Padron Paprika's
FAMILIE, THUIS, TRADITIE
In Galicië ruikt eten naar kindertijd . Als gastronomie een van de gemakkelijkste culturele elementen is om te herkennen en te identificeren over de hele wereld, is dit hier nog meer merkbaar. ** Gezinsmaaltijden waarin wordt besproken en besproken **, het plezier om mensen rond de tafel te verzamelen, het feit dat een groot deel van de Galiciërs nog steeds thuis komt eten (hoewel velen natuurlijk moet doen als een tupperware in de altijd wat treurige kantine van een bedrijf), degene die in elke bescheiden taverne serveren ze heerlijk eten en het enorme gewicht van de traditionele gastronomie zijn voorbeelden van een zeer levendige cultuur die vaak niet eens wordt opgemerkt omdat ze op een natuurlijke manier elke dag aanwezig is. En je mist het alleen als je buiten woont en oh, valt de heimwee aan.
IK WEET WANT IK ZAL...
varken is alles , en slachten, de traditionele ruggengraat van een huis dat binnen een dag zal markeren de voedingscursus van herfst en winter . Het gaat veel verder dan het arme dier dat sterft op een slagersbank. Het is gemeenschapswerk . Het bloed verzameld om pannenkoeken te maken. Het vreugdevuur waarmee het wordt geschroeid en de basoiras waarmee het roet wordt weggevaagd. Het varken hangt in de lucht. De raxos dienden voor iedereen die is gekomen om te helpen. De salon. De zorza wacht op zijn moment om worstjes te worden. Alles wat je hebt onbewuste antropologische handeling dat nog steeds leven uitstraalt en geen eenvoudig object van etnografische analyse is.
Enige tijd geleden werd het genoemd in een artikel (dat ik niet kan vinden) de mogelijkheid om van het slachten een toeristische activiteit te maken voor insiders en diegenen die geïnteresseerd zijn in gastronomie voordat ze uit een achtertuin in Williamsburg kwamen. Tweede gedachte, Het is bijna beter dat het nooit gebeurt.
Lareira, of de traditie van eten rond het vuur
PRODUCT
Als er een product is dat zo ongelooflijk en van zo'n verwoestende kwaliteit is, alle over-elaboratie is voorbij . Zeevruchten hebben niets meer nodig dan zout water en hoogstens een laurierblad om perfect te zijn; een wandeling over het plein van een kustplaats is om oneindig veel soorten vers aangevoerde vis tegen te komen, die wordt geserveerd met de basis en essentiële allada; het vlees laat in slipje degene achter die uitglijdt en giet water bij het frituren? ; de bescheiden aardappel zorgt voor lof en bewondering (Bonilla a la vista is al in elke zichzelf respecterende fijnproeverswinkel), en is ook de basis van de beste tortilla's ter wereld; het is zelfs mogelijk om relatief gemakkelijk toegang te krijgen tot verse melk. En natuurlijk is er het onderwerp brood, dat tot een andere dimensie behoort en dat verklaart waarom het thuis beginnen met brood bakken geen trend of mode is en ook geen succes.
Bonilla-aardappelen: perfect
HET DORP
Wee degenen die het niet hebben . Voor die gevallen, ondanks alles, ligt het dorp in Galicië zelfs in de chicste straat van Coruña of in de meest guitige plek in Vigo, en het is prachtig en een bron van trots dat het zo is. Toegang is nog steeds gemakkelijk, zelfs in de steden om producten die rechtstreeks van het veld komen en die aankomen met bijna geen tussenpersonen; Je kunt nog steeds eieren van huis vinden die geen goudprijs hebben, en aardappelen die met wat aarde komen, en groenten die geen pesticiden hebben gebruikt.
DE TOVENAAR
Wat een bitch heeft iedereen geslagen vier de Samain , die veronderstelde traditionele Keltische feestdag die verdacht veel lijkt op Halloween. Genoeg spijt van cultureel gekoloniseerd : als we trick or treat willen doen, laten we het dan doen zonder een slecht geweten dat ons dwingt onze toevlucht te nemen tot zogenaamde honderdjarige feesten waar tot vier jaar geleden niemand iets vanaf wist. Als niet, laten we de goochelaar vieren , de gebruikelijke, want er is niets dat een huis maakt en meer plezier geeft in dit leven dan het roosteren van wat kastanjes in de ijzeren keuken of op een in de lareira geperforeerde pan. En als er geen van deze twee dingen is, gooi dan kastanje en krantenkegel. lang leve de herfst.
Piornedo in Lugo. Het zou jouw dorp kunnen zijn.
ALS JE GEEN BOUW WILT, TWEE KOPJES
Het hongerspook is slechts een paar generaties verwijderd (hoewel het onder de huidige omstandigheden een helaas levendige en weelderige geest is), dus Encher eten is traditie en grootmoeders mandaat . De porties van veel restaurants kunnen een gezin wekenlang voeden, en het diner geniet van het zien hoe de entrecote schotel boordevol patat, Padrón pepers, rode pepers en salade zit . Om nog maar te zwijgen van de stoofschotels op zondag of de laconada's waarvan de restjes in tupperware worden gevuld die tot de volgende zondag meegaan. En dat brengt ons direct bij het volgende punt.
Een beetje van alles en een paar kopjes wijn
GALICISCHE HUWELIJKEN
Wat is dit over een canapés-bar? Wat is staand eten? Waar zijn de scampi's? En de visschotel en de vleesschotel? Er zijn dingen die we nooit mogen missen en andere, zoals brunch, cupcakes of sushi als bruiloftsgerecht, die we nooit nodig hadden om naar Galicië te komen.
