Madrid beperkt tot één kilometer
Onlangs belde mijn vriend Pablo me gealarmeerd: "Ik dacht dat ik mijn omgeving kende, maar rennend zie ik nieuwe plaatsen . In de buurt zijn er zelfs chalets. chalets! ik in Lucero !”. Gebruik dit voorbeeld om a . te beschrijven fenomeen typisch voor deze data : opsluiting maakt ons ontdek onbekende hoekjes in onze eigen stad, in Madrid.
Nu we de actieradius hebben begrensd en we applicaties downloaden om de diameter te berekenen waar, is het interessant de blik verruimen en vind plaatsen waar u niet hoeft in te voeren of te betalen . Eigenaardigheden die kunnen worden opgeroepen met sociale afstand en zonder te stoppen, basisregels van deze pandemische lockdown.
Omdat, ondanks het "hier is alles" dat wij Madrilenen gebruiken bij de geringste gelegenheid , laten we eerlijk zijn: Weinigen van ons genieten van de veronderstelde oneindige opties die de stad biedt . Gezellig als we zijn, beperken we ons tot dezelfde straten, dezelfde bars en dezelfde routes wekelijks. We ontmoeten elkaar op de ene plek en brengen uren door zonder te merken, soms zelfs niet wat er in de volgende kamer is. Het komt ook voor dat we wennen aan een geautomatiseerde beweging, trouw aan de overdracht van ploegen, en we genereren een gedeeltelijke, onvolledige kennis.
Kijk omhoog, zoek het andere
ik denk dat het binnen was stromend bloed , de roman van Raphael King , waar dit werd opgevoed Madrid-archipel . Elke buurt was een eiland en tussen hen in het water. Ik lijk te hebben gehoord hoe de auteur inventiviteit rechtvaardigde door te wijzen op de gebruikelijke gewoonte om elke wandelaar onmiddellijk naar de metro te sturen: als iemand je vraagt hoe je van het ene punt naar het andere kunt komen, zelfs als ze dichtbij zijn, is het normaal om te antwoorden : “Heel eenvoudig: je neemt de metro op (vul de naam in die je wilt) en je bent er in twee haltes”.
Dus, met het uitgangspunt om te profiteren van het gefladder op de geplande tijden en voordat het de fase passeert, is hier een lijst met bezienswaardigheden in vijf delen van Madrid. Om in de toekomst (terecht) te kunnen pronken als we zeggen “hier is alles”. En om niet verrast te zijn als we herenhuizen zien in Carabanchel.
ARGÜELLES: KIJK NAAR DE GEVELS
De viering van het Galdós-jaar voor de honderdste verjaardag van zijn dood is voor de helft voorbij: het coronavirus heeft eerbetonen en acts opgedragen aan de auteur geannuleerd . Het herinneren van de figuur van deze schrijver is echter eenvoudig. In de Hilarion Eslava straat, nummer 7 , is er een plaquette die herinnert aan zijn verblijf in het gebouw tijdens de laatste periode van zijn leven. Tot hij stierf op 4 januari 1920, op 76-jarige leeftijd.
Voordat hij naar dit pand verhuisde, eigendom van zijn neef José Hurtado de Mendoza , had op verschillende locaties in Madrid gewoond. Hij arriveerde in 1876 in de hoofdstad vanuit Gran Canaria, waar hij in 1843 werd geboren, om rechten te studeren. Uiteindelijk werkte hij als journalist, toneelschrijver of romanschrijver en liet hij liefdesliedjes achter in zijn geadopteerde stad op zijn pagina's.
Het bloemenhuis in Madrid
Naar de mond lopen met Prinses je komt bij een mythische hoek. in deze appel is Het huis van bloemen . Het is geen decor van een soap, maar een gebouw dat tussen 1930 en 1932 door de architect is opgetrokken Secundino Zuazo Ugalde (een van de belangrijkste van de tijd). Het was een prototype van wat bekend staat als 'rationele huisvesting' dat een icoon van het gilde is geworden en een schat aan legendes over de burgeroorlog: het diende als een barricade en bevond zich in de buurt van een munitiekazerne of een gevangenis.
