Het behoud van Cabo de Gata is een must.
In het uiterste zuidoosten van het Iberisch schiereiland, een evenwicht vinden tussen het plastic van de kassen van Almeria en de toestroom van toeristen, Het Maritiem-Terrestrial Natuurpark Cabo de Gata-Níjar worstelt om een van de meest ongerepte natuurlijke habitats van het land te blijven . Het is een van de weinige uitverkoren plaatsen op deze planeet die, hoeveel wonderen ze je ook vertellen, je krijgt pas een echt idee als je het met je eigen ogen ziet.
Dat is wat er met mij is gebeurd. Na een bezoek aan het natuurpark van Cabo de Gata-Níjar, Ik geloof in het bestaan van een aards paradijs dat het waard is om voor te vechten . En het is dat het behoud ervan geen recht zou moeten zijn van de mensen die erin leven of degenen onder ons die het bezoeken, maar een onherroepelijke plicht.
Ik had het geluk om Cabo de Gata te bezoeken? (zoals dit natuurpark algemeen bekend staat) buiten het hoogseizoen. A) Ja, Ik was in staat om een deel van de ontelbare baaien praktisch alleen te verkennen Ik voel de zon mijn huid vergulden, de bries verlicht de hitte en het zwakke geruis van de golven kalmeert mijn ziel.
De baaien van Cabo de Gata zijn een verplichte bestemming op de route van elke reiziger.
In de wateren, waaruit de zonnestralen een groot aantal prachtige tinten blauw en groen trokken, duizenden verschillende vissen zwommen weg van het geluid van de motoren van de boten en benaderde zelfs, met enige nieuwsgierigheid, die mens die probeerde... leg al het moois vast dat zijn basisduikbril hem toestond.
al binnen, bergen en valleien leken bekleed met een merkwaardige vegetatie die zich net zo vakkundig ontvouwt in droge klimaten als filmregisseur Sergio Leone deed met korte shots van intense blikken en niet-bestaande dialogen, alleen gekruid met de meesterlijke muziek van de grote Ennio Morricone. De magnifieke Italiaanse maker werd verliefd op Cabo de Gata toen hij op zoek was naar locaties om als decor te dienen voor zijn onvergetelijke Dollar-trilogie.
In de buurt van een van die echte scènes, de boerderij van de monnik (waarvan de staat helaas vervallen is), de bergen blijven hun open wonden vertonen vanwege het mijnverleden van het gebied . De Romeinen waren de eersten die in het vulkanische gesteente boorden op zoek naar metalen, maar het zou aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e zijn wanneer een kleine goudkoorts zou de hellingen van de bergen nabij de stad Rodalquilar . overnemen.
In de buurt van Cortijo del Fraile tonen de bergen nog steeds hun open wonden uit het mijnverleden van het gebied.
Mijnbouw was een van de gevaren die het park en zijn ecologische en ecologische balans spookte, maar massatoerisme en slecht beheer van afval uit de zee van kassen, die een deel van het beschermde gebied omringen, zou duizend keer verwoestender kunnen worden.
Om deze potentiële ramp te voorkomen zijn er twee basiswapens die doorslaggevend blijken te zijn: milieueducatieve verspreiding en bewustzijn en werk van de bewoners van het natuurpark en zijn omgeving. Veel van die mensen die ze waken over de gezondheid van Cabo de Gata ze wonen in de oude boerderijen, met gladde daken en witgekalkte gevels , die de natuurlijke prints stippen met wit waarin de overheersende kleuren oker, geel, groen, roodachtig, grijs en blauw zijn.
Een van hen, de boerderij El Campillo , diende me als een rustig en gezellig huis tijdens mijn dagen in Cabo de Gata. De lieftallige Annika Jung en Martin Stegmann wonen daar , die deze landen voor het eerst bezocht in 1991 en, nadat hij absoluut verliefd was geworden op de plaats, ze vestigden zich er permanent in 1993.
Jarenlang hebben ze hard gewerkt om tover je honderdjarige boerderij om tot een authentieke ecologische landelijke woning . Zo gebruiken ze de wijsheid van traditionele architectuur om te creëren dwarsventilatie dankzij hoge plafonds en strategische plaatsing van ramen , waardoor vervuilende airconditioningapparatuur overbodig wordt.
