Toledo bij zonsondergang vanaf het uitkijkpunt Ronda del Valle
parafraseren naar Napoleon in een van zijn beroemde toespraken, beschouwen meer dan 2000 jaar geschiedenis ons wanneer we een kijkje nemen vanaf de Uitzichtpunt Ronda del Valle Y Toledo neemt de horizon over. Keltiberiërs, Romeinen, Visigoten, moslims, joden en christenen hebben deze stad gevormd verhoogd in lagen eeuwenlang door wijze handen. Om tussen stenen te lezen, is het alleen nodig een weekend en een goede vooropleiding om de hellingen onder ogen te zien, want ja, Toledo is een stad om te voet te verkennen . Je komt er binnen via een van de monumentale bruggen die de Blok het is slechts de opmaat naar wat de stad binnen houdt: paleizen, tempels en poorten, zoals die van Cambrón of die van de zon , die vandaag open wachten voor iedereen die ze wil oversteken. Stappen over het water die ons in de Joodse wijk zullen storten als we er doorheen gaan Brug San Martin of ze leiden ons naar de Alcázar , Legermuseum, als het de . is Brug en poort van Alcántara degene die we kiezen.
Het bos van hoefijzerbogen van de synagoge van Santa María la Blanca
Maar de waarheid is dat de natuurlijke toegang tot de stad via de eerste is, op een klim naar het centrum van Toledo waardoor we de tour door de geplaveide steegjes van de Joodse wijk , vandaag gekoloniseerd door een kaste van rijke mensen die de oude herenhuizen met uitzicht op de Taag hebben omgebouwd tot authentieke herenhuizen uit de 21e eeuw. En hoe kan het ook anders, de synagogen zijn de hoofdrolspelers op dit punt van de weg. De synagoge van Santa María la Blanca, de oudste van de stad, is verrassend vanwege zijn Moorse stijl, met een klein hoefijzerboog bos , en vanwege de bewogen geschiedenis waardoor het van een synagoge naar een kapel en van een kapel naar een militaire kazerne en later naar een legermagazijn ging. Niet ver weg is de andere grote synagoge van de stad, die van de Doorvoer , het hoofdkwartier van het Sefardische Museum en heeft opdracht gegeven om op twee oude huizen te bouwen door de Koninklijke Penningmeester van Pedro I van Castilië , een zekere Samuel ha-Levi , die de Joodse gemeenschap haar belangrijkste tempel gaf. Met de verdrijving van de Joden in 1492 werd de synagoge omgevormd tot een christelijke kerk, hoewel de Hebreeuwse inscripties op de muren werden gerespecteerd, een belangrijk onderdeel van het gebouw en in harmonie met de schatten van het museum, geschonken door Joodse families verspreid over de hele wereld , die hier hun wortels hebben, in Toledo.
De katholieke koningen waren zich niet bewust van de charme van deze stad, omarmd door de Blok en regelden om erin te worden begraven, in San Juan de los Reyes, maar ze heroverden Granaat en gooide ze er de eeuwigheid in door. Toch is het meer dan opmerkelijk in de architectuur van de kerk, vol met wapenschilden, en vooral in zijn Klooster , in een onberispelijke Elizabethaanse Gothic uw koninklijke bestemming. Als je je afvraagt over de kettingen die aan de gevel hangen, zijn zij degenen die de Christelijke gevangenen in Granada , hierheen gestuurd als dank voor zijn vrijlating.
Klooster van Elizabethaanse gotische stijl van San Juan de los Reyes
Toledo is onlosmakelijk verbonden met El Greco , kunstenaar liefhebber van de stad, die zijn profiel tekende in verschillende schilderijen, zoals ‘Aanzicht en plattegrond van Toledo’ , die in het museum kan worden vergeleken, samen met andere mijlpalen van de Kretenzische maniëristische. Op het hoogtepunt van de uitzichten over de stad die hangen aan de muren van de Metropolitan in New York en in de National Gallery in Washington. En wij met een hier naast ons. Maar als een van zijn werken het gevoel van de stad moest weergeven, dan zou dat zijn 'De begrafenis van de heer van Orgaz' , tellen niet mee, omdat de titel zou worden gegeven aan een van de afstammelingen van de begravenen. Een werk bewaard in de kerk van Santo Tomé dat stelt ondanks zijn meer dan beroemde compositie niet teleur en dat wekt een gezonde hebzucht op om meer over de stad te weten.
