Garajonay
Szorstkie i pomarszczone, suche i wulkaniczne, poczęte w La Gomera a eksplozja zieleni może się to wydawać żartem. Ale jeden gęsta, ciasna, prawie nieprzenikniona dżungla , zajmuje sedno jego niemożliwej orografii. Ze względu na kaprysy geologiczne i losy gatunku, ta mała okrągła wyspa skrywa raj, który jest relikwia jurajska.
W tym 2021 r. obchodzimy czterdzieści lat od ogłoszenia jako takiej deklaracji Parku Narodowego Garajonay , który również świętuje 35 lat od uznania przez UNESCO za obiekt światowego dziedzictwa . Okazja do ponownego odkrycia tego wyjątkowego ekosystemu, któremu w 2012 roku zagroził niszczycielski pożar. Na szczęście natura wybacza i dziś z tych popiołów wyrasta nowa roślinność.
Garajonay: 40 lat parku wiecznej miłości
Postacie są przerażające w tym, co dotyczy kształtowania się tej przestrzeni, która zajmuje dziesięć procent powierzchni wyspy . imponujący rezerwat lasu laurowego , największy znany, który pochodzi z trzeciorzędowa epoka . Tak, ten o trzęsieniu Ziemi i wyginięciu dinozaurów. Ten, który okrywał samotne krajobrazy południowej Europy i północnej Afryki gęstą dżunglą. Dlatego wejście do tego lasu dzisiaj to odkrywanie, jak wyglądałoby życie około 20 milionów lat temu . Mówi się wkrótce.
PASJA, ŚMIERĆ I TAJEMNICA
Garajonay to także historia miłosna. Ten, który opowiada legendę związaną z jego imieniem. Rodzaj Romea i Julii w stylu Guanche, w którym Gara i Jonay występują w tragicznej historii . Była gumową księżniczką; on, książę Teneryfy. Dwoje kochanków zmuszonych przez własne rodziny do zerwania romansu.
Niezadowolony z tej okoliczności Jonay postanawia popływać, by spotkać się z ukochaną. Razem uciekają na najwyższy punkt tego laurowego lasu, gdzie zamiast ugasić pragnienie, podejmują najsmutniejszą decyzję: wtopić się w wieczny uścisk przebijając ich serca cedrowym kijem.
Ten mit wzmacnia poczucie tajemnicy związane z zanurzeniem się w parku. Ponieważ w trzewiach, gdzie pasaty zrywają pasma mgły i kondensują zasłony pary, wilgoć jest prawie tak wszechobecna jak magia. Przyczyny tej stałej mgły należy szukać w zjawisku zwanym deszczem poziomym. : drzewa, jakby ich gałęzie były gąbkami, zatrzymują wodę niesiona przez chmury, popychaną z kolei przez wiatry.
jurajski las laurowy
OD WIOSNY DO ZIMY
Oczywiście najpierw musisz dostać się do tego miejsca, zainstalowanego na wysokości wyspy, która również jest mało dostępna. Tak czy tak, musisz przejechać przez Teneryfę, skąd możesz złapać klasyczny lot Bintera trwający zaledwie pół godziny lub wyruszyć na prom z portu Los Cristianos.
Będąc na La Gomerze, jego celem będzie wspinanie się po diabelskich drogach. To, co ma to terytorium, przypomina sokowirówkę. Powyżej, u góry, będzie Alto de Garajonay która ze swoimi 1487 metrami przewodzi fałdom tej wyspy, która jest, nawiasem mówiąc, wszystkim Rezerwat biosfery : wąwozy, skały i podcięte gardła wyznaczają drogę do tego lasu zatopionego we mgle i legendzie.
Wejście do Garajonay po zebraniu informacji w centrum tłumaczeń znanym jako Gra w kulki jest natychmiastowe przejście od wiosny do zimy, z suchego i gorącego środowiska do zimnej i deszczowej atmosfery.
Garajonay na wiosnę
TRASY DLA WSZYSTKICH SMAKÓW
Nie ma to jak piesze wędrówki, aby zwiedzić ten park, poprzecinany siecią kilkugodzinnych ścieżek. Jego prawie 4000 hektarów przebija się przez endemiczną roślinność, która sprzyja prymitywnemu powietrzu. Mchy, porosty, paprocie, wrzosy, aceviños, winorośl … Tak więc aż 400 gatunków pokrywa głębiny tego lasu, który jest domem przyjaznych i nieuchwytnych gigantycznych jaszczurek.
Jeśli chodzi o trasy to są liniowe i kołowe, krótkie i długie, proste i wymagające. Interesujące jest Droga Las Creces lub znany jako Mimbrary , który podąża biegiem rzeki. W każdym razie prędzej czy później będziesz musiał przejść przez Laguna Grande, przestrzeń rekreacyjną zainstalowaną w starym kraterze. Są huśtawki, tyrolki, a nawet… bar-restauracja, w której można skosztować pysznego gulaszu z rukwią.
STRAŻNICY WYSP
Najodważniejsi nie będą chcieli przegapić wspinaczki na Alto de Garajonay, najwyższy punkt, gdzie młodzi Aborygeni wybrali śmierć z miłości. Jeśli szczęście przyniesie pogodny dzień, widoki dotrą do El Hierro, La Palmy i Teneryfy. Jeśli nie, to też nic się nie dzieje: dach wyspy daje nie tylko widok zapadających się w kierunku morza wąwozów, ale także magia los roques zerkająca przez chmury.
Te formacje geologiczne, które mają pochodzenie wulkaniczne, nazywane są Strażnicy La Gomery . The skały są to naturalne dzieła sztuki (wyrzeźbione przez erozję i krzepnięcie lawy), którym mieszkańcy od niepamiętnych czasów oddają cześć. Zwłaszcza te trzy, które można zobaczyć ze szczytu parku: Zarcita, Ojila i najbardziej imponująca, Agando . Ten ostatni, znajdujący się w Dethroat El Tanque , jest godłem wyspy, uważanym przez wielu Gomera Machu Picchu.
Roque Agando, w Garajonay