ander geval raak ik het nooit aan ... tenzij ik heb dorst ”.