Deze traditie duurt al meer dan een eeuw.
Ze merken op, tussen het lachen en de oneerbiedigheid die ze tonen, dat... In Alcázar de San Juan wordt Kerstmis ervaren als een soort feestelijke schizofrenie, dat gaat van nougat tot kostuum en van kostuum tot zandkoek om dan verder te gaan met de poppen, let dan op de geschenken en natuurlijk begraaf je uiteindelijk de sardine terwijl de rest van Spanje de dag van de onschuldigen viert.
En het is dat in deze plaats in het noordoosten van echte stad de kermissen niet het begin van de vastentijd markeren, maar al meer dan een eeuw aan de gang zijn, met af en toe een onderbreking, waardoor Kerstmis niet slechts vier dagen lunch en diner is, maar een week van brutaal feest dat begint op 21 december en loopt tot 28 december.
De mensen van Alcazar besloten dat Kerstmis niet genoeg was
Om de oorsprong van deze feestelijke overdosis te vinden, zou het nodig zijn om: ga ongeveer 200 jaar terug in de geschiedenis, specifiek naar de tijd van de Onafhankelijkheidsoorlog, wanneer het bestaan ervan als een vorm van volksoppositie tegen de Fransen al in sommige documenten wordt genoemd.
"In die tijd, in de nacht tussen kerstavond en eerste kerstdag, begonnen ze wat te vieren" heidense dansen in de kerk van San Francisco na middernachtmis”, vertelt Traveller.es Rosa Melchor, burgemeester van Alcázar de San Juan.
"Dit werd zo populair dat toen de autoriteiten en instellingen van die tijd twee of drie jaar probeerden om de normaliteit te herstellen en zich aan te sluiten bij de rest van de planeet om het in februari te doen, het zo'n mislukking was dat ze terugkeerden naar december. Hoewel de zaken officieel in februari werden georganiseerd, was iedereen in december verkleed", Melchior gaat verder.
Dus terwijl de rest van Spanje op 25 december 's middags de armen kruist en zich toevertrouwt aan de titanische taak om te verteren voor het oudejaarsbanket, trekken ze in Alcázar de San Juan hun feestkleding niet uit omdat de Carnavalcázar, naam die het carnaval in 1993 heeft aangenomen, is klaar om te leven zijn grote dagen op 26, 27 en 28 december. Degenen die hem de titel van Fiesta van regionaal toeristisch belang in 1991 en Fiesta van nationaal toeristisch belang slechts een paar dagen geleden.
Kinderparade, praalwagens, murga's, begrafenis van de sardine...
Weg zal zijn de proclamatie gehouden op de 21e (20.00 uur), hangt het aan poppen op balkons en ramen en de parade van comparsas 22 december (17.00 uur).
“Er doen zo'n 20 praalwagens uit heel Spanje mee. Stel je het aantal duizenden mensen voor dat betekent dat de comparsa's erg groot zijn (...) Omdat het mensen zijn die niet het eerste jaar zijn dat komt, nemen we contact met ze op en stellen we bijna een vraag om erachter te komen welke dag hun voorkeur heeft, zodat er een maximale deelname is”, legt Melchor uit.
De benen zijn alvast aan het opwarmen voor de Fietstocht op de 26e (18:00), de fietsparade die zijn derde editie viert met een route van 4 km en 300 meter die in vermomming moet worden uitgevoerd, groot en klein, over ongeveer een half uur.
“Wat we proberen te doen is dat, afhankelijk van het carnaval, mensen maken steeds meer gebruik van de fiets en het openbaar vervoer” , wijst de burgemeester erop. En van daaruit naar murga festival (8:30 p.m.), waarin de lokale groepen hun verstand zullen trekken en heel fijn zullen draaien om een glimlach te krijgen met hun eigenaardige beoordelingen van wat het jaar is geweest dat eindigt.
De populaire parade, een van de hoogtepunten van het carnaval
Want ja, het ontbreekt de Carnavalcázar aan niets. “We doen het carnaval in december, maar net als de rest van het carnaval: kinderparade, murgas, parade van praalwagens, begrafenis van de sardine…” merkt Melchor op.
Om deze reden is op de 27e (19:45 uur) de de populaire parade van maskers na een paar poppen neergehaald en bedekt te hebben die op de 28e begeleiden ze de sardine in zijn rokende finale.
In Alcázar de San Juan worden ook sardines begraven en verbrand, hoewel voorheen je moet om haar rouwen in de kringen van brancards, een traditie die werd geboren om de roddels, roddels en activiteiten die traditioneel om hen heen plaatsvinden op straat te brengen.
De grootmoeder van La Mancha-kostuum spant de kroon en de mistela wordt gebruikt om het verdriet beter te doorstaan en laat ruimte over voor de geroosterde sardientjes die later in de arena zullen worden uitgedeeld.
"Laat ze gaan zoals ze naar kermissen zouden moeten gaan: met een open geest en veel plezier (...) En dat ze een kamer vinden om te blijven omdat ik zeker weet dat ze sindsdien bij ons willen overnachten na de optochten begint het feest in alle uitgaansgelegenheden” , beveelt Melchor aan bij beginners die van de Carnavalcázar gaan genieten.
En ja, de sardine is ook verbrand