Gastromorriña: het syndroom van de geëmigreerde Spanjaard
In een poging de gastromorriña te bevredigen (of in ieder geval te matigen), toeren we door de stad New York op zoek naar de gerechten en producten die we het meest missen.
WAARSCHUWINGEN:
Noch zijn allen die zijn, noch zijn allen die zijn. In de afgelopen 10 jaar hebben de Spaanse bars en restaurants zich in New York in een oncontroleerbaar tempo vermenigvuldigd. New Yorkers houden van het concept Tapasbar (spreek uit teipas), ja, zolang het maar bij je past. Namelijk, moet sangria hebben (met veel fruit), waarschijnlijk staat er een hamburger op het menu, alles (of bijna alles) gaat vergezeld van sauzen (hun geliefde dips) en hier is de trend om groen te zijn , om een gerespecteerd restaurant te zijn, moet je de meeste van je lokale en seizoensproducten kopen op de Union Square Greenmarket, wat het menu sterk kan beperken. Kortom, dit is een lijst van plekken ontworpen door en voor het New Yorkse publiek, maar waar elke Spanjaard de gastromorriña van zich af kan schudden.
LA PAELLA: “De beste rijstgerechten in Manhattan in Socarrat” . Het is de uitdrukking die het meest wordt gezegd door de geraadpleegde Spaanse New Yorkers. klaar voor de Chef-kok Luis Bollo . Het beste wat ze hebben zijn hun menu's (voor 24,5 bij lunch, 35 bij diner) met voorgerecht, paella (vlees, zeevruchten, zwart) en dessert. Met zijn drie panden is Socarrat het laatste restaurant dat is geopend door Jesús 'Lolo' Manso, uit Pucelano, die ook eigenaar is van het oudste Spaanse restaurant in New York, La Nacional, de kantine van het Spaanse Centre in Chelsea, waar precies een van de stergerechten paella is.
KROKETTEN EN INKTVIS IN DE INKT: Ze zullen nooit worden zoals die van je moeder. Noch de kroketten, noch de calamares. Maar die van **Txiquito** ze komen aardig in de buurt. We beloven. Deze plek, ingericht door Mikel Urmenta (Kukuxumusu), is gewijd aan de Baskische keuken. Ze hebben authentieke piperrak (gernika pepers) geteeld in New Jersey en een enorme verscheidenheid aan pintxos. Het wordt gerund door een getrouwd stel, Ender Montero en Alex Raij, die na hun succes nog twee winkels hebben geopend: boondocks , zonder tafels, meer mediterraan (met torreznos!) en de staaf , in Brooklyn, met een meer Catalaans geïnspireerd menu.
Txikito: Spaanse keuken + Kukuxumusu-decoratie
Doe je een Catalaans menu in Brooklyn? De staaf is het antwoord
LENDENSANDWICH EN PATATAS BRAVAS: De basis van de voedselpiramide (en betaalbaar) voor elke Spanjaard, toch? Net als de afgelopen jaren in Spanje, in New York de bravas zijn ook verfijnder geworden en hoewel ze op bijna alle menu's van een tapasbar staan, zijn die van Tante Pol Ze zijn nu al een Manhattan-klassieker. Net als zijn broodje, met paprika en tetillakaas. de chef alex ray , nu de eigenaar van Txikito, El Fifth Pine en La Vara, was degene die acht jaar geleden een revolutie teweegbracht in tapas in dit kleine restaurant in Chelsea.
De 'teipas' van Tía Pol zijn een klassieker uit Manhattan
COLACAO, NOCILLA, NOUGAT, HAM, OLIE...: Nee, Nutella is niet hetzelfde als Nocilla, en Nesquik smaakt ook niet hetzelfde als ColaCao (nog minder de Amerikaanse Nesquik, vraag me niet waarom). De Italiaanse torrone is ook niet hetzelfde als een goede nougat uit Jijona... om maar niet te beginnen met de chorizo of de ham. Als je zin hebt in een van deze producten, is er ** Despaña ,** een Soho-winkel waar je bijna alles kunt vinden wat je nodig hebt om je honger naar sybaritisch Spaans te stillen, van San Nicasio-chips tot La Española-olijven . Daarnaast begonnen deze Spanjaarden in de jaren 70 hun eigen chorizo en bloedworst te maken, die ze in de winkel verkopen; en ze organiseren wijnproeverijen en cursussen om ham te leren snijden. oh! Een andere aanbevolen ham-site is zwart been , ** ze bieden verschillende soorten (ook van kazen) ** en kwaliteiten om hun zeer lange lijst van schiereilandwijnen te begeleiden.
Despaña: van Nocilla tot ColaCao, alles in Soho
OCTOPUS NAAR FEIRA: Met zijn poot en zijn paprika. New Yorkers zijn er dol op, dus bijna elke Spaanse tapasbar of restaurant zal het zeker op hun menu opnemen. Maar we blijven zonder twijfel achter met één: Galicië Huis , **de sociale club van de Galicische gemeenschap in Astoria (Queens) **. Niet alleen omdat het een van de beste en goedkoopste is, maar ook omdat het het enige Spaanse restaurant is waar je je thuis zult voelen, ook in het dorp. Met hun tv om voetbal te kijken, hun heren aan het kaarten, hun flesjes Estrella Damm… En als toetje? Een Santiago-cake.
CHURROS MET CHOCOLADE:
Alleen al het horen hoe Amerikaanse obers churro uitspreken, is een bezoek waard; maar het is dat bovendien zowel die van de churro (aan de Upper East Side) zoals die in De Churreria (in Nolita, van de eigenaresse van Socarrat) zijn authentieke churros (excuseer de herhaling), vers gemaakt en met hun dikke chocolade. Le Churro biedt meer variaties aan vullingen, sauzen (we waarschuwden al voor de passie voor dipsauzen) en gecombineerd met bijvoorbeeld fruit. En als je geen churros wilt, kun je bij La Churrería een broodje, een gazpacho of een eitje met chorizo bestellen.
Een ontbijt zonder churros is geen ontbijt (noch hier noch in NY)
DE AARDAPPELOMELET: Hoe hierover overeenstemming te bereiken. Zoals je wilt? Met ui, zonder ui, paisana, gestremd, koud, warm... Bijna elke bar of restaurant in Teipas heeft ook Spaanse tortilla . Maar een die meestal niet faalt, is: de Boqueria , elke dag hebben ze de klassieker (met ui, ja) en afhankelijk van de producten van de dag of het seizoen van Union Square kun je ook variëteiten bestellen met kool, courgette... Trouwens, de eigenaar van Boquería, Yann de Rochefort , is de partner van Manzanilla, het nieuwe restaurant dat Calima-chef Dani García in januari in New York opent.
Boquería: niet zonder het eten van mijn moeder
BIKINI: Of de legendarische mixed bar sandwich. Degene die je te eten kreeg in de cafetaria van de universiteit. Misschien kun je het in elke delicatessenwinkel in New York vinden, koud en droog, het zal nooit zo authentiek smaken als in bikini , een klein Catalaans restaurant ingericht als een diner uit de jaren 70 dat dit jaar in East Village en wiens inzet de broodjes zijn: Yorkham, kaas en goed gesneden brood, goed geroosterd.
Eet Bikini! de meeste en minste Spaanse hap tegelijk