Het Alcazaba, een van de juwelen in de kroon van Almeria
Dat kan niemand betwisten de meest oostelijke van de Andalusische hoofdsteden Het heeft die eeuwige duizend-en-een nachtelijke lucht. Zijn eigen geografie lijkt uit de Maghreb zelf te zijn gerukt en, vanuit vogelperspectief, het naakte terras ze doen niets anders dan die schijn vergroten.
Maar het is niet verwonderlijk, er waren vele eeuwen die waren Moslims in deze stad wat is er gebeurd Bayyana zeehaven -de daadwerkelijke hangend - om de tweede meest invloedrijke en welvarende stad op het schiereiland en een van de rijkste in de islamitische wereld te worden.
Als voorbeeld van die tijd hebben we de Wijk La Almedina , de oudste van de stad, die zich ontvouwt tot hij bijna oog in oog komt te staan met de Mediterraan blauw. Een wirwar van straten en verhalen waar het sociale leven van die tijd om draaide en die momenteel het kenmerk zijn van deze wijk van Almería.
Het Alcazaba, het monumentale monument van de inwoners van Almeria
WANDELEN DOOR DE ALMEDINA
Het is vele eeuwen geleden Almería beleefde zijn tijd van maximale pracht , een paar uitbundige dagen die tot een einde kwamen na de Christelijke invasie door Alfonso VII dat, hoewel het maar tien jaar duurde, aangezien het snel werd heroverd door de Almohaden, het verval van de stad met zich meebracht.
Een daling die zich vermenigvuldigde na de aardbeving in 1487 , die uiteindelijk bijna de hele stad verwoestte. Kort daarna kwamen ze aan katholieke koningen , maar Almería keerde nooit terug om de glorie van vervlogen tijden te herstellen.
Een Arabisch spreekwoord zegt dat “ er blijft iets over nadat alles is uitgedoofd ”, en ondanks het feit dat het die handels- en culturele genialiteit geleidelijk aan het verliezen was, herinnering aan al-Mariyya Hij is nog steeds aanwezig en zijn voetafdrukken ontmoeten elkaar bij elke stap.
Zowel de straten van wijk Almedina Net als andere delen van het historische centrum zijn ze bezaaid met archeologische vindplaatsen en monumenten die spreken tot de bezoeker van die stad waarvan ze zeiden dat " toen Almería Almería was, was Granada zijn boerderij ”. Er wordt een intense reis door de tijd geademd.
De straten van La Almedina
Deze wandeling kan stijgend gedaan worden, van de zee naar eindig met het beschouwen van de stad vanuit het Alcazaba . Om dit te doen, beginnen we met de Archeologische enclave Puerta de Almería , in de Nicolas Salmeron-park , waar u de kunt zien overblijfselen van de kaliefmuur die diende om het havengebied te scheiden van de rest van de stad. Overblijfsel van de oude poort van de scheepswerven, aangezien de islamitische scheepswerven zich op het aangrenzende terrein bevonden. Naast de muur zijn er binnenin de overblijfselen van een Romeinse zoutfabriek.
Het was de nabijheid en de openheid naar de zee en de handel die Almería tot de kosmopolitische stad maakten die het werd, want het had niet alleen intense havenactiviteit, maar werd ook de belangrijkste haven van Al-Andalus Umayyad.
Ze zeggen dat de koningin straat neemt die naam, omdat het precies op die manier was waar Isabella de Katholieke ging naar La Alcazaba toen ze de stad veroverden. Door haar aan te kijken en dezelfde klim als de vorst uit te voeren, begint de voorbijganger zich volledig te verdiepen in de ins en outs van de buurt.
Uitzicht op de westelijke toren van de kalifaatmuur
Als de medina de motor van het sociale leven was, was de moskee van het religieuze leven. Lopend bereiken we de huidige kerk van San Juan Bautista , een discrete tempel die echter een zeer belangrijke historische waarde herbergt die nauw verband houdt met de evolutie van de stad.
Het rijst op op dezelfde plaats waar het zich bevond, eerst, de Grote Moskee en later de eerste Kathedraal van Almeria . Uit de moslimperiode zijn er nog overblijfselen van de qibla-muur en de mihrab, beschouwd als de op een na grootste uit de kalifaatperiode in Spanje.
islamitische cultuur heeft altijd het grootste belang gehecht aan waterbeheer als de kostbaarste hulpbron van de natuur, omdat het een religie met oorsprong in de woestijn , de Islam heeft haar altijd heilige eigenschappen gegeven.
Een wandeling door La Almedina
Een goede plek om erachter te komen is de Stortbakken van Jayrán , gebouwd in de 11e eeuw, in opdracht van Jayrán zelf - eerste koning van de taifa van Almeria -, die dienst deed als openbare bevoorrading van de bevolking. Ze bevonden zich in het hoogste deel van de moslimstad, waardoor de verspreiding ervan werd vergemakkelijkt.
