Een eerbetoon aan de prikkels van deze kleine zee die tempert als de buitenlanders vertrekken
Tegen de stroom in reizen is heel Traveller, heel authentiek en heel bevredigend. En meer als het wordt gedaan op een bestemming als de Gardameer , altijd zo gemarkeerd als het Benidorm van duizenden Oostenrijkers en Beieren die de Alpen oversteken op zoek naar een valse zee.
De inwoners van deze stadjes die uiteindelijk campingmagnaten werden, hebben het duidelijk: buiten de nabijheid, Wat vakantiegangers leuk vinden, is die valse maritieme horizon die de zuidelijke kusten hebben.
Maar het beste begint wanneer buitenlandse kentekenplaten verdwijnen en wat een grensgebied was van de Venetiaanse republiek blijft. En dit alles in de schaduw van bergen die het landschap zonder waarschuwing verscheuren en die ansichtkaarten vormen die nooit moe worden.
Het beste begint wanneer buitenlandse kentekenplaten verdwijnen
DE LAATSTE ARIA IN SIRMIONE
Er is geen logische richtlijn om uit te leggen waarom het beste is Begin met Sirmione. Als er iets is, is de wens om te controleren of wat de toeristenbrochures uit de jaren negentig verkochten, reëel is.
En ja, dat is het ook, zeker als de landengte vol restaurants en hotels ineens onderbroken wordt door de gracht van een fort. En wauw! Daar is het begin van het schiereiland, de onverwachte rots waarop muren, herenhuizen en Romeinse ruïnes zijn gebouwd.
De verovering van de hoge kantelen is het eerste gebod van Sirmione. Vanaf de top van het Scaliger-kasteel kun je zien wat je gaat verkennen. En het is verrassend vanwege zijn uitbreiding, veel groter dan wat werd vermoed bij het oversteken van de verdedigingswerken.
Daarna wordt het oog gefixeerd op andere details, zoals de slanke klokkentoren van de abdij van San Salvatore en het contrast van de stenen met het zeer blauwe water in de versterkte dokken.
Op straatniveau is de stroom toeristen veel lager en het gastronomische aanbod van plaatsen zoals de Ristorante Nando, een van die plaatsen die vastbesloten is een einde te maken aan de slechte reputatie van de hoogseizoenkeukens. En ook van de bloemen die de gevels bedekken van het pleintje dat zich aan het begin van de San Salvatore-straat vormt.
Vanaf de top kun je zien wat je gaat verkennen
Maar de starburst bereikt het einde, wanneer ze verschijnen verwijzingen naar María Callas op terrassen, parken en straten die zich herinneren dat in het landhuis dat ze bezat met haar toenmalige echtgenoot, Giovanni Meneghini, de beroemde sopraan bracht lange perioden door met ontspannen.
Een gemakkelijk, avontuurlijk en luxueus leven dat voelbaar is in het nabijgelegen ** Palace Hotel Villa Cortine **, waar de deuren open en dicht gaan. luxe, uiterlijk vertoon en lange tuinen voor wereldse bezoekers.
Maar Callas was niet de enige. Precies op het noordelijke hoekpunt komen de zuilen van ** la Grotte di Catullo **, een immense Romeinse villa waar niet veel van over is, uit het kreupelhout. Net lang genoeg om het te zijn toegeschreven aan de altijd vleiende dichter Catullus en zodat Palladio Ik zal haar opnieuw en opnieuw bezoeken? op zoek naar verbetering van zijn beroemde bouwtechniek.
DE MEGALOMANIE VAN DE DICHTER
als het teruggaat de West kust Een ander voorbeeld verschijnt de grootsheid die wordt gegeven door deze coördinaten. In dit geval, niet zozeer geboren uit de weelde van het rijk, maar uit de wens van een literator die een Italiaanse nationalist werd zoals hij was Gabriele d'Annunzio.
Il Vittoriale Degli Italiani
Hoewel zijn literaire productie een van de interessantste in de Italiaanse taal blijft, in zijn meest strijdlustige leven hij legde de basis, met de inname van Rijeka, van wat later het door Mussolini vervalste fascisme zou worden. Van Gabriele kan niet worden gezegd dat hij meer dan een nerveuze patriot was, maar zijn voorbeeld moedigde andere, meer hebzuchtige initiatieven aan.
Al die preambule verklaart waarom hij zijn kostbare landgoed in Cargnacco veranderde in een monument voor de artistieke en militaire glorie van Italië.
Van de hand van de architect Giancarlo Maroni, Hij bouwde een complex van klassiek ogende huizen en oneindige tuinen die worden bekroond met zijn mausoleum. Een niet-classificeerbaar en faraonisch complex met een bijpassende naam: Il Vittoriale Degli Italiani. Niets minder.