In een van de deuren woonde de Chileense dichter Pablo Neruda toen hij in 1934 in Madrid tot consul werd benoemd. Daar organiseerde hij grote bijeenkomsten met intellectuele vrienden zoals Lorca, Villa en Cernuda . Hij heeft er zelfs een gedicht aan gewijd. Het begint zo:
- “Ik woonde in een buurt”
- van Madrid, met klokken,
- met klokken, met bomen.
- Vanaf daar was het te zien
- het droge gezicht van Castilië
- als een oceaan van leer.
- mijn huis heette
- het huis van bloemen,
- omdat overal
- geraniums barsten; het was
- een mooi huis
- met honden en kinderen.
Hij woonde ook in dit gebouw Severo Ochoa, Nobelprijs voor Fysiologie en Geneeskunde , tussen 1931 en 1936. En in 1981 werd het uitgeroepen tot Nationaal Monument.
MALASAÑA, MISDADEN EN KERKEN
In de voetsporen van Pérez Galdós, kunnen we ons de gebeurtenis herinneren van De misdaad van Fuencarral straat . De titel verwijst naar de moord op een weduwe, Luciana Borcino, onder mysterieuze omstandigheden.
Carmen Maura in de film 'The crime of Fuencarral street'
Het was in 1888 en viel op omdat het werd beschouwd als het eerste evenement met een enorme media-impact: verdeelde de Spaanse samenleving tussen degenen die de meid of de zoon verdedigden mogelijke boosdoeners. Het gebeurde op de tweede linker verdieping van nummer 109 (nu 95) van genoemde straat. Het is de moeite waard om het werk van Galdós te lezen - een soort kroniek met hints van misdaadromans of de latere Koudbloedig de Capote- of zie de film met in de hoofdrol carmen maura , uit 1985.
Met de hulp van Miguel Ángel Medina, journalist en auteur van Madrid. Vragen en antwoorden. 75 verhalen om de hoofdstad te ontdekken (Ediciones La Librería), hebben we gehoor gegeven aan de oproep van twee unieke kerken . De eerste is die van Sint Antonius . “Gelegen aan de Calle de Hortaleza, zeer dicht bij de Gran Vía, bewaart valentijnsrestjes . In de 17e eeuw schonk de paus koning Karel IV de schedel en verschillende beenderen van de heilige als geschenk, die de vorst aan de Orde van de Arme Reguliere Geestelijken van de Moeder Gods van de Vrome of Piarist Scholen.
Sinds 1984 toont deze kleine kerk het publiek de relikwieën , die achterblijven in een glazen urn met gouden houten randen", merkt Medina op, waarschuwend dat "het niet de enige plaats is waar de overblijfselen van de heilige te zien zijn: ze zeggen ook dat ze ze hebben in Rome, Dublin, Praag en Chelmno ( Polen). ”. “De kerk is altijd open, ook nu, want het is waar de... vader engel zorg voor mensen zonder middelen.
Hortaleza-straat, Madrid
Dan gaan we verder met Heilige Antonius van de Duitsers . “In Madrid zijn er honderden kerken, oud, modern, van verschillende stijlen en met allerlei ornamenten. Ze kunnen allemaal verschillende bijvoeglijke naamwoorden krijgen. Maar die van 'lysergisch' het past hier perfect bij”, bevestigt Medina. “Als je door zijn deuren gaat en onder zijn verrassende polychrome koepel dringt een moeilijk uit te leggen gevoel van hallucinatie binnen. Gaat over een klein verborgen juweeltje op calle Puebla, 22 ’, merkt de journalist op, die eraan toevoegt dat ‘het van buiten helemaal niet opvalt’ en dat je nu virtueel naar binnen kunt via deze link.
