Edith, bardziej paryska niż Sekwana
Marlene Dietrich nazwała ją „Duszą Paryża” i to jest to, że życie Edith Giovanna Gassion (1915-1963) jest nierozerwalnie związane z tym miastem, a przede wszystkim z Belleville , robotnicza dzielnica na wschodzie francuskiej stolicy, gdzie się urodził i gdzie stawiał pierwsze kroki jako artysta. Córka piosenkarki alkoholiczki i ulicznej akrobatki, która porzuciła ją w burdelu prowadzonym przez jej babcię. Życie Edith nie mogło zacząć się gorzej . Jednak los i niezwykły głos sprawiły, że stała się legendą. Odtworzyliśmy jego biografię. Jej biografię rekonstruujemy podczas wizyty w najbardziej kultowych miejscach z życia tej wielkiej artystki.
1)Muzeum Edith Piaf:
To małe muzeum jest jednym z tych ukrytych skarbów Paryża, z dala od tłumów chętnych do odwiedzenia Luwru i Wieży Eiffla. W samym sercu Belleville jest to tak naprawdę maleńkie mieszkanie, w którym w 1933 r. mieszkała la Môme (dziewczyna w języku francuskim). Jego właściciel, Bernard Marchois, który jako nastolatka poznał Édith Piaf, cierpliwie i starannie gromadzi osobiste przedmioty artysty.
Tony jednej z najsłynniejszych piosenek wokalistki „Je ne sorry” zaskakują nas przy wejściu do mieszkania i od razu ujawnia się nam fragment intymności Edith Piaf: jedna z jej mitycznych czarnych sukienek, niektóre buty w rozmiarze 34 , pluszowego misia, którego podarował jej ostatni mąż, Theo Sarapo, rękawiczki wielkiej miłości jej życia, boksera Marcela Cerdana, plakaty, listy... Jesteśmy ciekawi, patrzymy i ekscytujemy się podczas gdy ten głos magicznych rejestrów śpiewa teraz "pod niebem paryskich kochanków spacer".
Bernard z poważną miną pokazuje nam obraz na ścianie artysty. „To rzeczywisty rozmiar Edith. 1,48 centymetra. To było malutkie!”, wykrzykuje. . Ale jaka była naprawdę Edith Piaf? Co najbardziej o niej pamiętasz? – pytam. Wydaje się niechętnie odpowiadać, ale w końcu wskazuje ostrożnie: „Była bardzo zabawną kobietą: zawsze żartowała, ale w pracy była najpoważniejszą osobą na świecie”. Nieco tyrański charakter piosenkarki był dobrze znany, a gdy znalazła natchnienie, nie wahała się dzwonić do swoich współpracowników w najbardziej nieodpowiednich momentach.
Upieram się pytań, ale Bertrand jest mocno zdeterminowany, aby za wszelką cenę zachować tajemnice swojej ukochanej Edith. Szkoda.
Aby odwiedzić muzeum, należy zadzwonić pod numer +33143555272. Zwiedzanie od poniedziałku do środy w godzinach 13:00 - 17. Wolne wejście. Przyjęte darowizny.
Muzeum Edith Piaf
2) Belleville, twoja okolica
19 grudnia 1915 r. pod numerem 72 rue de Belleville urodziła się Édith Giovanna Gassion, gdzie tablica przypomina, że: „Na schodach tego domu urodziła się 19 grudnia 1915 r. Édith Piaf w skrajnej nędzy, której głos zmieni świat ”. Według legendy jego ojciec upił się z okazji urodzin i zostawił matkę Annettę Maillard samą, która nękana skurczami wyszła na ulicę, próbując dostać się do szpitala. Młoda kobieta nie miała czasu i musiała stawić czoła porodowi na tym samym chodniku . Jednak wszystko wskazuje na to, że Edith urodziła się w szpitalu Tenon, kilka kroków od swojego domu. Mała dziewczynka mieszkała do piątego roku życia w domu swojej babci, rue Rébeval, w tej samej dzielnicy Belleville.
3) Miejsce, w którym jego życie zmieniło się na zawsze: róg rue Troyon i rue Mac-Mahon
Choć uniwersum Piaf toczy się na ulicach Belleville i Ménilmontant, to daleko od tych popularnych dzielnic życie piosenkarki zmieni się na zawsze. W październiku 1935 roku, u zbiegu Troyon Street i eleganckiej Mac-Mahon Avenue, niedaleko Łuku Triumfalnego, młoda Edith, mająca zaledwie 20 lat interpretuje modne piosenki wśród przechodniów. Elegancki mężczyzna przestaje słuchać oszołomiony . To Louis Leplée, właściciel kabaretu le Gerny's, będzie sponsorem piosenkarza aż do jego śmierci w tajemniczych okolicznościach. To on nadaje jej słynne pseudonim sceniczny: La Môme Piaf (wróbel po francusku), nawiązując do jej drobnej karnacji.
4)Jego wielka miłość: Marcel Cerdan i Rue Leconte-de-Lisle
Edith Piaf żyła intensywnymi pasjami i burzliwymi miłościami, ale jeśli istnieje mężczyzna, który przeszedł do historii jako wielka miłość jej życia, to bez wątpienia bokser Marcel Cerdan, którego poznał w Nowym Jorku w 1947 roku . W kwietniu 1948 roku dwoje kochanków przeniosło się do tego dwór przy rue Leconte-de-Lisle 7 7 . Édith znajduje się w swoim osobistym i artystycznym punkcie kulminacyjnym, ale jej tragiczny los nieuchronnie dopada ją ponownie: Cerdan ginie w katastrofie lotniczej, kiedy leci z Paryża do Nowego Jorku, by ją odwiedzić w 1949 roku. Zrozpaczona Edith pośmiertnie dedykuje swoje słynne „ Himno al amor”, jedna z najpiękniejszych piosenek miłosnych, jakie kiedykolwiek napisano. (Metro: Michel-Angel Auteil)
5) Plac Edith Piaf
Ten plac jest, jak mogłoby być inaczej, w dzielnicy Belleville, a także obowiązkowym punktem dla fetyszystów artysty. 11 października 2003 r., z okazji 40. rocznicy zniknięcia Edith Piaf, burmistrz Paryża Bertrand Delanoë dokonał inauguracji brązowego posągu piosenkarki, zaledwie kilka metrów od szpitala Tenon, w którym urodziła się w 1915 roku. I nic lepszego niż kontemplacja posągu z brązu z tarasu Place Edith Piaf Bar (Metro: Porte de Bagnolet)
6) Cmentarz Pere-Lachaise
Piaf zmarł w wieku 48 lat na południu Francji. Chciała jednak zostać pochowana na cmentarzu Père Lachaise, w pobliżu dzielnicy, w której rozpoczęła swoje życie pełne sukcesów i tragedii. Jego grób znajdziesz w 97. oddziale słynnej nekropolii . Na jego grobie, jako epitafium, ostatnie zdanie jego „Hymnu do miłości” („Dieu réunit ceux qui s'aiment”, czyli „Bóg łączy tych, którzy się kochają”). Każdego dnia jej wielbiciele składają obok jej grobu wiadomości i kwiaty w pośmiertnym hołdzie artystce , pochowana obok swojego ostatniego męża Théo, ojca Louisa-Alphonse Gassion i Marcelle Dupont, jej córki, która zmarła w wieku dwóch lat na zapalenie opon mózgowych. (Metro: Père-Lachaise).
Grób Edyty w Père Lachaise