We eten allemaal dingen die we op een gegeven moment niet zouden moeten eten
Guilty pleasures. "Guilty pleasures", wat beter is. Guilty pleasures zoals het luisteren naar 'Call me Maybe' van Carly Rae Jepsen, The Expendables kijken of plassen onder de douche . Die kleine grappen ingekapseld in kleine doses overtreding die ons dagelijks leven een beetje draaglijker maken. Guilty pleasures zijn ook roddelen over de foto's (in bikini) van de vriendin van je beste vriend op Facebook, je ondergoed thuis vergeten of de chocoladereep stelen uit het café. Je bent slecht, maar klein. Oh, en de karaoke. Karaoke als concept is al een enorme tempel van schuldig plezier, maar hier zijn we dan. Alles geven.
Er is ook (en zo niet, dan zou er moeten zijn) GastroGuilty Pleasures. gastronomische guilty pleasures . Je weet dat het verkeerd is, je weet dat je dat niet in je mond moet stoppen (oeps), maar wauw, het is "zo lekker"... Let wel, ik zeg niet dat sommige van hen geen geweldig voedsel zijn (sommige daar beneden zijn, eigenlijk) maar iets in je zegt dat je dat niet zou moeten doen. Je moet die Comté-stam niet kopen, je moet niet nog een gin-tonic bestellen (het is dinsdag), je moet de grote bak Häagen-Dazs macadamia niet in de winkelwagen leggen veel minder had je de zak chips van 150 gr moeten openen. Alleen voor jou. Maar je hebt het gedaan.
genoegens. Schuldig. Het ergste van alles is dat Voor elk belangrijk moment van je leven is er een schuldig gastropleasure dat past als een handschoen . Een breuk? Promotie? Een nieuwe Paul Thomas Anderson-film? Daar heb je een slechte yanta om het te vieren. Kortom, dat elke stok zijn kaars vasthoudt (mijn grootmoeder zei altijd, zo leuk) omdat ik veronderstel dat er net zoveel "Gastro Guilty Pleasures" zijn als er lezers van dit tijdschrift zijn, maar dit is mijn column, vrienden. En dit zijn mijn (gastronomische) guilty pleasures:
1) AARDAPPEL FRIET
Onbetwiste nummer één. Ik kan chips eten en helaas voor 'Operación chulazo 2013' is het praktisch onmogelijk om thuis een goede film te kijken zonder het bijbehorende bord aardappelen. Mijn favorieten? Volgende week publiceren we hier De 10 beste chips van Spanje.
**2) KAZEN **
Zei ik film zonder chips? Ik wilde zeggen film zonder chips of kaasplankje. De kaas presideert de heilige cusp van mijn voedselpiramide (fuck you, personal trainer) en dat is om een houten plank met rijke kazen en speeksel als een bastaard voor een lamsbout te zien. Mijn drie favoriete kazen? Deze .
3) LUCHTHAVENSNACKS
Reizen is inactieve uren in een terminal en inactieve uren in een terminal vertaalt zich in lezen en eten. Dat we een vegetarisch broodje uit de kantine zouden kunnen eten (ja, dat zou kunnen), maar wie wil er in godsnaam een vegetarisch broodje gewikkeld in koude huishoudfolie als dat kan? een automaat beroven ? (ja, degenen die de duivel heeft uitgevonden) We zouden uren kunnen praten over snacks op de luchthaven, maar **er is er bovenal één, Oreo. Verdomme je postzegel, William A. Turnie **.
Verdomme je stempel, William A. Turnie.
**4)CHAMPAGNE **
Kaas en champagne. Vrienden en champagne. Diner en champagne. Degustatiemenu en champagne. geloof me, zelfs Ik zou elke dag champagne als ontbijt nemen. Ik doe het niet omdat ik een moeder heb en omdat ik mijn dagen alleen zou eindigen met tien katten, honderden Coltrane-vinylplaten en een collectie zijden kamerjassen met patronen van Brunschwig & Fils. En het is niet van plan. Hier, mijn drie kopchampagnes.
5) MAXIBON-KOEKJE
En altijd, altijd, altijd beginnend met het chocoladegedeelte. Laat het koekje voor het laatst.
6) ROZE PANTER
Die industriële onzin is in onze gastronomische nostalgie gebrand en er is geen manier om het daar weg te krijgen . Het punt is dat ik het al jaren niet meer heb geprobeerd, maar elke keer dat ik een voet in een tankstation zet, voel ik een steek in mijn hart. Een kleine mollige duivel die uit mijn linkerschouder gluurt (niemand rechts) en me beledigt. Hij schreeuwt naar me "pusillanimous!", "saai!", "kip!", "McFly", "Co co cocoocococo" en plant een Pink Panther op het aanrecht. Net zoals ik het vertel.
7) PINDA'S
Ik heb vrienden die authentieke pistache Taliban zijn (ze grenzen aan sektarisme); ook de olijven en de tramusos hebben hun noordelijke bodem. De wereld van het aperitief, die ondoorgrondelijk is. Maar pinda's hebben verschillende eigenschappen die ze onverslaanbaar maken: **je moet ze schillen (zo veel gesprek), ze zijn relatief taai (deze is voor jou, pistache) ** en op de Canarische Eilanden zouden ze effecten hebben afrodisiaca . Pas op met de pinda's.
8) KWART POUNDER MET KAAS
Met grote cola light (ja, what's up), grote friet, McNuggets en zoetzure saus. Vier jaar geleden zwoer ik met hoge vuist en met heel luide stem dat ik nooit meer een voet in een McDonalds zou zetten. . Serieus, dat was het. Nou, daar zat ik dan op 3 januari (schuldig!) een gigantisch menu op te eten voor de middagsessie van Wreck-It Ralph! Popcornsessie natuurlijk.
9) POPCORN
De zei. Bioscoop is bioscoop met popcorn en dit punt staat niet ter discussie . Dat het ook kan dat de Kinepolis nacho's met kaas in deze Top 9 horen (heel goed mogelijk eigenlijk) maar cinema is popcorn. Altijd. En ondanks het feit dat ik in de laatste twee films een nare culturele hoek had (in zowel The Master als Zero Dark Thirty was ik de enige met popcorn) zat ik er naast. jammie.
Godzijdank ben ik niet erg chocola. Wat ik aanvoel (wat meer is, ik weet het) is het Gastro Gluilty Pleasure van meer dan één lezer. En ook meer dan twee. In elk geval, snij jezelf niet:
Wat zijn de jouwe?
Popcorn: de snack van 2013