Deze foto is bijvoorbeeld een topicazo
Populaire wijsheid (zo vaak zo wijs) zegt: "We hebben allemaal een coach binnenin." Populaire wijsheid schiet natuurlijk tekort. En het is dat We hebben allemaal een coach, een scheidsrechter, een Pedro Jota, een strafrechter, een modeblogger en een spoedarts, maar ook een Quique Dacosta in wording . Een keukengenie wiens talent op het kookpunt is. Een kok die door het huis loopt (op pantoffels) die misschien niet weet hoe hij een ei moet bakken (“maar waarom draag ik het niet, hè?”), maar hij heeft wel genoeg reukvermogen, humor en criteria om te beslissen wat is goed en wat niet.
'Welke voedselcritici of welk dood kind?' Ik zie het goed, hé. Dat het in dit leven geen slecht plan is om de hap te nemen en dan (als dat zo is) de klap op te eten. 'Laat ze mijn dans afpakken,' zei mijn grootvader, terwijl hij zijn snor opkrulde. En mijn grootvader kende een taco van deze dingen; van deze en van alle, natuurlijk, dat voor iets was (heer) Andalusische en president van de boerderij.
Ik wist, zonder verder te gaan, dat dat gastro-protocolgebruik dat zegt dat het beleefd is om wat eten op het bord te laten, een "mamonada" was -sic- en dat hij elke laatste kruimel at van wat ze op de tafel hadden geplant, puntbal. En hoeden, indien nodig, ondanks wat ze zeggen de uitgerekte goede manieren.
Kortom gastronomische onderwerpen. Oftewel clichés, die er alleen maar toe dienen om de wijzers van de klok te dragen en de stilte onder het tapijt te vegen bij familiebijeenkomsten. Er zijn er zoveel en zo gevarieerd dat we drie Reizigers zouden kunnen schrijven, maar ergens moeten we ze gaan ontmantelen. Voor deze, zonder verder te gaan:
"MIJN MOEDER MAAKT DE BESTE KROKETTEN TER WERELD"
Ik ga verder dan (laat me gaan, zeg ik je!) het cliché van clichés: moeders koken goed. Nou, laten we het even hebben, beste lezer: je moeder kookt niet goed. Je moeder overleeft in de keuken (en dat is al een prestatie) ze bakt aardappelen, maakt lasagne, bakt koekjes en kookt op zondag een paella voor zes. En de kroketten in ieder geval: de moeder van Francis Paniego maakt goede kroketten; niet van jou.
"DE BESTE VIS VAN SPANJE IS IN MADRID"
Beste Madrid-lezer, doe me een plezier. Haal je foodie-kont van de stoel en kijk uit het raam. Wat zie je daar? Een immense oceaan met witvissen erin? Een jachthaven? Zout, zand en strand? Nee? Waarom niet? Dus voeg twee en twee toe. Het ding over Madrid dat de beste vis in Spanje eet, is ouder dan de tana, zo erg zelfs dat zelfs Monocle is aangekomen: "De stad mag dan in het centrum van Spanje zijn, maar de zeevruchten zijn een van de beste van het land", ze zeggen. nou kijk, nee . Laat ze de vissers vertellen over de vismarkten van Puerto de Santa María of Getaria en ze zullen zien wat een lach.
"DE BESTE WIT IS EEN ROOD"
Wij gekke wijnliefhebbers (ja, een stel gekken) zijn een beetje een uniek type, maar in werkelijkheid zijn we onschuldige kleine puppy's van gewoonte. En er is geen oenofiel die dit credo niet bidt met vijf basisgeboden: 1) Pitu Roca is God. 2) Champagne en Sherry zijn een must. 3) Rood is vervangbaar. 4) Bourgondië is het einde van de weg. 5) Marion Cotillard is erg heet. En dit is zo.
Annette Bening drinkt EEN glas wijn per dag
"CHAMPAGNE IS UITGEVONDEN DOOR DOM PERIGNON"
Doe een test. Vraag de dichtstbijzijnde sommelier die champagne heeft uitgevonden. Hij zal je vertellen dat het het werk was van een monnik uit het bisdom Reims, Pierre Pérignon genaamd, maar nee. Hij was de creatie van de methode genaamd assemblage -assemblage- van verschillende wijngaarden voor de creatie van een Cuvée, en ook was hij het idee om voor het eerst in Frankrijk het Engelse glas en de kurkstop met zijn draad te gebruiken (we prijs je, Pierre). Maar de oorsprong van mousserende wijn gaat veel verder terug, zo ver terug dat het zelfs voorkomt in de oudste bestseller uit de geschiedenis: “wijnbubbels in het glas…”.
"EEN PAAR GLAZEN RODE WIJN PER DAG IS GOED VOOR JE GEZONDHEID"
Resveratrol is de schuld van de puinhoop , een polyfenol dat voorkomt in druiven en andere voedingsmiddelen zoals oesters en walnoten. Resveratrol heeft antioxiderende en kankerbestrijdende eigenschappen die de levensduur van cellen verlengen (zoals je het hoort) en de magische nuance werd geboren uit de hand van onderzoekers David Sinclair en Leonard Guarentee, Nobelprijskandidaten voor hun ontdekkingen over de oorsprong van veroudering, toen ontdekt dat resveratrol kan het Sirt1 (of sirtuin) gen activeren, ook wel het langlevend gen genoemd.
Nu komt het slechte nieuws. En het is dat het konijn en de hoge hoed nog moeten worden geleerd: om de dosis resveratrol te krijgen die nodig is om de activiteit van huidcellen te verhogen een mens zou tussen de 750 en 1500 flessen rode wijn per dag moeten drinken . Ja, het is erg lekker, maar duizend flessen?
"ZOALS IN SPANJE EET JE NERGENS"
Mijn favoriete onderwerp. En meer dan een onderwerp, de perfecte lout en domkopdetector . Ik begrijp niet wie er niet reist en wie schuilt in het "zoals overal thuis" of het veel walgelijkere "ja, het is goed, maar zoals in Spanje eet je nergens". Nationalisme, wat ga ik je vertellen.
En laten we nu (als je wilt) verder gaan met de onderwerpen. Ik wacht op je daar beneden, in de reacties...