Mooie zonsondergang boven Londen.
"Het was de beste tijd, het was de slechtste tijd", zo begint de beroemde roman van Charles Dickens, 'A Tale of Two Cities'. Zonder twijfel een van de meest universele beginpunten van de literatuur, en een van de oudste verhalen van de mensheid, die van de strijd voor verandering, zoals die vertelt over de hectische dagen van de Franse Revolutie. Naarmate de datum voor de tweehonderdste geboortedag van de auteur naderde, hebben veel media deze woorden gebruikt om de geldigheid van Dickens' werk vandaag aan te tonen.
In feite, onder de vele dingen die aan hem worden toegeschreven, Zijn vermoedelijke rol als voorspeller van de kwalen van de 21e eeuw in zijn 19e-eeuwse romans is opvallend: economische en arbeidscrisis, waardencrisis, immigratie, verwaarlozing van het milieu. , en zelfs, door de lus te herhalen, wordt gezegd dat zijn manier van schrijven, zonder vooruitziende blik of literair plan, vergelijkbaar is met die van het sociale netwerk Twitter.
Deze vergelijking is niet zo vreemd, want op dezelfde manier waarop het digitale tijdperk de wereld heeft verenigd, het feit dat Dickens in staat was om massa's te slepen waar hij ook ging op zijn literaire tournees en authentieke hordes vurige fans op hem te wachten aan de deuren van zijn hotel, classificeert het als de eerste geglobaliseerde auteur, de eerste superster die een revolutie teweegbracht in de wereld en verenigde gevoelens via een medium, zijn werken, zoals internet.
Het Verenigd Koninkrijk blaast vandaag, 7 februari 2012, zijn borst uit voor zijn meest opmerkelijke auteur na Shakespeare, volgens ingewijden. En vlak voor het graf van de grote bard in de Poet's Corner van de Westminster Abbey, omdat het de plek is waar de stoffelijke resten van de auteur van 'Great Expectations' rusten, hebben ze de romanschrijver om 11 uur 's ochtends geprezen, waarmee ze de kick-off van het Dickens-jaar, ja, niet zonder controverse.
Precies op de tweehonderdste verjaardag van de schrijver sluit zijn museum in Londen in april de deuren om zijn langverwachte facelift te ondergaan, iets dat meer dan één in de Engelse hoofdstad blijft verbazen, die zich afvraagt waarom hij het precies nu doet. Toevalligheden, de werken moeten dit jaar nog worden uitgevoerd want anders verliezen ze de subsidie die daarvoor is toegekend. Zo zal het Dickens Museum, een van de meest bescheiden in Londen, niet aanwezig zijn op de twee grote evenementen in de stad in 2012, het Dickensjaar en de Olympische Spelen.
Charles Dickens op een foto uit die tijd.
De rest van de belangrijkste instellingen van de stad zullen echter zo'n belangrijk jubileum vieren en een groot aantal activiteiten met betrekking tot de auteur hebben gepland. Met speciale intentie wordt de tentoonstelling van de Nationale Bibliotheek gepresenteerd, die het werk van Dickens verbindt met het hiernamaals in 'A Hankering After Ghosts'.
De literaire wereld viert het feest mee met de publicatie van nieuwe edities van zijn boeken, inclusief een complete biografie door toedoen van peter ackroyd , en met een gezamenlijke lezing van 'Oliver Twist' in een groot aantal boekwinkels in de stad van de Theems. Evenzo heeft het Museum of London zijn huiswerk gedaan en zal het tot juni 2012 een reconstructie tonen van het gezicht van Victoriaans Londen, gemaakt met de meest geavanceerde geluids- en beeldsystemen.
De National Portrait Gallery heeft foto's en schilderijen uit die tijd verzameld om een tentoonstelling te maken over de auteur, zijn kennissen en tijdgenoten, uiteraard vanuit het oogpunt van het portret. Van zijn kant is de Brits Film Instituut Het toont tot maart het grootste filmretrospectief van cinematografische en televisieproductie op basis van het werk van de auteur, met voorspellingen van een nationale en internationale tournee door het monster. Bijzondere belangstelling wekt de Dickens Route, opgesteld door het toeristenbureau van de stad, die door de meest 'dickensiaanse' punten van Londen loopt.
Misschien was het niet moeilijk om geïnspireerd te raken door het Londen dat Dickens kende, de sociale verschillen waren duidelijk in veel delen van de stad en je moest er gewoon aandacht aan besteden. Toen hij zelf aankwam in de grote metropool, de wereldhoofdstad van zijn tijd zoals we New York tegenwoordig zouden kunnen noemen, kreeg hij een betreurenswaardige taak te verwerken om zijn gezin vooruit te helpen, aangezien zijn vader gevangen was gezet vanwege de dringende schulden die hen deden zinken in de onderwereld van de stad.
Misschien was het niet moeilijk om geïnspireerd te raken door Londen, maar hij was de enige die er aandacht aan besteedde, hij was degene die niet de andere kant op wilde kijken en hij was het die dat Londen zonder zoetstoffen weerspiegelde in zijn geschriften. Marx zei over hem dat hij meer politieke en sociale waarheden had verteld dan de som van alle verklaringen van politici, moralisten en agitatoren bij elkaar. Hij was een man van zijn tijd, hij is een man van onze tijd.