Vandaag, de stortbakken kunnen worden bezocht en decennia lang zijn ze ook het hoofdkwartier geweest van de Peña Flamenca El Taranto, lange tijd een belangrijk referentiepunt voor deze kunst in de culturele scene van Almeria en de oudste van allemaal.
Bovendien bevinden ze zich naast een van de meest interessante ruimtes om meer te weten te komen over de meest recente geschiedenis van Almería en ons land, de Schuilplaatsen voor de burgeroorlog , waar het ook te zien is een deel van de oude Jayrán Wall , want er was de hangende deur -vertaald als Purchena en heeft dus onze dagen bereikt-, die diende als toegang tot de ommuurde omheining van de stad, die vandaag niet bestaat.
Nacht in het Alcazaba
Er zijn weinig overblijfselen van de muren die heel het oude Almeria beschermden en omringden. Gebouwd in de 11e eeuw tijdens het bewind van Jayran , zijn doeken stammen af van La Alcazaba via de Hoya Ravijn en eindigde in Heuvel van San Cristobal , waar je vandaag bent, een standbeeld van het Heilig Hart van Jezus , wiens gebaar de stad en de Middellandse Zee lijkt te zegenen, en dat in 1930 werd gemaakt met marmer uit Macael.
Het is van die heuvel, die de Arabieren noemden Mount Laham -Berg van vlees-, vanwaar je een van de meest complete panoramische uitzichten hebt over Almería en zijn unieke baai. Van daaruit kun je ook precies het enige overgebleven staande deel van de oude muur zien.
Al deze beschermende muren beginnen bij La Alcazaba, het historische monument van de mensen van Almeria en die vanaf de hoogte de stad bewaakt die zich door de eeuwen heen heeft ontwikkeld met de zee altijd als achtergrond.
Stortbakken van Jairan
SENTINEL KEEPSAKE
Almanz street opgaan , het asfalt begint te stijgen en het beeld van de grote rode vesting trekt de aandacht van iedereen die ronddwaalt. Het maakt niet uit of het de eerste keer is dat je het ziet of dat het deel uitmaakt van je dagelijkse landschappen.
Aan zijn voeten, een jayran standbeeld , die in 2015 werd geplaatst ter herdenking van het eerste millennium van de oprichting van het Koninkrijk Almeria en vanuit zichzelf als zijn eerste vorst kijkt hij naar de buurt waaruit een hele stad is ontstaan.
Als je het Alcazaba van buitenaf aanschouwt, krijg je bewondering . Van binnenuit is alles logisch. De constructie ervan was begonnen in het jaar 955 door Abderramán III en voltooid door Jayrán, in de 11e eeuw . Na de christelijke verovering, in 1489, werd het hervormd door de katholieke vorsten en Carlos I.
Dit komen en gaan van culturen wordt duidelijk wanneer je door de drie omheiningen loopt, de eerste twee van Arabische oorsprong en de derde, gebouwd door de christenen. Het klinkt meestal cliché en waarschijnlijk is het dat ook, maar wandelen door La Alcazaba is een zintuiglijke reis naar andere tijden, naar al-Mariyya . En leunend om de stad vanaf de muren te aanschouwen, een uitnodiging om je voor te stellen hoe de omgeving eruit zou zien in de Andalusische tijd, met zijn souk, zijn moskee, zijn muren en de kaliefenvloot in de haven.
Telefonisch, Arturo del Pino, archeoloog en directeur van het Alcazaba Monumental Complex in Almería. , sinds 2017, spreekt met zorg en genegenheid met ons over zo'n uniek kantoor en beantwoordt al onze vragen. We geven commentaar op de belangrijke rol die wordt gespeeld door zijn actieve, vermakelijke en educatieve sociale netwerken, en het beschrijft het monument als " een fort van biodiversiteit en filmerfgoed”.
Bronzen beeld aan de voet van de Alcazaba herdenkt de eerste koning van de Taifa van Almería, koning Jairán
Zijn enthousiasme is merkbaar en het gesprek duurt anderhalf uur. Hij stelt dat " het is de op een na grootste groene ruimte in Almería , dankzij de fonteinen en poelen, maar heeft ook een groot aantal soorten fauna en flora, zoals jacaranda's, kameleons, padden, slangen en natuurlijk de schattige kittens die zoveel aandacht trekken en hoofdrolspelers zijn vaak uit onze sociale netwerken.”