Sint-jakobsschelpen, een klassieker
DE SCHRIJVERS
In deze dagen, waarin meer dan ooit, de keuken wordt ook gelezen , je moet terugkijken en ontdekken dat alles opnieuw is uitgevonden. Een eeuw geleden hadden we schrijvers die intellectualiteit en poëzie combineerden met pro-gastronomen in tijden dat dat woord nauwelijks werd gebruikt. Álvaro Cunqueiro was een geweldige waarnemer, zelfs in culinaire toepassingen , ja Julius Camba is een van die totems van de journalistiek waarvan de artikelen over de Verenigde Staten in de Eerste Wereldoorlog of over het leven in het interbellum Duitsland een plezier blijven voor de lezer. Hun Het huis van Lucullus , totale dissectie van eten, is onontkoombaar en verrassend.
We willen ook de figuur van de minder bekende rechtvaardigen Manuel Puga en Parga "Picadillo" , fijnproever, politicus en dikke professional uit Coruña, pionier van die kookboeken die in de huiskamer gelezen kunnen worden. in zijn de praktische keuken met hilarische recepten als deze: “Eieren met tomaat: dit is het beste wat iemand kan bedenken om als voorgerecht te bestellen tijdens een lunch in een restaurant, a la carte natuurlijk. De eieren zijn gebakken en gebaad in tomatensaus, die als het uit blik komt, over het algemeen naar de hel smaakt, maar aan de andere kant, als het van het seizoen is, vormt het een heerlijk geheel met de eieren”. Einde van het recept #cocinasinhostias
GEESTEN EN KOFFIE LIQUOR
Er is altijd gezegd dat uit slechte wijnen goede geesten voortkomen. En misschien ligt daarin het geheim waarom reguliere, hoewel niet direct middelmatige, zelfgemaakte wijnen met zulke goede distillaten uitkomen. Mitiquérrimo is koffie met een paar druppels cognac , essentiële metgezel van alle parochianen van de bars in heel Galicië. Mitiquérrimas zijn de flesjes met zelfgemaakte etikettering (met pen) die op magische wijze tot stand komen tijdens het gesprek na het eten. En het absolute sterrendom van **koffielikeur (en slagroom voor minder hardcore magen)**, die van jou naar jou kan kijken naar de gin-tonic in termen van de klassieke drank van-al-het-leven-van-God dat op een bepaald moment in het recente verleden iedereen weer begon te gebruiken en besloot het in hun dieet te houden voor restjes.
'De koffielikeur is een Galicische uitvinding om de rest van het schiereiland uit te roeien'
DE STEAK
Erfenis van de tijd van de indianen en van emigratie (tijd dat de waarheid, in Galicië nooit is geëindigd), het is materieel onmogelijk voor iemand om niet van de churrasco te houden. varkensribben (veel beter dan kalfsvlees) gegrild in een restaurant of thuis , en vergezeld van Creoolse worsten, die creatie van degenen die miljoenen verhalen vertellen alleen met hun naam.
KWEEKKAAS
Een beter dessert is er niet. Nou, misschien ben je in hevige concurrentie met sommigen filloas goed gedaan, met carnavalsoren (met dat zachte vleugje anijs), met de behulpzame bica dat iedereen op een bepaald moment in zijn adolescentie leert zich voor te bereiden en nooit vergeet, met de appeltaart en de Santiago's taart, die bijna niemand leuk vindt, maar als ze het leuk vinden, houden ze ervan.
Die van melk, voor iedereen; die van bloed, voor de dapperen.
FURANCHOS
Magisch woord. Weinig dingen zijn vergelijkbaar met een onbekende weg inslaan en stoppen wanneer je een zelfgemaakt bord tegenkomt (hoe rustieker hoe beter) dat het bestaan van een furancho aankondigt (voor niet-ingewijden een furancho Het is een huiswijnmakerij -min of meer privé- waar wijn van de oogst van de eigenaar wordt verkocht en meestal zelfgemaakte gerechten worden geserveerd. Het ding liep een beetje uit de hand, het werd wat in echte undercover restaurants om te eten naar Esgalla). Om naar fixed shot te gaan, kunnen ze hier worden doorzocht.
Barbecueën voor iedereen!
DE PULPEIRAS
Octopus gekookt in een koperen pot door een pulpeira van Carballiño in een katoenen gewaad. Geserveerd met of zonder cachelos op een houten bord en besprenkeld met olie en paprika. Redelijke drukte op de achtergrond, waarschijnlijk regen buiten de tent, wat doedelzakspelers daar op de achtergrond, hun voeten op het zachte gras op de open plek van een carballeira. Is dit de Proust madeleine van elke Galiciër? Ik zeg ja.
Volg @Raestaenlaaldea
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- Kaart van de gastronomische gebruiken van Madrid
- De andere gastronomie van Galicië
- Zeevruchtensafari in de Rías Altas
- Zeevruchtensafari in de Rías Baixas
- Basiswoordenboek om jezelf te verdedigen als je naar Galicië reist
- Acht manieren om octopus te eten in Galicië
- Gerechten om te eten in Galicië in de zomer
- Vijf dingen om te eten in Galicië (en het zijn geen zeevruchten)
- Je weet dat je Galicisch bent als...
- Foodies magazines: zo lees je de keuken
- Vijf ongewone bestemmingen in Galicië
- Plaatsen van magisch Galicië (I)
- Plaatsen van magisch Galicië (II)
- Galifornië: redelijke overeenkomsten tussen de twee westkusten
- Alle artikelen van Raquel Piñeiro
Octopus altijd, maar in de zomer meer