Kun je je Times Square alleen voor jou voorstellen?
Als het zou gaan over het vertegenwoordigen van het einde van de mensheid, zouden maar weinig steden beter dienen dan New York om de leegte, de chaos, de stilte of het gevoel van verlatenheid te tonen die de verdwijning van mensen van de aardbodem zouden veroorzaken.
Nadat hij ons had laten bedenken hoe het zou zijn om zonder stress door de Puerta del Sol in Madrid te lopen; om ons te laten zien hoe Trafalgar Square eruit zou zien zonder zoveel toeristen en om ons in staat te stellen alleen de Shibuya-zebrawandeling in Tokio over te steken; de fotograaf Ignatius Pereira Ik had in afwachting van een stad, ik had in afwachting van leeg van mensen New York.
Brooklyn Bridge
“New York is de mythische stad, Het is degene met de meest iconische plekken, de meest cinematografische die we allemaal kennen, die we allemaal erg aanwezig hebben en het was zijn beurt voor zo'n emblematische stad”, legt Pereira uit aan Traveller.es over zijn serie eenzaamheid new york (Eenzaamheid in New York).
Door het 10 foto's die het verzinnen, de kijker loopt door Centrale park , kwam binnen Oculus , bezoek het museum Guggenheim , loop de hoge lijn , nadert de World Trade Center , observeer de Radio City Music Hall van Fifth Avenue, beschouwt uitsluitend de lichtgevende panelen van maal kwadraat , verwondert zich over de grootsheid van het silhouet van de Strijkijzer of is verbaasd om zich zo alleen te voelen in de leegte Grand Central Terminal.
Hoewel hij erkent dat hij graag terug zou willen keren naar New York om andere, minder typische verhalen te doen en op zoek te gaan naar andere kaders die meer betrokken zijn bij de stad, legt Pereira uit dat hij heel duidelijk was. wat waren de emblematische plaatsen? dat hij in zijn serie wilde verschijnen, dankzij reizen die hij enige tijd geleden had gemaakt en alle eerder zoekwerk in sociale netwerken en studie van mogelijke instellingen in Google Maps.
En het is dat het leegmaken van een stad niet bestaat uit het scheiden van mensen en het fotograferen van de camera.
Grand Central Terminal
Het leeghalen van een stad gaat gebeuren geweldig pre-productie werk, om frames te denken en licht te analyseren; van het fotograferen van dezelfde plaats vanaf hetzelfde punt gedurende ongeveer 15 minuten waarmee iedereen die het vliegtuig betreedt, kan bewegen en van positie kan veranderen; en van bewerk de resulterende snapshots elk op zo'n manier combineren dat alle ruimte leeg is.
Of praktisch leeg want in Eenzaamheid New York blijft het die mysterieuze persoon die alleen reist door een onbevolkte stad . Terwijl Pereira in zijn serie Empty Tokyo met dit personage de hardwerkende aard van de Japanse samenleving wilde weerspiegelen, bij deze gelegenheid de fotograaf verleent alle hoofdrolspelers aan de toerist.
“New York is een stad die zich inzet voor en heel goed wordt begrepen voor toerisme. Om deze reden was de foto van Times Square heel duidelijk, met die man die hallucineerde bij het zien van de neonlichten”, blikt hij terug.
Van alle gemaakte foto's heeft Pereira zijn favorieten. “Die van de Flatiron is het kleiduivenschieten geweest, zeer gewild, zeer moeilijk en zeer succesvol. Helaas, zoals we nu de foto's op schermen zien, wordt de omvang ervan niet gewaardeerd; maar groot, in drie meter, het is geweldig”. Het benadrukt ook de Oculus , voor zijn licht; en die van de Centraal Station "omdat Ik kies plaatsen die energie hebben, plaatsen waar iets is gebeurd en dit is een komen en gaan van mensen, het is een doorgang door licht en architectuur”, blikt hij terug.
Strijkijzer
Om deze serie te kunnen maken, Pereira is begin maart naar de stad verhuisd , dankzij een samenwerking met het New York Tourism Office en Room Mate hotels.
Tijdens de twee weken die hij daar doorbracht, was wat hem op fotografisch vlak het meest verbaasde aan New York dat “Natuurlijk licht bereikt de grond niet omdat het een stad is die zo hoog is dat het heel moeilijk is. Het is dan ook een zeer complexe foto omdat er een groot verschil is tussen het zonnige deel en het schaduwdeel van de gebouwen.”
Het positieve is dat: "alles gaat heel snel, mensen stoppen niet, Het is geen ruimte waar mensen graag een biertje drinken, het is een continu komen en gaan en dat maakt het werk een stuk makkelijker”, legt hij uit.
Ignacio Pereira verrast ons al drie jaar met dit soort beelden. Drie jaar die niet alleen veel bestemmingen hebben opgeleverd, maar ook om 'in de gaten te houden' en technisch te evolueren. “Als ik ergens aankom, probeer ik het te geven een ander frame aan wie de hele wereld geeft (...) Het is geëvolueerd in de kleurbehandeling, inlijsting en technisch in de uiteindelijke reproductie, dat is wat verbaast hoe het blijft".
En in deze constante evolutie plant hij al andere bestemmingen die klinken als ** Rome , Istanbul of Miami .** Tot die tijd, afbeeldingen kunnen worden gekocht door contact met hem op te nemen via zijn website.
Oculus
En ja, de lege Oculus is verleidelijk, maar om je een idee te geven van het werk achter deze foto, zie je de video van de dag waarop Pereira de beelden maakte waaraan hij later werkte.