In Londen houden ze van kroketten
Sport en gastronomie zijn redenen voor optimisme in dit grijze weer dat ons verslindt. Net als wanneer de Rode wint of wanneer Rafa Nadal de beker op Roland Garros heft, zijn er mensen die Spaanse trots voelen, het ontroert me (ik geef het schaamteloos toe) om te zien hoe mijn landgenoten slagen in het buitenland. Ik beleef hun successen als de mijne, vooral als het gaat om grote projecten die veel talent en investeringen vereisen.
Daarom was ik een paar weken geleden gelukkig in Londen. El Celler de Can Roca werd verkozen tot beste restaurant ter wereld: koks en hoteliers planten bovendien, beetje bij beetje, maar resoluut de Spaanse vlag in de Britse metropool.
De veteraan -en innemende- hotelketen Melià is ingehuldigd ik Londen , het nieuwe vlaggenschip aan de oevers van de Theems. Een imposant gebouw in het hart van de Strand (het theatergebied), vlakbij de mythische Savoye, ontworpen om trends te zetten precies in de stad waar trends worden geboren. De kamers zijn prachtig, de geluidsisolatie perfect en de inrichting helemaal trendy; maar wat echt verbazingwekkend is, is de receptie: een driehoekig prisma van zwart marmer dat begint op de eerste verdieping en culmineert op het dakterras, van waaruit natuurlijk licht binnendringt. Een immense ruimte, met een piramidale structuur, mooi en overweldigend. In de rooftopbar, the Roof Top, geweldige sfeer om 5 uur 's middags, midden in de afterwork . Modellen, executives, adverteerders, financiers, allemaal bereid om te genieten van goede cocktails en uitzicht over de stad.
Een van de ME London terrassen
Tegelijkertijd, in de Docklands, de oude havenruimte die vandaag wordt ingenomen door financiële entiteiten -de nieuwe stad- het terras van Ibérica Canary Wharf barst open . "Gisteren hebben we 240 liter Estrella de Galicia-bier verkocht, we hadden geen voorraad meer", legt de Asturische chef me tevreden en verbaasd uit. Nacho Manzano die verlegen lijkt te zijn over zijn succes in Londen, praat nauwelijks over dit project dat al een lange weg te gaan heeft.
Twee hammen in een van de Ibérica-restaurants
Vier jaar geleden opende het, in samenwerking met een groep investeerders, de eerste Ibérica op Grand Portland St. Later verhuisde het naar Canary Wharf en dit jaar hebben ze een enorm terras geopend. Totaal succes. Voor de tafels van de drie ruimtes (werk van de decorateur Lázaro Rosa Violan) ze runnen de kroketten (uitzonderlijk), de Iberische rantsoenen? (waarvan oorsprong en snit zorgvuldig worden uitgelegd), Romeinse inktvis, cecina, Asturische kazen, pitu de caleya (scharrelkip met rijst) en de typische rijstpudding … Spaanse keuken zonder compromissen. Opmerkelijke specialiteiten die niets te benijden hebben aan die in Spanje. “De Britten houden ervan”, legt Manzano uit, “ze kennen onze keuken al van hun vakanties aan de kust. Het merendeel van de klanten is lokaal, al komen er ook veel landgenoten om hun heimwee te stillen. In het keukenteam zijn ze allemaal Spaans”, voegt hij eraan toe.
Hetzelfde scenario wordt herhaald in ** Hispania ** op de beroemde Lombard St. net onder het hoofdkantoor van de emblematische Lloyd's Bank. Daar treedt een andere Asturiër, Marcos Morán, op als adviseur -en bij deze gelegenheid als gastheer-. 900 vierkante meter ingericht met veel stijl door de binnenhuisarchitect Lorenzo Castillo, voor wie ansjovis parade, porties Russische salade, gebakken kippenvleugels, aardappelomelet (vrij succesvol) gehaktballen, compagokroketten, paella en een zwarte rijst om voor te sterven . Marcos legt me uit dat ze al rijstpudding maken en dat de fabada, een kenmerk van zijn Spaanse restaurant Casa Gerardo, binnenkort zal arriveren. Nog een gok op de authentieke Spaanse keuken, daadkrachtig en moedig. “Ons idee -legt Marcos uit- is om verbinding te maken met de financiële klantenkring, we hebben ruimte voor tapas, een restaurant, een winkel en privéruimtes waar ze graag lunches en evenementen organiseren. Hier zijn is een kans, een voorrecht”.
Hispania, waar Marcos Morán optreedt als adviseur
De lijst met locaties voor de Spaanse keuken in Londen groeit en doet dat met kwaliteitsvoorstellen, hoewel sommige Londense media nog steeds vastbesloten zijn om plaatsen als Angels & Gypsies op te vrolijken, waar ik enorm teleurgesteld was. Een groot deel van de schuld voor deze Spaanse explosie ligt bij ** José Pizarro (echte pionier van tapas en "made in Spain"-gerechten in de stad Big Ben,** waar hij begon in het Gaudí-restaurant en later Brindisia leidde, en openen dan hun eigen pand: José (tapas&sherrybar) en Pizarro (spaans restaurant) Het fenomeen herhaalt zich in andere steden van de wereld en onze koks hebben te maken met diaspora ... Maar ik zal je hier een andere dag over vertellen.
De Ibérica de Nacho Manzano in Canary Wharf