De fundamentele rol van de filmindustrie in Almería en vice versa is bekend. Het Alcazaba was en is nog steeds een van de meest populaire locaties in de provincie. In feite leefde Arthur zelf in persoon de laatste grote Hollywood-kaskraker die naar hun terrein verhuisden, wonder Woman , en merkt op dat, na opsluiting, de localizers terugkeren om scenario's te zien. Daarnaast wordt het filmtoerisme steeds intenser en trekt het bioscoopbezoekers van over de hele wereld. Buitenactiviteiten zijn ook teruggekeerd, zoals: Gastheerfestival 2020 Golf Zomerfilmbibliotheek , waar onder meer films met betrekking tot de provincie worden vertoond.
Zowel de occasionele bezoeker als degenen die het goed kennen, zullen het erover eens zijn dat er nog veel werk moet worden verzet om La Alcazaba te herstellen en terug te brengen naar de pracht van weleer, maar hiervoor is nog meer investering in onderzoek nodig. In Arthurs woorden: “ zowel La Alcazaba als het Archeologisch Park van La Hoya zou kunnen worden een van de grootste culturele parken van Europa”.
SMAKEN VAN AL-ANDALUS
“Het lijkt vreemd dat, in een stad met een verleden en heden van Noord-Afrikaanse roots, de Marokkaanse gastronomie , zo rijk en vol verrassingen”, schrijft gastronomisch journalist Luis Fernández Bonilla op zijn blog El Gastrolopithecus.
Het is waar dat er maar weinig restaurants zijn waar je de culinair erfgoed van Al-Andalus , waarvan we in ons huidige kookboek genieten van zoveel recepten, geuren en technieken. “Echt, het weinige dat we hebben, slechts drie of vier plaatsen, ze zijn iets exotisch en eigenaardigs, iets dat niet overeenkomt met het aantal immigranten dat we hebben, maar dat wel, en slecht, spreekt van het niveau van segregatie dat nog steeds in de provincie bestaat. Een voorbeeld hiervan is de Miloud , a Marokkaans restaurant op Calle Real waarin het zeer zeldzaam is om mensen te zien die niet uit dat land komen, maar die al vele jaren open is met een goede klantenkring”, zegt Luis.
Waar meer beweging is, vooral door de ideale ligging, de voet van La Alcazaba, bevindt zich in het Almedina Baraka Restaurant . Het spectaculaire uitzicht vanaf het terras - het heeft drie verdiepingen - maakt dit de meest spectaculaire plek in de hele stad om iets te gaan drinken . Van een Moorse thee, een verfrissende limonade met felgroene munt, wat Arabische zoetigheden of een overheerlijk menu met gerechten van uitstekende kwaliteit. Allemaal geregeerd door het halal principe en bereid door Marokkaanse vrouwen in een open keuken , waardoor het een zelfgemaakte en vertrouwde sfeer krijgt die perfect wordt gewaardeerd in elk van de gerechten.
Almedina Baraka werd geboren in 2017 en heeft een broer die kleiner is maar ouder in anciënniteit, de La Almedina Theehuis-Restaurant , een charmante plek in de verborgen vredesstraat , die Marokkaans eten heeft geserveerd, typisch voor Tunesië of Libanon sinds 2003. Bastela, couscous, tabouleh of zaaluk -een typisch Marokkaanse salade , zeer vergelijkbaar met ratatouille, gemaakt met aubergines, zijn enkele van de stergerechten.
Niet ver daarvandaan, niet in de Almedina, maar in het centrum van de stad is er nog een woning voor de smaken van de Maghreb . Als men de betreedt Aljaima Restaurant , verankerd in het hart van de "gouden mijl" van de gastronomie van Almeria , op het juiste moment kunt u zich niet alleen laten verblinden door de aroma's en smaken van de arabische gastronomie of het ontspruiten van water, maar ook door het schouwspel van licht en kleuren dat de zon veroorzaakt als ze door haar ramen gaat.
De plaats is zonder twijfel een van de meest suggestieve in Almería . Geïnspireerd door de traditionele Marokkaanse architectuur, maakt de soberheid van het exterieur plaats voor een interieur vol verleidelijke details zoals de overvloed aan kleuren, geometrische patronen en ontspannende waterfonteinen. De renovatie van dit bijna honderd jaar oude huis werd uitgevoerd door Mustafa Jazouli zelf, de eigenaar, die de werken begon met het idee van open een winkel met antiek en schatten van Marokko en eindigde in 2007 met de opening van dit restaurant dat perfect aansluit bij de? essentie van de Marokkaanse en Andalusische gastronomie.
Een van de meest suggestieve restaurants in Almería
Vanwege de locatie zouden we van de route zijn Marhaba-restaurant , aangezien men in de buurt van het, nu al minder, Mediterrane Shopping Center moet reizen om te kunnen genieten van zijn exotische lekkernijen. Het is echter een van de etablissementen op het gebied van kwaliteit. Rustig, mooi en uitstekende service . “In Marhaba kunnen ze altijd knip de juiste kabel door om op de tafel te zetten die je betoveren ”, tekent El Gastrolopithecus.
