Awangardowy design próbki
„Często mówi się, że Auschwitz to miejsce, w którym ludzie stracili wiarę . Ale nasza wystawa pokazuje coś zupełnie innego: jak ważne było dla więźniów zachowanie poczucia tożsamości. Wiara była środkiem do uzyskania emocjonalnego przywiązania do samego siebie”.
Może te słowa, którymi nam odpowiada Henri Lustiger Talar bądź tymi, którzy najlepiej definiują Przez obiektyw wiary – niesamowitą nową wystawę w miejscu pamięci Auschwitz-Birkenau. Kuratorem i dyrektorem projektów międzynarodowych dla Amud Aish Memorial w Nowym Jorku jest architektem tej wystawy, która bada relację człowieka z wiarą i odpornością w jednej z najbardziej ekstremalnych sytuacji, jakie istnieją: życiu w obozie koncentracyjnym.
“ Historie Auschwitz-Birkenau to zdecydowanie najpotężniejsze historie osobiste i zbiorowe w historii ludzkości. . Wszyscy są inni, ale wszyscy pochodzą od ludzi, którzy przeszli przez to samo niewyobrażalne doświadczenie. Auschwitz był światem śmierci i tylko do tego był przeznaczony, do masowego mordu. Dziesiątki tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci ginęły każdego dnia. To było wyjątkowe, że tak wielu przeżyło tę masową maszynę do zabijania” – wspomina ekspert.
Ci, którzy przeżyli, to ci, z którymi Lustiger rozmawiał, obracając się ich historie, wraz z ich portretami, w centrum wystawy.
„Jako instytucja badamy praktyki religijne podczas Holokaustu. Jesteśmy jedynym muzeum na świecie, które w tak precyzyjny sposób traktuje ten bardzo trudny temat. Od kilku lat szkolimy przewodników w Auschwitz-Birkenau na temat historii wiary ocalałych z Auschwitz, które zapisaliśmy z całego świata. Przez obiektyw wiary: Auschwitz jest jednym z naszych międzynarodowych projektów i rozszerzeniem naszej bieżącej pracy z Państwowym Muzeum Auschwitz”.
Powtarzający się wzór stalowych paneli wskazuje na mundury więźniów
"Wynajęliśmy karyl anglika , artysta o międzynarodowej renomie i prezes Międzynarodowego Centrum Fotografii (ICP) na Manhattanie, który będzie fotografem i współkuratorem fotograficznym tej wystawy” – opowiada Lustiger. Oboje godzinami siedzieli z tymi, którzy przeżyli piekło Auschwitz-Birkenau, dopóki nie znaleźli ** uczciwych i bliskich świadectw na temat swoich religijnych doświadczeń jako Żydów – 18 z 21 ankietowanych było – polskich katolików (dwóch) i Roma-Sinti ( jeden) **.
„Miał 16 lat. Mój brat i ja byliśmy dwojgiem z 400 dzieci czekających na śmierć. Gdy szliśmy do komory gazowej, nasze ręce zostały nagle złapane z góry. Trzymaliśmy się z kimś za ręce. Którego? Mówię ci, że mój dziadek zstąpił z nieba. Usunął mnie i mojego brata z linii śmierci. To dzięki niemu jestem tu dzisiaj. Jego ostatnie słowa do nich brzmiały: „Nigdy nie rozstawaj się, nawet na minutę. Być zawsze razem. W ten sposób przeżyliśmy Auschwitz – tłumaczy na wystawie 91-letni Julius Meir Tauber.
„Najbardziej zaskoczyła nas odporność ludzkiego ducha, który nigdy nie przestaje być wytrwały” – kontynuuje Lustiger. „Te uczucia pojawiły się podczas dwu- lub trzygodzinnych wywiadów, które przeprowadziliśmy z Caryl z każdym z 21 uczestników wystawy. Kilku z nich zakończyło wywiad komentarzem: „Bądźcie dla siebie mili, zawsze bądźcie mili”. Ocaleni, z którymi rozmawialiśmy, mieli od 4 do 16 lat, kiedy weszli do Auschwitz jako więźniowie. To były dzieci – wspomina komisarz.
WYJĄTKOWY FORMAT
„Projektantem tej wystawy jest Daniela Libeskinda, znany architekt Muzeum Żydowskiego w Berlinie i architekt master planu dla pomnika World Trade Center na Manhattanie – mówi Lustiger.
Historie rozmówców nakładają się na ich portrety
„Caryl i ja wyjaśniliśmy Danielowi znaczenie nauczania zaczerpnięte z wywiadów ocalałych do pracy z ich obrazami. Z perspektywy kuratora ta interakcja była kluczowa dla doświadczenia wystawienniczego” – mówi.
„Teksty i portrety to esencja wystawy. Daniel stworzył pionowe stalowe panele o wysokości trzech metrów, umieszczone na trawiastym terenie w pobliżu wejścia do Auschwitz 1. Powtarzający się wzór paneli nawiązuje do munduru więźnia . Po przeciwnej stronie paneli znajduje się stalowe lustro, które oddaje sielankowy klimat tego obszaru, sugerując zarówno prawdziwą, jak i wyobrażoną wolność”.
„Przed zdjęciami ocalałych znajdują się przyciemnione szyby. Na tych szklanych panelach wpisane jest 200 słów zaczerpniętych z wywiadów, opisujących życie w obozie z odniesieniami do wiary. W tym sensie wiara działa jako kontrapunkt dla trudności tych okoliczności i jako potężny środek przetrwania. Wiara nadała sens w kontekście stworzonym, by ją zniszczyć ”.
Nowatorski projekt przenosi wystawę o krok dalej, zanurzając nas w historiach ostatnich ocalałych z jednej z największych tragedii znanych ludzkości – w rzeczywistości w momencie otwarcia dwie osoby, z którymi przeprowadzono wywiady, już nie żyły. “ Doświadczenie spaceru po wystawie jest bardzo emocjonalne, a jednocześnie pouczające dla widza. ”, mówi Lustiger o wystawie, którą można oglądać w Auschwitz do końca 2020 roku.
Bardzo emocjonalny spacer