Podróż do ponownego spotkania.
„Kiedy jesteś na statku na Antarktydzie i nie ma nocy, kim jesteś?” Duch w krainie duchów. Bernadeta Lis pyta i odpowiada sama. Bernadette Fox była zagubiona, zdezorientowana, poruszała się bez celu, bez celu, ale Pływając kajakiem między lodowcami Antarktydy, na nowo odkrył swoją ścieżkę, swoją motywację.
Tak to się zaczyna Gdzie jesteś, Bernadeto? (Wersja kinowa 10 lipca), ostatni film z Richard Linklater (Przed świtem, Boyhood), z udziałem Cate Blanchett, jako tytułowa Bernadeta w adaptacji bestsellerowej powieści autorstwa Mary Prosta.
Bernadette i jej wieloletnie okulary przeciwsłoneczne (à la Anna Wintour) uśmiechają się w słoneczny dzień, w kajaku, między lodowcami. Wspomnienie. Pięć tygodni wcześniej. Bernadeta jest W deszczowym Seattle gdzie mieszka z córką i mężem (Billy Crudup) w olbrzymi dom, dawny kobiecy poprawczak która stopniowo ją reformuje. Są zakamarki domu, które są zrujnowane, inne są marzeniem o aranżacji wnętrz.
Pszczoła i Bernadette, bliscy przyjaciele.
W tej chaotycznej dwoistości można odgadnąć prawdziwą naturę Bernadetty. Dziś gospodyni domowa, oddana mama, Bernadette była największą obietnicą współczesnej architektury 20 lat wcześniej, „genialny recykler śmieci”, geniusz, który wyprzedził zrównoważoną architekturę, ale nagle porzucił karierę i przeniósł się z Los Angeles do Seattle za mężem przedsiębiorcy technologicznego. Bernadette jest coraz bardziej nieszczęśliwa i cały swój gniew płaci na miasto Seattle. „Za każdym razem, gdy widzą ładny widok, chcą go zablokować 20-piętrowym budynkiem bez żadnej integralności architektonicznej” mówi o niej.
Banalność życia ją zwycięża, Ma coraz większą fobię przed ludźmi, światem zewnętrznym, jej prawie zrujnowanym domem, jej schronieniem jest mąż, a przede wszystkim córka. „To, co ukrywa Bernadette, to żal i melancholia, poczucie straty i nieumiejętność poradzenia sobie z twórczą porażką” – mówi Cate Blanchett o swojej bohaterce. „W każdym jest trochę Bernadetty. Wszyscy udajemy, że jesteśmy kimś, podczas gdy w rzeczywistości jesteśmy kimś innym. Wszyscy uciekamy od jakiejś części naszej przeszłości, z którą myślimy, że jesteśmy w zgodzie”.
Bernadette i jej wieloletnie okulary.
To zderzenie przeszłości, teraźniejszości i przyszłości jest tym, z czym australijska aktorka utożsamiała się najbardziej, „z ideą, że nie da się uciec od samego siebie”. „A przede wszystkim z wiekiem musisz zmierzyć się z przeszłością i wziąć odpowiedzialność za siebie, aby iść naprzód.”
Z kolei Linklater postanowił wyreżyserować tę adaptację, film pozornie lżejszy i prostszy niż jego studyjne filmy o upływającym czasie, przyciąga motyw bloku twórczego, na który cierpi Bernadette. „Tego rodzaju stagnacja w życiu to jeden z moich największych koszmarów” – wyznaje teksański reżyser. „Słyszałeś kiedyś to stwierdzenie? „Najbardziej niebezpieczną rzeczą na świecie jest artysta bez pracy”. To bardzo smutna sytuacja.”
Innymi słowy, coś takiego mu mówi Lawrence Fishburne, ucieleśnienie mentora Bernadette w filmie: „Ludzie tacy jak ty powinni tworzyć. Jeśli tego nie zrobisz, jesteś zagrożeniem dla społeczeństwa”.
Richard Linklater i Cate Blanchett.
Bernadette nie dba o społeczeństwo, ale nie zdaje sobie sprawy, że jest zagrożeniem dla siebie. Kiedy jej mąż próbuje zrobić interwencję, aby zabrać ją do centrum terapeutycznego, Bernadette ucieka, ucieka daleko, na najbardziej wysunięty na południe punkt, na który może nadepnąć zwykły turysta: Antarktyda. A w tej podróży, sama przed lodowcami, obserwując pingwiny, próbując uciec przed innymi pasażerami rejsu i znosząc zawroty głowy najlepiej, jak potrafiła, odnajduje siebie, swoją pasję, swoją sztukę, swoją kreatywność. Odblokowuje się. „Myślę, że musisz przejść przez chwilę chaosu, ponieważ nie możesz pozbyć się tego, kim myślałeś, że jesteś, i musisz zmierzyć się z tym, kim naprawdę jesteś, zanim będziesz mógł iść dalej, a to często zdarza się w średnim wieku, Blanchett kontynuuje.
Wiek średni lub w każdym wieku, jedna z tych wycieczek, na które wszyscy moglibyśmy wykorzystać odkryć na nowo osobę, którą myśleliśmy, że jesteśmy, ponownie połączyć ją z tą, którą chcemy być i ostatecznie odkryć, kim jesteśmy.
Ucieczka Bernadette.
W rzeczywistości Linklater i Blanchett nie mogli strzelać na Antarktydzie ku rozczarowaniu aktorki, która ma obsesję na punkcie miejsca, ale tak mogliby to zrobić na Grenlandii, na drugim końcu świata. Oczywiście złapali taki huragan, że sceny choroby morskiej na statku były bardzo realne, przysięgają. W każdym razie dla aktorki ten dzień między lodowcami jest jednym z najszczęśliwszych w jego życiu: „Jestem Australijką i nigdy nie mogłam zobaczyć wielorybów, tego dnia w końcu je zobaczyłam” – mówi.
Sceny napisów z budowy nowej bazy na Antarktydzie są prawdziwe, to jest stacja halowa, zbudowany w 2012 roku, który Linklater przypisuje Bernadette.
A Seattle też nie jest tym Seattle, którego Bernadette nienawidzi, strzelali poza Pittsburghem. Tam, po ponad dwóch latach poszukiwań domu, podróżując przez dwa kraje i pięć miast, znaleźli dwór, w którym zamieszka rodzina bohaterów, Straight Gate.
Niesamowita podstawa zaprojektowana przez Bernadette. Właściwie Halley.