Avocado Taco van Molino El Pujol
Een land waar maïs is de sleutel tot je voedselpiramide is een land met geschiedenis . Eentje die geboren is tussen molens en comales die samen een koor vormen dat voor en voor dit graan zingt, maar dat momenteel de strijd tegen genixtamaliseerd maïsmeel aan het verliezen is.
Hier komt de hand van koks om de hoek kijken die manieren bedenken om de traditie bij te werken zodat ze niet sterft, zoals Henry Oliver oh, wat is er nieuw? El Pujol-molen , een nieuwe manier om maïs te begrijpen, aangepast aan een nieuw tijdperk.
Olvera's eerbied voor de Mexicaanse keuken werd geboren met zijn eigen recensie van de keuken van het land in Pujol **(nummer 13 op de 50 beste lijst)**, op de Mexico Stad , dezelfde die hem ertoe bracht een spin-off in New York te conceptualiseren, genaamd cosimo en de huidige plannen om een fusie van de twee tot stand te brengen De engelen , gevolgd door de recente opening van Casa Teo in CDMX , een residentie ontworpen om kookworkshops te geven (of was het andersom?).
Bonen in de pot van Molino El Pujol
Nu, met de bedoeling om niet op te geven, Olvera is geopend in de buurt van La Condesa deze plek met een traditionele molen die nixtamal en masa bereidt met maïs van inheemse creoolse variëteiten van de etnische groepen Mixteken, Zapotec, Chinantec en Chontal.
Ze proberen ze constant in rotatie te houden, zodat de tortilla's bij elk bezoek van kleur, grootte en smaak veranderen. Hetzelfde geldt voor de prijs, die niet vast staat en afhangt van de kosten bepaald door de markt die week , altijd in het voordeel van de economische stabiliteit van de producenten.
maïsvariëteiten
Hun menu is kort en ontworpen om te snacken tijdens het wachten op de bestelling van deeg of tortilla's : rajas tamale, elote (maïskolf) badend in koffiemayonaise en chicatan mier of een avocadotaco met een heilige bladtortilla, serranosaus en kaas.
Of het nu voor het ontbijt is, vergezeld van een kopje koffie of een atole en potbonen, of om te eten met een maïswater of een Brü-bier, gemaakt met blauwe maïs uit Michoacán.
Als u snel rondkijkt in het pand, ziet u: illustraties door Hilda Palafox , een servies dat het resultaat is van het denkbeeldige van Zuid Keramiek en een sfeer die typerend is voor een hipstercafetaria, dus het is intuïtief dat de boodschap van het herstellen van passie en rituelen met betrekking tot het land is ontworpen om nieuwe generaties en buitenlands publiek bereiken.
Een terugkeer naar de roots
Alles afgerond met een maandelijkse publicatie op het papier dat de tortilla's omhult, een fanzine uitgegeven onder de naam totomoxtle -naam van de cob bladeren die je, merkwaardig genoeg, ook als alternatief voor toiletpapier in badkamers zult vinden – om de voordelen te communiceren van het product dat zoveel heeft gegeven aan het Olvera-imperium.
Geweldige ideeën uit de meest diepgewortelde culinaire herinneringen in de wortels van een beschaving en verder bewijs van Olvera's vermogen om te extrapoleren, zonder het respect voor welk receptenboek dan ook te verliezen, gerechten uit de Mexicaanse traditie tot haute cuisine via een conceptueel en puur modern pakket.
Facade
***** _Dit rapport is gepubliceerd in **nummer 120 van Condé Nast Traveler Magazine (september)**. Abonneer u op de gedrukte editie (11 gedrukte nummers en een digitale versie voor € 24,75, door te bellen naar 902 53 55 57 of via onze website). Het septembernummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar in de digitale versie om ervan te genieten op uw favoriete apparaat. _