Jack Skellington is sinds 1993 elke kerst bij ons.
¿Kan een kerstfilm voldoening geven? zowel liefhebbers als critici van deze feesten? Lukt het jou om tegelijkertijd koel en hartverwarmend te zijn? Tim Burton stelde het voor, Henry Selick voerde het uit en een veelgeprezen Jack Skellington kreeg het. Is The Nightmare Before Christmas begon in 1993. , maar zijn liedjes en zijn eigenaardige geschiedenis ze zijn nooit weggegaan.
Hoewel er velen zullen zijn die er op deze data van zullen genieten, heeft deze titel ook gewonnen veel volgers op Halloween-dag . De waarheid is dat de Pumpkin King erin slaagde, niet alleen breng twee historisch tegengestelde teams samen , maar wist beide kanten te veroveren.
In een wereld waarin de typische festivals worden voorbereid op plaatsen die er speciaal aan zijn gewijd, het hoofdpodium vindt plaats in Halloween Town . En als je tijdens het lezen in je hoofd zit te neuriën "Dit is Halloween! Dit is Halloween!" Het betekent dat je in de netten van de prachtige soundtrack van Danny Elfman.
Welkom in Halloweenstad!
Tussen Thanksgiving, Pasen, Valentijnsdag of St. Patrick's, de kleurrijke burgemeester van de stad opent de deuren voor ons naar een donkere wereld waar 31 oktober Paradoxaal genoeg is alles feest en vreugde. Plots, liedjes en catwalks waarin de grootste onderwerpen paraderen van dit sinistere feest: heksen, geesten, spinnen, vampiers... Allemaal vormen ze de preambule van de koning van angst, de meest angstaanjagende, de beschermheilige van de dag: Jack Skellington!
En op dit moment komt die hartkloppingen in het spel die alle Tim Burton-fans voelen zich wanneer ze zijn personages zien . De laatste produceerde het, maar de regisseur, Henry Selick, heeft al verklaard dat het zijn bedoeling was om het te maken een film die zo veel mogelijk lijkt op zijn esthetiek . Dan keren we terug om te genieten lange figuren, uitpuilende ogen en magere gezichten , en we worden helemaal opnieuw verliefd, zoals we deden na Emily, Corpse Bride of Frankenweenie.
Na de feestvreugde en euforie, product van zo'n speciale dag waarop de rest van het jaar is voorbereid, bezochten we het droevigste moment in de geschiedenis . In een heldere weergave van de werkelijkheid, tussen lof en roem, we vonden een rouwende Jack die samen met zijn spookhond Zero ervan droomt van omgeving te veranderen, verder te gaan, breek met de routine van een Halloween dat niet langer genoeg voor hem is.
We vergezellen Jack allemaal tijdens het complot, maar ons hart gaat altijd uit naar Sally.
En nu ja, het is de beurt aan de kerst. Wanneer Jack per ongeluk valt in kerststad , opent zich een spannend universum voor je ogen. Op het ritme van "Wat is dit? Wat is dit? , leven we met de hoofdpersoon dat gevoel dat we allemaal op een gegeven moment met Kerstmis hebben gevoeld. Lichtjes, kleuren, sneeuw, bomen, elfjes en veel cadeautjes... Wat voor velen een kleverig en zoetsappig scenario is, is voor Jack een kans om de magie terug te krijgen die hij nodig heeft.
Plots begint de kijker Jack te zien van Sally's huid. Deze lappenpop creatie van dokter Finklestein , popelend om te ontsnappen uit haar kasteel Rapunzel-stijl, observeert de illusie van de hoofdpersoon die, na zijn terugkeer, probeert om breng je fascinatie voor Kerstmis over alsof het een kind is.
Dit is waar je begint te beseffen dat Sally veel meer is dan een ondersteunende rol in dit plot. Zonder twijfel, hij is het slimste personage , niet alleen om te weten hoe je constant uit de klauwen van zijn schepper moet vluchten, maar ook omdat zij is de enige die de komende catastrofe ziet . En in de loop van de plot realiseert de kijker zich dat hij voor een film staat die geen detail heeft achtergelaten.
Het is een verhaal over Halloween, over Kerstmis, maar ook over liefde. En misschien ligt daarin zijn magie en de kracht om tot op de dag van vandaag te transcenderen. De kunst om te weten hoe te harmoniseren het kleverige van het ene feest met het griezelige van het andere , want dat weten we tenslotte allemaal liefde brengt een goede dosis van beide ingrediënten samen.
Misschien loopt Kerstmis een beetje uit de hand voor Jack...
Het hoogtepunt van deze fusie komt echter wanneer Jack Kerstmis probeert te "stelen" . En we zeggen stelen omdat het in de praktijk is, maar niet in theorie. Dit charismatische skelet alles wat je wilt is de kerstman (of Sandy Claws) vakantie geven , zoals hij het noemt) en zorg ervoor dat kinderen minstens één keer in hun leven geluk krijgen in plaats van bang te maken.
Het hoogtepunt van plezier voor degenen die niet kiezen voor een of andere datum komt wanneer we serveren Jack's eigenaardige 'Halloweenesque' Kerstmis: skeletrendieren, sokken veranderd in slangen en geschenken variërend van kapot speelgoed tot poppen zonder hoofd , zelfs eendjes die niet langer rubber zijn om te bijten. Kunnen er betere feesten zijn? (Als jij een van degenen bent die vindt dat Jack's Christmas had moeten blijven, ben je niet de enige.)
Oké, het is waar dat de manieren misschien niet de juiste zijn, misschien is het ontvoeren van de kerstman te veel . Maar hierdoor beleven we een van de meest spectaculaire muzikale momenten van de film. De blues die wordt gekenmerkt door Oogie Boogie Man, de schurk van de film (ja, in Halloween Town kunnen ze er ook zijn), het is een nummer dat de top tien van de successen waardig is.
We zullen nooit weten of het zo was de soundtrack, het charisma van de personages of je een wereld kunnen voorstellen waarin Kerstmis en Halloween een stad vormen . We weten niet of het zo is de originaliteit van het verhaal, onze liefde voor Tim Burton of een animatie , uitgevoerd door meer dan 120 medewerkers, zo onberispelijk dat het leidde tot een Oscar-nominatie voor beste visuele effecten. Of misschien is het dat "angstaanjagend" en "kerst" samenvoegen in dezelfde film klinkt te goed . Het resultaat is altijd hetzelfde: geen enkele december zonder de Nightmare Before Christmas.
De handlangers van Oogie Boogie Man zijn kleine duivels.