Kerk van San Antonio de los Alemanes
BARRIO DE LAS LETRAS: VOETAFDRUKKEN VAN DE GOUDEN TIJD
Oké: het is heel duidelijk, maar de wijk Las Letras heet niet voor niets zo. En er zit niets anders op dan te knielen voor hun twee insignes, en die bars met sterke drank met dubieuze effecten te vergeten. Laten we aan de ene kant aanbidden met onze steltenwandeling Miguel de Cervantes , wiens woning de straat nummer twee ter ere van hem . "In de 19e eeuw stond het op het punt te worden gesloopt, maar de schrijver Ramón Mesonero Romanos heeft het ook weten te redden", legt Medina uit.
“Verwelkomt momenteel de Cervantijnse Maatschappij , een instelling die de erfenis van deze schrijver bewaart. Ze organiseren activiteiten en theatervoorstellingen. Daarnaast onderhouden ze een replica van de beweegbare drukpers van Juan de la Cuesta waarmee het is gedrukt De Quijote , evenals anderen uit de Gouden Eeuw. Het eerste deel van dit werk werd gedrukt op nummer 87 op Calle Atocha , in 1605, zoals een andere plaat herinnert; en het tweede deel is gedrukt in 1615 op nummer 7 van San Eugenio Street , op slechts een steenworp afstand", voegt hij eraan toe.
Drukkerij Juan de la Cuesta in Atocha, huisnummer 87
Het andere personage in kwestie is Lope de Vega , wiens huis is gelegen in de nummer 11 Cervantes straat , hoewel ze in het leven een literaire confrontatie hadden. “De auteur van ovejuna Y De hond in de tuinman hij kocht in 1610 een enorme ruimte (die in 1578 was gebouwd) en leefde zijn laatste 25 jaar”, zegt Medina. “In deze vier eeuwen heeft het gebouw verschillende transformaties ondergaan, maar het werd gerestaureerd in 1935 en heeft originele structuren en kamers behouden, terwijl andere recreaties zijn gebaseerd op de eigen beschrijvingen van de toneelschrijver. Het gebouw is hier te zien.
Huismuseum van Lope de Vega in Cervantes-straat, 11
LAVAPIÉS, BANNER VAN LAS CORRLAS
Ooit een multiculturele wijk en tegenwoordig een weerspiegeling van de straatkunst en de gentrificatie , in voetenbad U kunt nog steeds een teken van nationale identiteit zien: de pennen . "Dit zijn huizen die zijn ontworpen rond een binnenpatio waar hun balkons en gangen op uitkomen. Ze hebben meestal een smalle gevel en een deur die toegang geeft tot de patio of kraal, vandaar hun naam. Elke verdieping heeft een gang waar de verdiepingen vol zijn, over het algemeen 20 tot 30 vierkante meter in oppervlakte , die oorspronkelijk één badkamer per gang deelde”, analyseert Medina.
Voer het uit in Lavapiés
“Ze werden gebouwd tussen de 17e en 19e eeuw om de verschillende golven immigranten tegen betaalbare prijzen te huisvesten. , zoals de roman ons bijvoorbeeld vertelt Gelukkig en Jacinta "zegt Medina, opnieuw verwijzend naar Pérez Galdós. "De meest interessante is die op de Tribulete straat, hoek met Mesón de Paredes, uit 1839 . Het is omdat het gebouw dat de binnenplaats bedekte is verdwenen en in plaats van er nog een te bouwen, hebben ze besloten het leeg te laten en de ruimte in een vierkant te veranderen. Dat stelt ons in staat om het vanaf de straat te aanschouwen, met zijn aaneengegroeide huizen, zijn hangende kleding en zijn potten vol planten”, beschrijft de journalist.
Medina wijst op een ander belangrijk punt: de vrome scholen van San Fernando , op de Arturo Barea-plein . Ze staan voor de aangegeven corrala en mixen het oude met het moderne: “ Dat religieuze educatieve project begon in 1729 en was altijd toegewijd aan de opvoeding van arme kinderen, zoals we in de roman zien Het smeden van een rebel , door Arturo Barea. De kerk op die plaats, voltooid in 1791, werd in 1936, aan het begin van de burgeroorlog, door anarchisten afgebrand en bleef vele jaren in puin. De vernieuwing zou in 2004 komen dankzij de Nationale universiteit voor afstandsonderwijs (UNED) , die ervoor kozen om de site om te zetten in een openbare bibliotheek”.