Afgezien van de ideologie, is een wandeling door de faciliteiten: een constante stroom van magische hoekjes die soms doen denken aan Toscaanse tuinen en soms aan de metafysische landschappen van Giorgio de Chirico.
En uiteindelijk maakt het niet uit of je op een fregat zit ingebed in de berg of sculpturen van Paladino inlijst, de aantrekkingskracht van de duizelingwekkende uitzichten over het meer kan alles overwinnen.
Hier leef je als een Romeinse senator
OOGST TIJD
De groeiende bekendheid van Valpolicella-wijnen het is tot hem gekomen toen zijn landschap nog niet helemaal klaar was. Degene die tot niet zo lang geleden een D.O. van makkelijke supermarktwijnen heeft zijn betalingen tussen snelwegen en veronese buitenwijken , waardoor het moeilijk is om een zonsondergang in Chianti-stijl te vinden tussen cipressen en groene heuvels.
Er is echter nog hoop, en nog meer als het gebeurt, de rivier de Adige oversteken, met eigendommen zoals Villa del Quar , een oud herenhuis dat de afgelopen decennia is omgebouwd tot een luxe hotel dat dankzij een wijziging van het management en een aanpassing van haar dienstverlening nu deel uitmaakt van het veeleisende netwerk van **Preferred Hotels**.
Hier leef je als een Romeinse senator, op antieke divans met uitzicht op de wijngaarden die het landgoed omringen. De verwijzing is niet toevallig. Niet tevergeefs, dwars door de deur van het etablissement passeert een Romeinse weg die nu fietsers trekt. Bovendien, de eigenaar, de architect en restaurateur Leopold Montrésor , heeft besloten om van de kamers een museum te maken waar zijn meest waardevolle bustes, standbeelden en meubels tentoonstellen.
De proeverij vindt plaats en is vereist in de kelder of in de grote zaal, twee aangrenzende ruimtes waar: de blanken zijn complexer en de rode brengen al hun energie naar boven. Of zou het kunnen dat de spectaculaire omgeving somatiseert?
Lonato del Garda en zijn kasteel
ONVERWACHTE CITTÀ
Wat er met het zuidelijke deel van de Garda gebeurt, is dat, bij vele gelegenheden, het meer verkleint al het andere. Om deze reden, wanneer de plaatsen het werkritme herstellen en alles ophoudt zon en strand te zijn geheime wonderen worden ontdekt.
Een van hen is saló . Als verwijzingen naar Pasolini's duistere film buiten beschouwing worden gelaten, blijft er een leerboek città over, **met zijn drie goed vertegenwoordigde krachten in de vorm van Duomo en palazzi en met een museum, de MuSa**, met een interessante collectie Italiaanse kunst van de middeleeuwen tot designiconen.
Een ander voorbeeld hiervan is Lonato del Garda, een monumentaal complex gedomineerd door een kasteel dat, ondanks dat het in de botten zit, een fascinerend uitzicht biedt op de daken en de omgeving. De andere koning van zijn skyline is de stadstoren die, samen met de barokke kathedraal, verwijst naar uitzichten die meer typerend zijn voor de Toscane .
WILLKOMMEN IM NORDEN
Lago di Garda behoort tot drie regio's, namelijk: Trentino-Alto Adige de kleinste en minst bekende. De invloed van het Oostenrijks-Hongaarse rijk, waartoe het decennialang behoorde, is vandaag de dag zichtbaar in de vorm van pastelkleurige steden en borden in het Duits (het is een co-officiële taal).
Malcesine doemt op als een majestueuze verschijning
Op weg naar deze afgelegen hoek, nog steeds zonder de Veneto te verlaten, Malcesine als een majestueuze verschijning. Het is een stad die is bestendigd achter de weg, ineengedoken op een rots die wordt voorgezeten door zijn kasteel waarrond steegjes en pleinen cirkelen.
Hier is het plezier in browsen en dwalen, hoewel het niet te veel is verover de huldetoren om het geostrategische belang van dit punt te verifiëren evenals hoe smal het meer is in het noordelijkste deel.
Als het uitzicht naar de bergen draait, Malcesine wordt een alpine resort voor amateur-wandelaars dankzij de kabelbaan die naar de berg Baldo . gaat , een top die voorafgaat aan de Dolomieten en op elk moment van het jaar als levendig uitkijkpunt dient.
Aan de noordgrens van dezelfde koningin Riva del Garda, een esthetisch Centraal-Europese stad met een promenade van degenen die een ijsje of een wafel verdienen, volgens voorkeur.
En het meer naar het westen sluitend, Limone sul Garda verwelkomt opnieuw Italië met zijn iconische citrusvruchten, waarvan het pronkt in een botanische tuin en met de kleine havens van boten die lui schommelen terwijl ze dromen dat ze gondels zijn.
Limone sul Garda