Jego nazwa jest piękna i przypomina nam jego rzymską przeszłość. Jednak po prostu rzuć okiem na szczyt Konstantyna , który zdaje się wspinać na wzgórze zamkowe z ciężkim i narzekającym powietrzem - zwłaszcza w upalne sewilskie lata - by uświadomić sobie, że jego żyłami płynie arabską krew.
Niech tak będzie, Constantina nie chce patrzeć w przeszłość jak ta dumna dama, która nie chce liczyć swoich zmarszczek ani płakać smutku, a raczej pochwalić się swoim najbardziej uwodzicielskim uśmiechem pozyskać podróżników którzy decydują się zgubić na jego ulicach.
Niektóre ulice, do których te typowe niskie domy andaluzyjskie i bielone elewacje. Niektóre ulice przerywane, tu i tam, małymi place zdominowane przez fontanny i otoczony kościołami. Niektóre ulice, na które świeży powiew przynosi słodki aromat pastwisk, gajów oliwnych i lasów gór, w których ten sewilski skarb jest zakamuflowany.
Constantina zaskoczyła nas swoją pokorą, historią, gastronomią i krajobrazami, ale przede wszystkim zakochaliśmy się, gdy ją zobaczyliśmy oczami Valdiego , przewodnik, który doskonale łączy swoje wyraźne zawodowe powołanie jako nauczyciela ze swoim pasja do rodzinnego miejsca i ta wrodzona serdeczność, która sprawia, że ludzie błyszczą.
Jej oczami odkrywamy ten inkrustowany diament w sercu Sewilla Sierra Norte.
Konstantyn i jego urocze domy.
MOORIE Z KONSTANTYNA
Podobnie jak wiele innych miast w andaluzyjskich górach, Constantina nie może – ani nie chce – ukryć swojej arabskiej przeszłości podczas wizyty ulice jego historycznego centrum.
Mauretańska dzielnica Constantina Rozciąga się między dwiema ikonami miasta: kościołem parafialnym Santa María de la Encarnación i zamkiem.
Spotkanie z nami przed kościołem, który później odwiedziliśmy, „El Maestro” – tak nazywał nas każdy, kogo spotkaliśmy, Valdi- przeprowadził nas przez Ulica Parroco Gonzalez Serna zmierzyć się z pierwszymi zboczami tej prymitywnej dzielnicy, wąskimi i krętymi uliczkami, honorując jego muzułmańska przeszłość.
Więc przechodzimy przez niskie domy z białymi fasadami , zakratowane okna i wąskie balkony, z których można niemal dotknąć włosów przechodniów.
Odkryliśmy, że jest to piękne miejsce, w którym mogliśmy niemal wyobrazić sobie, jak wyglądało życie przed wiekami. Jednak Valdi wyrwał nas z zadumy, dzieląc się na głos swoimi przemyśleniami: „Lata temu wszystkie te ulice były pełen doniczek i kwiatów , którymi opiekowały się osoby starsze. Kiedy nas opuszczają, nikt już się nimi nie zajmuje”.
Zamek Konstantyna nadal utrzymuje swoją dominującą pozycję.
I miał rację, ale nawet w swojej nagości Morería de Constantina wydawała nam się piękna i tajemnicza, co zgadzało się z opowieściami, które „El Maestro” opowiadał nam o dzieciństwie, w którym okolica była bardzo żywa , gdzie dzieci krzyczą i bawią się, a dorośli rozmawiają w te letnie wieczory, kiedy z domów wynoszono drewniane krzesła.
ZAMEK, PUNKT WIDZENIA I NAJŚWIĘTSZE SERCE
Ciesząc się echem jego wspomnień, „El Maestro” zaprowadził nas do jeden z najlepszych punktów widokowych Constantina . Znajduje się na szczycie Morería, tuż pod pozostałościami mauretańskiego zamku.
Stąd doskonale widać było profil miasta, a także okoliczne góry i pola. Wydawało się tak zwarte, że trudno mi było w to uwierzyć 6000 zamieszkałych dusz , populacja, która zgodnie z tym, co powiedział nam nasz ciceron, znacznie wzrasta latem, kiedy przyjeżdżają turyści, a konstantynowie wracają którzy wyemigrowali z miasta i teraz mają tam swoją letnią rezydencję.
Po rozkoszowaniu się widokami zwracamy się do wizyty ten zamek Konstantyna . Stara forteca, pomimo szeroko zakrojonych prac restauracyjnych i konserwatorskich, widziała lepsze czasy, ale nadal wygląda potężnie ze swojej pozycji dowodzenia.
Chociaż właściwie to Arabowie opracowali go, istnieją dowody archeologiczne, które potwierdzają, że został zbudowany na pozostałościach rzymskiego posterunku obronnego . I to dlatego, że jego lokalizacja była strategicznie uprzywilejowana, analizując pola doliny Osy.
Najświętsze Serce Jezusa, jeden z najpopularniejszych zabytków Konstantyna.