De vrome scholen van San Fernando
LA LATINA, POPULAIRE LOF EN ONDERZOEK
Achter het theater La Latina -in de Don Pedrostraat, 4 - was geboren Maria de los Angeles Lopez Segovia , in de volksmond bekend als Lina Morgan . De actrice, die in 2015 op 89-jarige leeftijd overleed, koloniseerde de schermen van een heel land als hoofdrolspeler in komedies of televisieseries. Ze was 27 jaar eigenaresse van het eerder genoemde theater, regisseerde de programmering en vertegenwoordigde haar eigen producties.
In de richting van het viaduct komen de straten van Villa, Rollo en Segovia samen in de Groen Kruis Vierkant . Rustig en hermetisch, deze esplanade voorgezeten door de Diana de Jager Fontein verbergen jaren van terreur en lijden : het was een van de ruimtes gekozen door de Inquisitie het uitvoeren van openbare executies , gemerkt met een groen geschilderd houten kruis.
EN TIP, EEN 'ZWARE' EN REPUBLICAANSE VALLECAS
Deze wijk in de buitenwijken wordt steeds aantrekkelijker voor een bevolking die wordt lastiggevallen door de huurprijs en heeft nog steeds de essentie 'zwaargewichten' en republikeinen . Je hoeft hun holen niet in te gaan of besmeurd te worden met hun geur om het te beseffen. De Avenida Peña Gorbea , de zogenaamde Boulevard, wordt bekroond door de buste in brons van Ángeles Rodríguez Hidalgo , een arbeidersbuurvrouw die enthousiast de muzikale stromingen van de jaren 70 verwelkomde. Moeder van vijf kinderen en weduwe sinds ze 41 jaar oud was, begeleidde deze assistent een van deze nakomelingen naar een langharig concert toen de dictatuur wegkwijnde en de 'roll '.
Hij wendde zich al snel tot deze muziekstijl, ondanks zijn toewijding aan copla , ja hij trok zijn jas en leren pet aan . Met deze afbeelding woonde hij shows bij of nam hij deel aan radioprogramma's. Hij had zelfs een column, Oma's consult , in het tijdschrift zware rots . Zijn buste begroet voorbijgangers met de hoorns van de 'zware' geheven en reproduceert de postzegel die als omslag werd gebruikt op het album 'Toca Madera' van Los Panzer. Fondsenwerving voor zijn standbeeld werd bereikt met een concert in de Kanselierkamer op 25 mei 1994 , één na zijn dood op 93-jarige leeftijd. Ze speelden Steur, gnoe, asfalt en overdosis.
Het geheime leven van de populaire standbeelden van Madrid
Het Republikeinse gezicht is wat verder weg . Oversteken van Entrevías, in de Perironcelystraat 10 , een gebouw verrijst gespeeld door Robert Capa in de Spaanse Burgeroorlog . De fotograaf maakte in november 1936 een momentopname waarop zijn foto te zien was gevel doorboord door granaatscherven . Het behoort tot een set van negen beelden die aan het einde van het conflict op een Brits schip van Spanje naar het Verenigd Koninkrijk zijn gereisd.
In 2017 heeft de eigenaar van deze woning met 12 woningen en een perceel van 495 vierkante meter Hij stond op het punt het neer te halen. Het is opgeslagen en nu het platform #SavePeirncely10 vraagt de Gemeenschap van Madrid om zijn aanduiding als een activa van erfgoedbelang en de gemeenteraad om opname in de Catalogus van goederen en beschermde ruimtes.
Muurschildering ter nagedachtenis aan het beeld dat Capa in Peironcely vastlegde 10