BLOEI OP HET RITME VAN FLAMENCO
Terugkomend op onze referentiebuurt in dit unieke Almería, is het de moeite waard om te vermelden dat de Almedina van oudsher, zoals in veel gevallen het geval is, een depressief gebied waar maar weinigen waren die durfden te passeren . Altijd dynamisch, vol leven en allerlei nuances, de laatste jaren is het uiterlijk van toeristische gidsbedrijven, ruimtes zoals de Baraka Restaurant of La Guajira Sociaal-Culturele Vereniging , hebben ervoor gezorgd dat het uiterlijk en de stappen beginnen terug te keren naar zijn straten.
Ligt ook heel dicht bij het Baraka Restaurant? aan de voet van de Alcazaba en met het oog hierop dat het gevoel wegneemt, de Sociaal-culturele vereniging La Guajira Het is een van die etablissementen die verantwoordelijk zijn voor het feit dat het leven en de drukte terugkeren naar wat het zaad van deze stad was.
Van woensdag t/m vrijdag, bij voorkeur voor leden, La Guajira biedt een breed voorstel dat varieert van culturele gesprekken; tentoonstellingen; jamsessies of jazz- en flamencoconcerten of, altijd zo verbonden met de buurt.
De smaken van het Oosten in Almería
Het is merkwaardig dat de focus bijna nooit op Almería ligt als het over flamenco gaat, aangezien de provincie altijd een referentiepunt is geweest voor zijn cantes; Zoals de fandangos uit Almería, verdiales of tarantos . En voor de geweldige kwaliteit van zijn artiesten; Wat Rocío Segura, Cristo Heredia, Antonio El Genial, Rocío Zamora of Ana Mar . vraag zo niet waarom? kleine tomaat.
Beschouwd als werelderfgoed , deze kunst moet worden bewaard en overgedragen in de verschillende peñas, culturele verenigingen en tablaos van de stad. Om het te verifiëren is het voldoende om ook even langs te komen de braambes , gelegen in een prachtige grot in de buurt van El Quemadero of El Taranto , die de schoonheid en gunstige akoestiek heeft van de Arabische stortbakken . "Dankzij dit soort etablissementen hebben mensen hun angst voor deze buurten verloren, ze genieten ervan en lopen door hun straten, simpelweg om naar flamenco te gaan luisteren op die peñas", zegt Ana Mar, een leraar aan de Dansconservatorium van Murcia en zanger die vaak op deze podia te zien zijn.
Almeria is flamenco
Al deze ruimtes promoten niet alleen en breng cante jondo dichter bij de bevolking , maar met name de buurten waarin ze zich bevinden nieuw leven inblazen, waardoor ze aantrekkelijker worden. We laten ons leiden door Ana Mar en met haar stem vertelt ze ons een route op zoek naar de ervaring die we volgens haar allemaal zouden moeten hebben. Hij bevestigt dat, vanuit het perspectief van flamenco, er “ een onbekend Almeria , waar niemand rekening mee houdt, aangezien de reiziger zich gewoonlijk voelt in de ban van de romantiek van Granada en de grotten van Sacromonte, door de cantaora Sevilla of de sultana Córdoba.
En toch, een wandeling door de straten van Almería, door de Alcazaba en de Almedina ze kunnen de opmaat zijn voor een date, op een willekeurige woensdagavond, op het terras van La Guajira, met de aangename temperatuur die we genieten in deze stad. Drink een koud biertje, terwijl je de schoonheid van zijn tablao aanschouwt, met het Alcazaba verlicht net daarachter. En ineens speelt de muziek De dansers komen het podium op en er begint een show die is ontworpen om van flamenco te houden en verliefd te worden”.
De route die Ana Mar ons vertelt gaat verder en nodigt ons uit om de Peña El Morato in al zijn hoogtijdagen : “het is een fundamentele enclave van flamenco in Almería en enorm onbekend.
Maar je komt er, om die fascinerende grot en je vindt de Jongen van de Grotten , sprekend over deze kunst, twijfels uitleggend aan degenen die het nodig hebben, aangezien hij een groot kenner van het onderwerp is, naast een geweldige zanger en gitarist te zijn . En nogmaals, voor wat tapas en wat wijnen, gevoelens en emoties beginnen te ontwaken wanneer de dans en het lied beginnen”.
We hebben geluk als we bovendien nog wat kunnen meegenieten festival in de Arabische Aljibes , die meestal wordt bijgewoond door "de meest granao van flamenco". Als laatste reflectie is Ana Mar er meer dan zeker van dat de reiziger na deze afspraken "verliefd zal vertrekken op Almería en op kennis van de cultuur en de muzikale en artistieke rijkdom die deze stad heeft en die niet veel mensen met zo'n kwaliteit kunnen bieden”.
Ze zeggen dat als je niet in het Alcazaba bent geweest, je Almería niet kent