Wreszcie wejdź do Światowego Olimpu UNESCO
Minęło 107 lat od rozpoczęcia pierwszych wykopalisk w miejscu, które uważano za Stara Kordoba (starożytne rzymskie miasto), aby ostatecznie wzrosło do najciekawsze pozostałości archeologiczne Umajjadów na świecie.
Albo to samo, aby znaleźć, zrehabilitować i nadrobić to, co było najbardziej ambitnym projektem już głodnych Kalif Abd Rahman III , kto zdecydował? zbudować miejsce, które byłoby wizytówką ich władzy politycznej i religijnej.
Metropolia, która była efemeryczna (zaledwie 80 lat trwała, zanim skończyły się jej spustoszenie), ale w swoim krótkim życiu miał czas, aby pokazać całą mądrość urbanistyczną, architektoniczną i artystyczną tej cywilizacji.
Widok z lotu ptaka Medina Azahara
Zasługa ta była głównym wsparciem, dzięki czemu w swojej czterdziestej drugiej sesji **UNESCO wpisało ją na Listę Światowego Dziedzictwa**. W końcu w ostatnich latach ta wyspecjalizowana agencja ONZ miała archeologię, oprócz krajobrazów kulturowych, jako główną obsesję.
MIASTO JAKO ZABYTEK
Poza modą i biurokratycznymi trendami, to uznanie jest aktem sprawiedliwości z jednym z stanowiska archeologiczne, które z większą umiejętnością stały się projektem kulturalnym.
Jego główną wartością jest to, że jest to miejsce, w którym to Kordowa który miał w sumie milion mieszkańców, zostałby przemyślany od nowa. A raczej gdzie skondensować całą swoją moc w postaci inteligentnego miasta , usytuowany.
Innymi słowy, pomnik nie jest nagradzany, mimo że Wielki Ganek czy Sala Bogata są kompletnym przykładem konstruktywnej i dekoracyjnej wirtuozerii Al Andalus. Uznaje się miasto zbudowane od podstaw, zaplanowane według koncepcji miasta tamtych czasów i zbudowane po to, by utrzymać polityczną i religijną władzę nowego imperium, co czyni go wyjątkowym na świecie.
Pozwoliło nam to odkryć, jaka była idea kapitału, którą mieli na myśli Umajjadowie
Jego model powstał z północy na południe, od szczytu zbocza wzgórza, gdzie wznosi się Sierra Morena, do brzegów Gwadalkiwiru, podzielonego na trzy strefy według wysokości: dominujący kalif, administracja w sercu wszystkiego i mieszkanie w dolnej części. A wszystkie te części łączy bardzo zaawansowany system ulic i mostów oraz znany i wzorowy system nawadniający Umajjadów.
Krótko mówiąc, wpisanie Mediny Azahara na listę światowego dziedzictwa UNESCO oznacza: skupić się na miejscu, które przez lata pozwoliło odkryć ideę kapitału, którą mieli na myśli Umajjadowie dwa wieki po jego klęsce pod Damaszkiem.
Nowoczesne miasto, które nie wyrzekło się żadnego estetycznego uroku swojej sztuki, ale to nie zapomniał o skuteczności i potrzebach tego, co miało być sercem nowego kalifatu (W każdym sensie) .
WIZYTA BEZ ENCYKLOPEDII
Nie chodzi o to, że UNESCO nagradza dostępność pomnika lub sposób, w jaki jest on eksponowany dla publiczności, ale w tym przypadku mogłoby to mieć. Są w Hiszpanii rzeczy, których jest przykładem, a jedną z nich jest jak udaje się uczynić turystykę głównym elementem promocji tego typu kandydatur i osiągnięć. A Medina Azahara jest tego przykładem.
Odkryta w 1911 , przerywane prace wykopaliskowe stopniowo ujawniły imponującą metropolię, która zmarła młodo.
Ten cud można zwiedzać samodzielnie lub z przewodnikiem
Jednak wciąż było to trudne zadanie. umieścić to znalezisko razem z innymi spuściznami sztuki andaluzyjskiej takie jak Alhambra w Granadzie, meczet w Kordobie czy Reales Alcázares w Sewilli. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach cud stopniowo się urzeczywistnia. dzięki rozpowszechnianiu wizyt.
Obecnie archeolodzy i turyści współistnieją na zboczu bez dotykania się. Proponowane wizyty na stronie są zróżnicowane: od Darmowa wycieczka, za które obywatele Unii Europejskiej płacą tylko za autobus wahadłowy, do wycieczki z przewodnikiem , które odjeżdżają z witryny lub z samej Kordoby. Nie ma żadnych wymówek.
Do czystości przestrzeni, swobodnego dostępu i różnorodności sposobów na jej poznanie musimy dodać czwarty czynnik sukcesu: muzeum i centrum dla zwiedzających.
Otwarty w 2009 roku kompleks jest dziełem sztuki samym w sobie, ponieważ projekt Nieto Sobejano osiągnął stworzyć zestaw nowoczesnych przestrzeni, które nie wpływają na środowisko. Nie na próżno, dwie kondygnacje są pod ziemią i schludność linii czyni sztukę i meble kalifatu prawdziwymi bohaterami wszystkiego.
A także, że wielu miłośników współczesnej architektury znajduje zachętę do odkrywania przeszłości, ponieważ ten budynek zdołał zdobyć nagrodę Aga Khan w 2010 roku, z Piranesi w 2011 roku i nagrodą Muzeum Roku w Europie w 2012 roku.
Nie będzie już plusem, aby wizyta w Kordobie stała się kluczową osią wyjazdu
Wszystko to wyjaśnia, że w zeszłym roku otrzymało ponad 180 000 odwiedzających , co czyni go jednym z najpopularniejszych złóż w Hiszpanii, obok Ampurias czy Atapuerca. Z tego powodu uznanie UNESCO nie oznacza „zdobywania baterii” na poziomie infrastruktury turystycznej, ale raczej wyróżnienie
W rzeczywistości szum wokół jego umieszczenia na tej liście spowodował, że liczba sprzedanych biletów, aby Medina Azahara wzrosła o 12% w pierwszych miesiącach roku w porównaniu z tym samym okresem ubiegłego roku.
WYZWANIA PRZYSZŁOŚCI
Z tą radością Kordoba staje się jedynym miastem na świecie, które posiada cztery obiekty światowego dziedzictwa ponieważ jej meczet-katedra, jego historyczne centrum i jego patia oraz tradycja dekorowania ich w maju były już częścią listy.
Jednak ten wysoki poziom pozostawia również inne oczekujące zadania. Pierwszy, kontynuuj pracę w przestrzeni kosmicznej co sprawiło, że jest coraz bardziej popularny. Drugi, zakończyć prace renowacyjne i pozwolić wszystkim cieszyć się nieopisanym pięknem Salón Rico, wciąż zamkniętego dla ogółu społeczeństwa, w zrównoważony sposób. A trzeci, zdobądź to wpływ i presja urbanistyczna otoczenia nie zagrażają kompleksowi.
Przynajmniej teraz Medina Azahara nie będzie już dłużej plusem każdej wizyty w Kordobie, aby stać się kluczową osią ucieczki. Ma już błogosławieństwo UNESCO, kultowy plakat, który daje tyle radości, i wystarczająco odpowiednią infrastrukturę, aby dalej opowiadać o tym, o czym kiedyś marzył wielki władca.
W 2017 roku odwiedziło go ponad 180 000 osób