Mompou: hiszpańskie dziedzictwo z recyklingu
Pierwsi zajęli tę dzielnicę, której nazwa pochodzi od przemysłu metalurgicznego i otaczającej go sieci kolejowej, w XIX w. Niemcy, a następnie Polacy i Włosi. Być może dlatego David Chase zdecydował, że tak powinno być okolica, w której urodził się nasz ukochany Tony Soprano . Na początku XX wieku zaczęli wkraczać Portugalczycy, a za nimi, zwłaszcza od lat 30. XX wieku, ich sąsiedzi na Półwyspie: Galicyjczycy. Ironbound zaczął być wtedy znany jako Mała Portugalia, a także (chociaż nie było ich liczebnie) jako Mała Galicja.
Nie wiadomo na pewno, ilu Galicjan zamieszkało w okolicy. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych najsilniejszy okres imigracji, Mówią, że byłoby to około dziesięciu tysięcy Galicjan , z których większość zajmowała najcięższe prace: budowlana iw porcie Newark. Ale gdy ich sytuacja się poprawiła, wielu opuszczało sąsiedztwo. Dlatego nie wiadomo, ilu Galicjan jest jeszcze w Żelaznym Przymierzu. „Wiele, wiele”, mówią w Centrum Orensano , klub, w którym wciąż się spotykają i którego musisz być członkiem, aby móc jeść w ciągu tygodnia lub cieszyć się jego barem. „Ale nie wiem ile. I wszyscy jesteśmy Galicyjczykami, tak, tak”.
New Jersey czy Lugo?
TU PRZYJECHASZ JEŚĆ
W ciągu ostatnich 30 lat populacja Ironbound zmieniła się. Przyciągnięci przez dominujące języki, Brazylijczycy zaczęli osiedlać się w okolicy, a następnie Ekwadorczycy, Meksykanie... Centralna ulica dzielnicy, Ferry Street jest pełna małych firm i latynoskich barów lub piekarni, które sprzedają pao de queijo (Teixeira Bakery), a znaki są w języku angielskim, hiszpańskim i portugalskim. Ale wciąż można znaleźć piekarnie, takie jak Delicia, z napisem na drzwiach, który mówi: „Istnieje galicyjska empanada” . Podawane w porcjach. „Wołowina, dorsz, kurczak i mięso”. Lub całe na zamówienie.
Przy stolikach Delicia's (bliźniaczej z hiszpańską restauracją i salonem Vivo) dominuje meksykański akcent, ale w sobotni poranek wciąż grupa Galicjan jedzących niegalicyjskie empanady . Ironia. Mała Galicja może być znacznie mniejsza niż 30 lat temu, ale nadal ma największą koncentrację galicyjskich restauracji w New Jersey i Nowym Jorku (gdzie Casa Galicia oferowałaby największą konkurencję).
Mompou, miejsce inspirowane stylem hiszpańskim
Jest Club España, gdzie (cud!) Dają ci pokrywkę z soczewicy, gdy poprosisz o gwiazdę . A kiedy czekasz na jedzenie (chorizo, ośmiornica...) kucharz wyjdzie z kolejną darmową przystawką (zwyczaj nieznany Amerykanom). Oprócz tego, że jest restauracją i barem, działa jako klub towarzyski, z lekcjami flamenco i drużyną piłkarską. W tej okolicy piłka nożna (piłka nożna dla Amerykanów) jest oficjalnym sportem.
Inne klasyki w okolicy to restauracja Spain (otwarta od 1978) i jej gigantyczne homary. Hiszpańska Tawerna, również w Newark od lat 70., oparta na czymś bardzo prostym i bardzo galicyjskim: “Dobra jakość i dobra ilość” . Wszystko to restauracje z dużymi salami, dobrą obsługą i menu pełnym znanych dań ( z pewnym ustępstwem dla amerykańskiego podniebienia , dipy lub sosy do maczania ze smażonymi potrawami, na przykład) i nazwy, które nie wstydzą się hiszpańskiego frazesu: Fornos of Spain, Hiszpańska Sangria, Don Pepe, Chateau of Spain, Hiszpania 92…
Hiszpańska Tawerna: dobra ilość i jakość
A wśród tych wszystkich klasyków, infiltrator spoza Galicji, będący jednocześnie instytucją w sąsiedztwie: Casa Vasca, prowadzona od lat 70. przez rodzinę Aurre, gdzie jesz dorsz pil-pil lub morszczuk po baskijsku . „Ale czasami ma też empanadę galicyjską”, mówią w Centrum Orensano.
Hiszpańskie, galicyjskie jedzenie, które serwują te miejsca przyciąga ciekawskich nowojorskich smakoszy , dlatego wciąż otwierają nowe lokale, z bardziej nowoczesnymi propozycjami i fuzją innych kuchni, takich jak Catas ze smażonymi paluszkami sera Manchego i Mompou z omletem Herminia.
Oprócz utraty wzroku od bogatego galicyjskiego jedzenia, w Ironbound wciąż znajdują się pozostałości kulturowe pierwszych Galicjan, którzy się tam osiedlili. W kościele Niepokalanego Serca Maryi znajdują się Katakumby San José, zbudowane w latach 30. XX wieku, z woskowymi figurami świętych, które zostały zamówione w Hiszpanii.
Owoce morza w Hiszpańskiej Tawernie