Wewnątrz mogliśmy zobaczyć jego cysterna, plac apelowy, mury i wieża , choć wielka Torre del Homenaje zawaliła się nieco ponad dekadę temu.
Opuszczamy zamek, aby rozpocząć drogę powrotną do centrum Konstantyna, ale nie przed spojrzeniem na uderzający pomnik Najświętszego Serca Jezusowego , duża rzeźba wykonana w 1954 roku na polecenie miejscowego ówczesnego księdza ks. Félixa.
Pod pomnikiem o wysokości 21 metrów znajduje się kapliczka. Mówi się, że symbolizuje Chrystus błogosławi ludność.
KOŚCIÓŁ PARAFIALNY I JEGO ZEGAR STULECIA
Zeszliśmy Morerią, aby dotrzeć do bramy miasta ten Kościół parafialny Santa María de la Encarnación , najważniejsza świątynia religijna Konstantyna.
I to właśnie jego imponująca wieża, około 50 metrów wysokości Widać go niemal z każdego miejsca. Wieża, do której na pierwszy rzut oka dostrzegamy pewne podobieństwo do Giraldy z Sewilli.
I tak jest, chociaż świątynia z XIV wieku w stylu mudejar W XVI wieku mistrz Hernán Ruiz II „el Joven” był odpowiedzialny za interwencję w wieży. Był także tym, który kierował reformami katedry w Sewilli i innych emblematycznych budowli stolicy Sewilli i Kordoby.
Wieżę kościoła parafialnego Santa María de la Encarnación widać z każdego miejsca w Konstantynie.
Nasz przyjaciel wiedział o tym bardzo dobrze, ponieważ ma zaszczyt bycia jeden z zegarmistrzów tego kościoła Konstantyna. Jego stary zegarek to jego największy skarb. Valdi opowiedział nam swoją historię, gdy wspięliśmy się na prawie 90 stopni spiralnych schodów to doprowadziło do niego.
Zegar kościoła parafialnego Santa María de la Encarnación jest autentycznym eksponatem muzealnym. Został umieszczony w wieży w 1890 a jego mechanizm działania jest od tamtej pory taki sam.
Musisz go nakręcać każdego dnia. twoich maszyn trzy ciężarki zwisają , którego ciężar wspomagany grawitacją powoduje siłę, która poprzez osie wprawia igły w ruch. Wagi uderzenie w ziemię zajmuje 24 godziny , dlatego musisz je codziennie wgrywać, aby zegar się nie zatrzymywał.
„El Maestro” pokazał nam całą pracę zegara, który zresztą właśnie został naoliwiony. Ponadto mieliśmy zaszczyt obróć korbę podnosząc główny ciężar, który miał uderzyć w ziemię.
Cudownie było móc podziwiać z bliska tę starożytną maszynerię i słuchać wyjaśnień jednego z jej opiekunów.
Tego typu zegary miały kiedyś ważne znaczenie w społeczeństwie, oznaczały godziny, ale także msze, pogrzeby, uroczystości i inne wydarzenia. W tym celu w Konstantynie pomogło jedenaście dzwonów, które dzwonią do dziś, przypominając sąsiadom o pięknej przeszłości.
W Constantinie znajdują się również szlaki turystyczne, takie jak Cerro del Hierro.
POLA UPRAWY I KRAJOBRAZY NATURALNE
Opuściliśmy miasto z obietnicą powrotu tak szybko, jak to możliwe, ponieważ zostaliśmy w kałamarzu, aby odwiedzić takie miejsca jak ciekawski Dom Gurugu -położona na obrzeżach i rezydencja Misjonarzy Idente-, Carlina -dom o bardzo ciekawej historii, który został przerobiony na zajazd i klasztor Hieronimitów (jego ręcznie robione słodycze pochodzą z innego świata)-, spacer Alameda –gdzie znajdziecie grille i bary, w których można skosztować smacznej kuchni Konstantyna, opartej na wieprzowinie i dziczyzny – oraz przepiękne skwery i fontanny.
Nie chcieliśmy jednak wyjeżdżać bez spaceru po tych pięknych polach, które widzieliśmy z zamku, więc poświęciliśmy kilka godzin na odkrywaj gaje oliwne, łąki i szlaki bydła , odkrywając wiejski obraz, który sprawił, że zakochaliśmy się w tym miejscu na zawsze.
Niektóre z najpopularniejszych szlaków turystycznych w Konstantynie to kasztanowiec (w drodze do San Nicolás), że El Robledo lub ten, który prowadzi do piękna Żelazne Wzgórze , Pomnik przyrody, który znajduje się około 10 km od Konstantyna.
Na tym wzgórzu było kopalnia żelaza eksploatowana przez Rzymian i że dzisiaj, jak to zawsze bywa, została odebrana przez naturę. Mądra, uczciwa i ujmująca natura. Natura, która wciąż znajduje odzwierciedlenie w ludziach takich jak Valdi i miastach takich jak Constantina.