Mark Rockatansky (Mel Gibson) za kierownicą V8 Interceptor (Ford Falcon XB GT coupé).
Teraz, gdy futurystyczne dystopie wydają się być dominującym trendem w beletrystyce, zarówno w filmach, jak i serialach telewizyjnych, warto przypomnieć sobie Mad Max, jedna z wielkich dystopijnych opowieści siódmej sztuki który miał swoją pierwszą odsłonę w 1979 roku, a następnie trzy sequele w 1981, 1985 i 2015 roku.
Fabuła opiera się na szaleńczej aktywności Centralnego Patrolu Sił w apokaliptycznej przyszłości charakteryzującej się chaosem społecznym, w którym grupy Zmotoryzowani przestępcy dominują na australijskich drogach.
Główny bohater Max Rockatansky, postać grana przez Mela Gibsona, który podróżuje w Przechwytywacz V8, znany również jako Pursuit Special, pojazd oparty na coupe Ford Falcon XB GT i przekształcony w policyjny przechwytywacz. Ostatni z V8 Interceptorów powstał w pierwszej odsłonie serii, aby przekonać Maxa do pozostania w Core Force.
Tina Turner wystąpiła w roli antagonisty Maxa Rockatansky'ego, Ciocia Entity, i znalazła się na ścieżce dźwiękowej filmu.
POCZĄTKI
Wracając do swoich początków, w 1976 roku producent Bryon Kennedy i reżyser George Miller rozpoczęli przedprodukcję Mad Maxa z budżetem 350 000 USD na swój film, w tym tylko 20 000 $ na pojazdy i kolejne 5000 za jego utrzymanie.
Zadanie zaprojektowania specjalnego samochodu pościgowego powierzono dyrektorowi artystycznemu filmu, Jonowi Dowdingowi. Jego początkowe projekty, oparte na zmodyfikowanym Fordzie Mustangu, były bardzo stylizowane i futurystyczne, z spoilery na dachu i bagażniku, flary w nadkolach i zmodyfikowany przód.
Na aukcji samochodów w Frankston w stanie Victoria trzy australijskie samochody zostały kupione za mniej niż 20 000 dolarów: dwa wiktoriańskie samochody policyjne Ford Falcon V8 XB i jeden Biały 1973 Ford Falcon XB GT Coupé które zostały skonfiskowane w rejonie Dandenong. Dwa sedany stały się Big Bopperem i Żółtym Interceptorem, podczas gdy GT stałby się Pursuit Special Maxa pod ręką.
Dwa sedany zakupione do filmu to Big Bopper i Yellow Interceptor.
MODYFIKACJE
Samochód został następnie zmodyfikowany i przekształcony w kopię potrzebną do ożywienia scenariusza filmu. Duży nacisk położono na każdy cal oryginalnej doładowania zostanie odsłonięty, co zostało osiągnięte poprzez zamontowanie go wyżej niż silnik, nad filtrem powietrza. Ta sprężarka musiała być napędzana silnikiem elektrycznym i nie do końca działała, więc Dodano osiem indywidualnych bocznych rur wydechowych.
Przednia część z włókna szklanego oraz tylne spojlery z włókna szklanego i spojlery dachowe odegrały kluczową rolę w nadawaniu modelowi osobowości. Projekt był bardzo atrakcyjny wizualnie, ale aerodynamicznie bezużyteczny.
Jeśli chodzi o schemat malowania o karoserii opisał Jon Dowding, dyrektor artystyczny filmu, jako „czarny na czarnym”. Wynik był połączenie błyszczącej i matowej czerni, który różni się tylko spadkiem od tylnego nadkola, aby podążać za linią tylnego błotnika.
Z kołami również pomalowanymi na czarno, Pursuit Special Przygotowanie zajęło trzy miesiące. Zespół, który go zbudował, był wówczas dość sceptyczny co do jakości filmu i nigdy nie wyobrażał sobie, że może odnieść sukces.
Samochód został później poddany modyfikacjom przez Murray-Smith, mechanik strzelający, który pomagałby sfilmować szybkie pościgi, konfigurując przednią geometrię pojazdu. kowal też pracował jako kierowca kaskaderski i był dublerem Geoffa Parry'ego, aktora, który ożywił postać Bubby Zanettiego we wszystkich scenach rowerowych.
Malowanie nadwozia było połączeniem połysku i matowej czerni.
KONSEKWENCJE
Po zakończeniu zdjęć do Mad Maxa samochód został przekazany Murrayowi Smithowi jako rekompensata za jego nieodpłatną pracę ale najwyraźniej zużył zbyt dużo paliwa i postanowił sprzedać go za 7500 USD. Okazja! Nie było jednak kupców. Murray Smith później usunął turbosprężarkę i boczne rury wydechowe, chociaż zachował przedni koniec Concorde.
Pojazd został następnie poddany zwiedzanie galerii handlowych, muzeów motoryzacji oraz inne wydarzenia promocyjne w rejonie zlewni Melbourne. Po sukcesie, jaki odniósł film, producenci zdecydowali się na zakup samochodu, biorąc pod uwagę możliwość sequela.
Po jej nabyciu na drugą część, wymieniono tylne koła, doładowanie i rury wydechowe, dodano również duże zbiorniki gazu zainstalowane z tyłu, zwiększając wygląd zwietrzałego samochodu. Zmodyfikowano również przód, usuwając dolną część, aby zapewnić większy prześwit. Ciekawie, ta przednia część pękła na początku zdjęcia, podczas sceny pościgu.
Niektóre postacie z filmu Mad Max w reżyserii George'a Millera.
DZISIAJ
Na początku lat 90. szaleństwo Mad Maxa minęło, a samochód był wystawiany w Birdwood Motor Museum w Adelajdzie. Kolekcjoner samochodów, Peter Nelson, dyrektor Muzeum Samochodów Gwiazd w Wielkiej Brytanii, posiadający obszerną kolekcję samochodów filmowych, dowiedział się o jego miejscu pobytu i był zdeterminowany, aby go kupić.
Znajdował się w jego muzeum, dopóki nie został sprzedany w 2011 roku do Miami Auto Museum na Florydzie w USA, gdzie do tej pory był wystawiany w mniej niż optymalnych warunkach konserwatorskich. Oczekuje się, że zostanie przeniesiony wraz z resztą pojazdów z prywatnej kolekcji do nowej siedziby muzeum w Orlando (5150 International Dr.).
W każdym razie ten V8 Interceptor pozostaje nieusuwalną częścią wyobraźni sagi, która… Ma cały legion zwolenników. Jednym z przykładów jest grupa muzyczna The Rockatanskys z Halifax (Kanada) i wydana w Hiszpanii przez madrycką wytwórnię Jarama Records. Oprócz nazwy grupy, w wyraźnym hołdzie dla głównego bohatera Mad Maxa, okładka ich EPki, 45 RPM, To kadr z filmu gdzie ponownie możemy zobaczyć tył legendarnego Forda Falcon XB GT Coupé.
Tył V8 Interceptor pojawia się na okładce grupy The Rockatanskys, wydanej przez Jarama Records.