Deelnemers aan het Kazakh Eagle Festival arriveren met het Altai-gebergte op de achtergrond
"Welkom bij Bayan-Ölgii ”, zegt Canat, onze gastheer en organisator van de Kazachs adelaarsfestival (Kazachs adelaarsfestival), de belangrijkste reden waarom we naar deze afgelegen uithoek van **Mongolië** zijn gereisd in de verte, licht besprenkeld met sneeuw.
We zijn ongeveer 75 kilometer van de Russische grens. Met een mix van Turks en Kazachs bloed dat door zijn aderen stroomt, komt Canat over als een ruige prater, maar hij heeft gelijk.
Het nomadische leven op het Mongoolse platteland leeft voort
De gemiddelde toerist, het 'bezoek Mongolië in één dag', komt nooit zo ver. Niet klaar om voor te gaan zitten twee en een half uur vliegen van de hoofdstad Ulaanbaatar (Ulaanbaatar), om de grens met Rusland en Kazachstan te bereiken.
Bij aankomst zien we: een eenzame koe en herdershond naast het kleine gebouw van de luchthaven Bayan-Ölgii, dat onze gevoel verloren te zijn. Ze komen bijna het verlaten vliegveld binnen. De bewaker die ons net uit het vliegtuig naar de terminal heeft begeleid, gaat op jacht naar de koe. De hond blaft en de wind stuwt stof de ijskoude lucht in. Welkom in het verre westen van Mongolië.
HET HUIS VAN DE JAGER
De stad Bayan-Ölgii is niet echt de reden van onze reis naar dit deel van het prachtige Mongolië. Zijn de Kazachse adelaarsjagers, of berkutchi, in het lokale dialect. Er zijn **meer dan 100 jagers (en getrainde adelaars)** in de regio van Sagsai, waar het binnenkort zal plaatsvinden Een festival in wat niet veel meer is dan een dorp, hier Sum genoemd, op minder dan een half uur met de 4x4 van Bayan-Ölgii.
De jagers leven verspreid over de vallei in eenvoudige huizen of goed geïsoleerde gers, speciaal gebouwd om zware sneeuwval te weerstaan. In elk van de huizen woont een Berkut met zijn gezin. Zoals gewoonlijk, steenarenden worden uit nesten gehaald als ze te jong zijn om te beginnen met trainen.
Een adelaar rust voordat hij gaat jagen
Dierenliefhebbers kunnen deze praktijk in twijfel trekken, maar probeer het eens te zeggen tegen een trotse Kazach wiens voorouders dit al eeuwen doen.
Een steenarend leeft ongeveer 40 jaar in 'gevangenschap'. Met andere woorden, de jager wordt oud samen met zijn roofvogel en hij wordt behandeld alsof hij deel uitmaakt van de familie. Beter nog: deze vogels worden behandeld als royalty's. Zijn kleine goden met veren, beschouwd als de meest waardevolle in deze kleine landelijke huizen.
BEDIENING ADELAAR
Zoals bij elke vorm van sport, opleiding is essentieel. Adelaarsjagers werken hard, vooral als voorbereiding op het adelaarsfestival.
We beginnen met Oral, 78, en zijn vier jaar oude adelaar. Het doel is niet alleen om geweldige foto's te maken, maar om nog een stap verder te gaan.
Het idee bestaat al heel lang plaats een kleine camera op de rug van een adelaar. Maar het is niet zo eenvoudig. We hebben experts van de stichting Denver Zoo in Mongolië geraadpleegd of het kan zonder de vogel te hinderen of hinderen. Ze bevestigen dat Het is niet problematisch... zolang we bepaalde regels respecteren.
Dan komt de kwestie van het ontwerp: een flexibel harnas ter grootte van dit dier, waar u de camera kunt plaatsen. Licht, aanpasbaar en sterk. Dankzij Urnaa, een uiterst vriendelijke conciërge in het **Kempinski hotel** in Ulaanbaatar, vonden we een lokale naaister die ons een op maat gemaakt harnas maakte. We zijn klaar voor Operatie Eagle.
Als we Oral voor het eerst uitleggen wat we met zijn maat willen doen, verwachten we wat protest, maar tot onze verbazing vindt de jager dat prima. "Laten we het doen!" Oral springt op zijn paard en we gaan op weg naar een prachtige plek.
Heel voorzichtig zetten we het harnas en de camera op de adelaar, die sereen en kalm is. De zon begint langzaam onder te gaan en de vogel wacht zittend op de berg, boven ons. Beneden kijkt zijn leraar in de verte toe.
Oral noemt haar, net zoals ze straks op het festival zal doen. De adelaar luistert, kijkt en vliegt. Dit doet hij met een snelheid van ca. 200 kilometer per uur door de steppe, zonder de eigenaar uit het oog te verliezen. Onze camera houdt goed stand en registreert hoe de adelaar om zich heen kijkt en recht op Oral afstevent. Het landt op de grond, niet ver van de jager, die het dier in zijn eigen taal roept. Een paar seconden later landt het op zijn arm.
Deelnemers dragen jassen en hoeden gemaakt van vossenbont en zelfs wolvenbont
ALS EEN WESTELIJKE SC .NE
De meeste reizigers hebben gehoord van de naadam-festival, dat wordt gevierd in juli en vertegenwoordigt een toename van de drukte, vooral rond Ulaanbaatar. Andere kleinere, zoals de Altai Kazakh Eagle, zijn minder populair.
Volgens de organisator, Canat, wonen ongeveer 100 buitenlanders en bijna 1.000 inwoners die uit verschillende regio's naar de Sagsai-vallei komen, bij. Als de 50 adelaarsjagers binnenrijden, tegen de achtergrond van het besneeuwde Altai-gebergte, krijgen we kippenvel.