Dus het meest representatieve punt om dezelfde lucht, of iets dergelijks, in te ademen die door de longen van El Greco en zijn tijdgenoten engolados is de kathedraal en zijn omgeving. Met de poort van de leeuwen en de poort van vergeving als de meest monumentale ingangen en de eenvoudige poort als een toeristische doorgang naar het binnenland, waar je niet zorgvuldig zijn Refrein , gesneden, onder andere door Berruguete, of de transparante , Narciso Tomé's barokke delirium, duidelijk en eenvoudig, zou voor dwazen zijn. De schat en de Sacristie , met 'De Plundering' en een apostolaat van El Greco onder een beschilderd plafond luke jordanië , maak van de kathedraal een bijna geïmproviseerde kunstgalerij, ook de thuisbasis van werken van Goya, Rubens, Zurbarán of Velázquez.
Ingang van Hotel Cigarral El Bosque, met uitzonderlijk uitzicht
De uitzichten van de jezuïetenkerk Ze zijn perfect voor liefhebbers van hoogtevrees. uitzonderlijke uitkijk op de daken en torens van de stad, het bereiken ervan betekent het beklimmen van de 'vliegende' trappen van een van de torens om later, na het 360-graden uitzicht op Toledo, af te dalen door de andere, gemakkelijk en respectvol gered ongeveer 20 meter hoog.
We sluiten deze tour af met een bezoek aan een moskee, die de driehoek van de drie culturen sluit. Hoewel dit circuit alleen kan worden aangepast of uitgebreid, aangezien Toledo meer dan honderd monumentale bezienswaardigheden heeft die niet één, maar tien uitjes kunnen vullen. In de Moskee van Christus van het Licht , een andere christelijke naam voor een andere ongelovige tempel, de eerste christelijke mis vond plaats na de herovering en daarin, zegt de legende, werd een man gevonden achter een valse muur. Christus uit de Visigotische periode naast een lamp die al drie eeuwen brandt, vandaar de naam: Christus van het licht. Het interieur, tot in de puurste caliphal stijl , heeft negen koepels op hoefijzervormige bogen met Visigotische kapitelen, puur architecturale fusie en een van de mooiste voorbeelden van Arabische kunst op het schiereiland.
Aardewerk met een middeleeuwse signatuur door A. Serrano Fábrica
Waar te kopen Plaza de Zocodover, letterlijk uit het Arabisch 'souk van de beesten' , was de grootste markt in de stad, en vandaag beginnen de winkelstraten van Toledo ervan, met de handelsstraat als de belangrijkste winkelstraat. Tussen zwaarden en damasten in de omgeving van de Plaza del Conde, souvenirs bij uitstek van de stad, is het de moeite waard om de aardewerkstukken van A. Serrano-fabriek , gespecialiseerd in reproducties van ontwerpen uit Toledo en Talavera uit de 15e tot de 18e eeuw of de schatten van Linares Antiek . En om het beste genre van de stad te bemachtigen wat betreft Toledo's zoete bij uitstek, marsepein, vind je in de buurt van de kathedraal Het marsepeinen huis (Cuesta de los Pajaritos, 8) , we garanderen dat het moeilijk voor je zal zijn om daar weg te komen zonder minder dan een kilo van deze lekkernij onder je arm.
Waar te eten Roem gaat naar de zeer beroemde Adolfo, een klassieker onder de klassiekers van Toledo , en Locum , in een klein straatje achter de gelijknamige kathedraal, waar ze een degustatiemenu zo rond dat er niet weinigen zijn die hier een pelgrimstocht maken om het te proberen of de ervaring te herhalen. En als wat je zoekt is informaliteit gemaakt dop , de pin straat , met aandacht voor zijn beroemde Virgen de los alfileritos, heeft er het beste circuit voor, met La Abadía als het centrum van de activiteiten.
Waar te slapen Het gekoer van de krekels deed de inwoners van Toledo het land dat voor de stad aan de andere kant van de Taag staat, dopen als de sigaren , vandaag de bakermat van 'hotelazos' met uitzicht, waaronder het Hotel Cigarral El Bosque met bijzondere charme opvalt, een hybride gebouw waarvan het nieuw geslagen deel lijkt te zijn ontleend aan een project van geld . Niet ver weg, aangezien het ook geniet van een bevoorrecht uitzicht op de stad, ligt de Parador Nacional, Graaf van Orgas , in de trant van de hotelpaleizen die verspreid over het land staan, en die met allerlei succes zijn gerenoveerd. Iets centralers is het Hotel Fontecruz Eugenia de Montijo, dat een oud renaissancepaleis beslaat dat toebehoorde aan Eugenie de Montijo , de Spanjaarden die verliefd werden op Napoleon III en was keizerin van Frankrijk.
De Puerta del Sol zonder het licht van de sterrenkoning