Sergi Arola wil Parijs revolutioneren
Ze hebben een Tour van ons gestolen. Ze hebben Rafa beëdigd op Roland Garros. Ze hebben de kassa, Oscars, prijzen en filmklopjes met The Artist geveegd. Je demonstranten zijn mooier. Sarko heeft haar. De first lady is een godin. En als klap op de vuurpijl maakt Woody Allen fatsoenlijke films met hen (en geen toeristische trekpleister voor verstandelijk gehandicapten) kortom, Frankrijk maakt het ons moeilijk.
Maar we hebben Sergi
Monsieur Arola is een revolutionair en revolutionair zijn is iets dat (veel) verder gaat dan drie tatoeages en een kop ("Recepten zijn nutteloos") in de zondagsbijlage van dienst. Hij is een revolutionair omdat succes niet genoeg lijkt te zijn voor deze non-conformistische Catalaan: hij ontmoette hem in La Broche in Madrid, maar hij verliet het vanwege het risico zijn eigen restaurant te openen: Arola Gastro. Toen kwamen Hotel Arts, Roses, Lisboa, Sao Paulo en Vi cool. Dat wordt al snel gezegd.
Nu vestigt Sergi Arola zich in Parijs, in het vijfsterrenhotel W Ópera, waar hij chef-kok wordt. Het idee is moedig: introduceren in Frankrijk het culinaire concept "pica pica" in creatieve gerechten en tapas, seizoensproducten en Franse klassiekers, geserveerd op een schaal om met iedereen te delen.
Het hotel is gehuisvest in een Haussmaniaans gebouw uit de jaren 1870 in het 9e arrondissement, in de buurt van Galeries Lafayette en Place Vendôme. En het mooiste zijn (als je het mij vraagt) het uitzicht op de Opéra Garnier. Je kunt niet cooler zijn dan.
Uitzicht op de Opera van Parijs: het kan niet "cooler" meer
- Waarom Parijs?
- "Ik wilde al een tijdje openen in een van de grote Europese hoofdsteden, ik moet bekennen dat Parijs me veel respect schonk, en in dit geval was het beslissend dat het voorstel uit de hand van "W" kwam, zoals dit is een 'atypisch' bedrijf waarmee ik me volledig vereenzelvigd voel. Op dit moment voel ik me trots en blij dat ik ben geopend, het is een droom die uitkomt en Ik voel me als een stierenvechter die zijn debuut maakt op de Maestranza uit Sevilla of een muzikant die zijn debuut maakt in de Albert Hall..."
Het nieuwe restaurant van Sergi Arola in Parijs, in het W Ópera hotel
- "Pica pica" in een gerecht om met iedereen te delen, een sprong in de leegte in Parijs of een berekend gastronomisch risico?
- Ik denk dat de definitie niet correct is, in wezen het concept van "pica-pica", het is een casual, cool, sexy concept... het is op geen enkele manier een verdomd lettertype om te delen, het is veel meer dan dat, het is ook iets dat relatief natuurlijk wordt gedaan in andere culturen: dim sum in China, sushi en sashimi in Japan, taco's in Mexico... met een filosofie aan tafel in een hotel, zoals je zelden ziet als we afstand nemen van de meest klassieke trends in restaurants en hotels. In die zin voel ik me comfortabel en veilig, en een belangrijk onderdeel van de WOP-familie, en dit gevoel geeft me een heel goed gevoel.
Een pica-pica is meer dan alleen een gerecht in het midden van de tafel om te delen
- Komt er nog plaats voor de haute cuisine van Arola?
- Arola's keuken is per definitie in wezen haute cuisine, in die zin dat de overgrote meerderheid van zijn recepten is geïnspireerd op gerechten die we destijds in het restaurant van Madrid hebben gemaakt, en ik denk dat het die technische wortel is, die bij uitstek gastronomische houding , wat ons anders maakt dan de rest van de voorstellen die je over de hele wereld van tapas kunt vinden. En in die zin benadrukken ze, van Adria's Tickets tot Quique Dacosta's Vuelve Carolina, dat aspect dat haute cuisine niet haaks staat op het eten van pica-pica. Ik geloof dat het concept van "haute cuisine" aan het veranderen is, zoals het concept van 5 sterren wanneer je een merk als "W" kent en je je op een bepaalde manier realiseert dat deze nieuwe perceptie je een goed gevoel geeft.
- Er wordt gezegd, er is commentaar... dat u overweegt Sergi Arola Madrid te sluiten. Moeten we ons zorgen maken? Waar gaan we jou foodies vinden?
- Als je alles gelooft wat er over mij wordt gezegd, vooral in Madrid, ben je verloren. Logischerwijs maakt mijn verantwoordelijkheid in Parijs als gastronomisch manager van WPO, samen met de economische situatie die Spanje doormaakt, de Parijse uitdaging essentieel voor mij en ik zal er zoveel tijd aan besteden als nodig is. In principe heb ik overwogen om voorlopig de helft van de tijd in Parijs door te brengen. Bovendien verrijkt het zijn in Parijs mij in culturele en sociale zin, en rekening houdend met het feit dat de meerderheid van het publiek in Madrid buitenlands is (de lokale bevolking is zich meer bewust van andere soorten restaurants zoals Elumbrella, Ten con Ten en zo. .. .), maakt deze dualiteit mij aantrekkelijker voor het internationale publiek. Maar dit gezegd hebbende, in principe en zolang we volharden, is onze toewijding aan Madrid stevig en blijf ik daar wonen. Naast het team van Sara en Sergi Arola werkt het als een precisiehorloge.
- We delen één ding: een passie voor horloges (ik heb nog geen Jaeger laten tatoeëren). Als je maar 3 horloges uit je collectie mocht kiezen...
1.- Mijn "Deep Sea" limited edition van Jaeger Le Coultre.
2.- Mijn "Big Pilot" van IWC.
3.- Mijn "patrimonium" door Vacheron Constantin.