De schijnwerpers zijn gericht op degenen die op het punt staan enkele tests uit te voeren: zijn adelaar van de berg laten vliegen en op zijn arm laten landen, een kameelrace, oefeningen te paard om voorwerpen van de grond op te rapen en enkele meer controversiële, zoals die met een dode geit.
Een sterke ijzige wind waait over de steppe en verstoort de vers gevallen sneeuw. De jagers knipperen geen oogenblik, gekleed als in vossen- en wolvenhuiden. Wij, gehuld in lagen Gore-Tex en hightech donsjacks, rillen non-stop.
Een beetje training voor het festival
Een toerist neemt de ongelukkige beslissing om een lokale bontmuts te kopen. Tijdens een van de oefeningen een adelaar denkt dat het een heerlijke snack is en duikt naar beneden om het te doden. Er ontstaat algemene hilariteit: de Kazachen lachen, de toeristen staan voor een raadsel.
Er gebeurt altijd iets spannends op het Altai Kazakh Eagle Festival, en dit betekent dat je twee keer nadenkt voordat je een bontmuts koopt.
VAN EXTRAVAGANTE JASSEN
We zien dat de berkutchi meestal jassen dragen van vossen-, konijnen- of marmottenbont. Hoe extravaganter de jas, hoe meer gerespecteerd de jager . Soms zien we wolvenhuid. En het is dat een sterke adelaar niet alleen kleine dieren vangt, maar ook grotere prooien. En het zijn altijd de vrouwtjes die met de berkutchi gaan jagen.
Er staat vermeld dat de sterkste vogels zijn degenen die worden gevangen, niet degene die op jonge leeftijd uit het nest zijn gehaald. Bolat, de zoon van Oral, vertelt ons dat de laatste meer op huisdieren lijken. Rustiger, vriendelijk en huiselijk.
De echte jagers zijn degenen die in het wild zijn opgegroeid. Dit zijn de vogels die het gemakkelijk kunnen opnemen tegen een wolf. Van sommigen wordt zelfs gezegd dat ze een sneeuwluipaard kunnen overmeesteren.
De Berkutchi heeft maar drie dingen nodig in het leven: een snel paard, een trouwe hond om het huis te beschermen en een adelaar. En dat is al eeuwen zo, een traditie die Het wordt al meer dan 6000 jaar van vader op zoon doorgegeven.
Een adelaarsjager in de Altaj
Desondanks verdwijnen het nomadische leven en de adelaarsjacht gestaag. Veel jonge nomaden trekken nu naar de stad met een smartphone in de zak van hun bontjas, als de vaardigheden en kennis van hun voorouders worden niet meer zo gemakkelijk doorgegeven.
Als we na het festival terugkeren naar het huis van Oral is het schemertijd en zien we een konijn over de steppe huppelen. Bolat stopt en Noks, zijn jonge zoon, haalt een geweer tevoorschijn. Richt en schiet, in dit geval niet met een iPhone. Hoewel de nieuwe generaties naar de stad verhuizen, dragen ze het Berkutchi-jachtinstinct nog steeds in hun bloed. Hier, in het uiterste westen van Mongolië, zouden ze zijn verdwijning niet toestaan.
MET WIE TE GAAN?
360 graden Mongools
We reisden naar Mongolië met het 360 Graden Mongolië-bureau, dat unieke ervaringen biedt. Het kost ongeveer 350 euro/drie dagen per persoon om het festival bij te wonen, binnenlandse vluchten uitgesloten. Het visum kost ongeveer 50 euro.
HOE KRIJG JE
Lucht China
De vlucht van Peking naar UB duurt twee uur en tickets kosten rond de 250 euro, heen en terug. Etihad Airways vliegt meerdere keren per week van Madrid naar Peking vanaf ongeveer 2.400 euro, retour, in Pearl (business) class.
Turkije Luchtvaartmaatschappijen
Een andere optie is de Turkse luchtvaartmaatschappij van Istanbul naar Ulaanbaatar, vanaf 700 euro.
Beschermende hoed voor de adelaar tijdens het rusten in de yurts
WAT TE WETEN
In Mongolië betaal je met de tugrik: 1 euro komt overeen met ongeveer 3.000 tugrik. Geld kan op veel plaatsen in de hoofdstad worden verkregen via geldautomaten en de meeste kaarten worden geaccepteerd in hotels, winkels en grotere restaurants.De Amerikaanse dollar wordt ook veel gebruikt. Het is een heel veilig land.
WANNEER TE GAAN
Het Kazakh Eagle Festival wordt elk jaar gehouden in de maand september. Accommodatie is meestal in een pension in de stad en er zijn ook opties om bij een familie van adelaarsjagers te verblijven, zij het in zeer bescheiden omstandigheden (breng een slaapzak mee). De beste periode is van mei tot november, voor de vrieskou. Het hoogseizoen, juli en augustus, wordt afgesloten met het Nadaam Festival in juli.
WAAR TE SLAPEN?
Kempinski Khan
Het beste hotel om te verblijven in Ulaanbaatar is het Kempinski Khan Palace Ulaanbaatar. De service is uitstekend, het ontbijt is fantastisch, en als je het eten van het land beu bent, er zijn twee uitstekende Japanse restaurants en de Italiaanse keuken van het hotel is geweldig. Prijzen beginnen bij ongeveer 120 euro per nacht voor een tweepersoonskamer.
Een ruiter beklimt de heuvel om een beter zicht te krijgen op het landschap en de jachtgebieden