Annika Jung en Martin Stegmann zijn erin geslaagd om Cortijo El Campillo om te bouwen tot duurzame accommodatie.
Bouwmaterialen zijn duurzaam en natuurlijk , het vervangen van cement voor kalkadobe door hennepkorrels, het gebruik van kleiplaten voor de vloer en de plafondgewelven, en het kiezen van beddengoed en handdoeken alleen gemaakt van katoen.
Het water (zeer kostbaar in een gebied zo woestijn als dit) komt uit de bergen op de achterkant van een vrachtwagen en bewaar het in een stortbak. Vervolgens gebruiken ze de afvoeren van de gootsteen en douches, regenwater en afvalwater om, na het passeren van een biologische zuiveringsinstallatie, geef de bomen water in je prachtige tuin.
En in termen van energie kan worden gezegd dat Martin was de pionier van het gebruik van zonnepanelen in Cabo de Gata . Jarenlang heeft hij in de omgeving aan zijn installatie gewerkt en de boerderij heeft een fotovoltaïsche installatie die de hoeveelheid elektrische energie produceert die het nodig heeft voor zijn werking. Door hun voorbeeld laten ze zien dat je kunt in de natuur leven als je er in volledige harmonie mee bent en hun kennis op een onderhoudende en praktische manier te verspreiden onder iedereen die ernaar wil luisteren.
Ze maken ook deel uit van de Vereniging van Vrienden van het natuurpark Cabo de Gata-Níjar , een non-profitorganisatie waarvan het hoofddoel het behoud van het natuurpark is verenigbaar te maken met de belangen van de bewoners. De Vereniging geeft ook actuele informatie over het park en organiseert zeer interessante wandelroutes voor alle leeftijden.
Niemand komt ongeschonden uit de crush die Cabo de Gata produceert.
Annika en Martin vertelden me dat ze gedurende de drie decennia dat ze in Cabo de Gata waren, hadden opgemerkt dat... milieubewustzijn van mensen (zowel locals als passerende reizigers) heeft een voelbare verandering ondergaan . Hoewel er mensen zijn die nog steeds wat afval achterlaten in het park, hebben de hoeveelheden achtergelaten afval niets te maken met wat er jaren geleden is achtergelaten. Hetzelfde geldt voor de bewoners, die ze hebben in duurzaam toerisme een goede economische en werkgelegenheidskans gezien . Om ervan te kunnen blijven leven, ze moeten het leefgebied van Cabo de Gata . beschermen en verzorgen.
Voorbij zijn die pogingen om te bouwen de cementmonsters die aan andere kusten van Spanje te zien zijn , zoals de Costa Blanca van mijn land in Alicante of de Costa del Sol in Malaga. Er zijn nog steeds, zoals eeuwige littekens van rode aarde, enkele brede paden die het begin van de wegen moeten zijn geweest om die prachtige kustlijn toegankelijker te maken voor roofzuchtige bouwmagnaten. Een cementgigant het mislukte Hotel Algarrobico-project (gelegen op 50 meter van de stranden van Carboneras), herinnert zich de fouten uit het verleden die niet kunnen worden herhaald.
Zuidelijker, de zoutvlakten van Cabo de Gata Ze zijn het levende voorbeeld dat menselijke activiteit niet altijd de natuurlijke omgeving schaadt, omdat het hier zelfs heilzaam is geweest, waardoor de plaats verandert in een belangrijk reservaat van verschillende soorten dieren en planten . In de kleurrijke lagunes leven onder andere flamingo's, grijze reigers, aalscholvers, meeuwen en verschillende soorten eenden.
Net als Annika en Martin in hun boerderij, zijn er veel inwoners die geven om de omgeving van de plaats.
Ver van daar, het leven heeft nog steeds een hippie-lucht in Cala de San Pedro , de zonsondergang blijft de massa's vulkanisch gesteente van monsul strand , de wateren blijven glanzen van kleur en onderwatersoorten in de omgeving van Halve Maan Cove en hagedissen en slangen glijden over woestijnpaden onder het toeziend oog van roofvogels. Een woestijn vol leven, waarin Morricone's akkoorden een scherpzinnige Clint Eastwood aanzetten met een snelle trigger om waak over de natuur die ons zoveel geeft en die alleen maar vraagt dat we haar respecteren.