Pożeranie kraju buta
1- NAJLEPSZA MORTADELLA NA ŚWIECIE
Jednym z emblematów włoskiej gastronomii są kiełbaski, a wśród nich m.in. klasyczna mortadela bolońska, ona jest królową. Najlepszy, bo wybrany przez Slow Food, jest Bonfatti , opracowany zgodnie z procesem zebranym w księdze Novo de Cristoforo z Messisburgo (1557), w którym opisano już maszynę do rąbania, bardzo podobną do obecnej. Proces jest prosty: mięso przechodzi przez młynek z pięcioma tarczami do szatkowania, które nadają mu wyjątkową konsystencję; następnie dodaje się pokrojony w kostkę boczek, przyprawy, sól itp. Farsę pakuje się w naturalne osłonki, gotuje i wietrzy. Bonfatti to rzemieślnicza mortadela , który przygotowywany jest z certyfikowanej włoskiej wieprzowiny, w której zostały wyeliminowane konserwanty i której niezwykły aromat nadaje umiejętna mieszanka przypraw. Pokroić w bardzo cienkie plasterki, za pomocą krajalnica berkel i pokrojony w kostkę to pyszna przekąska.
To jest mortadela i nic więcej
2-PARMIGIANO-REGGIANO
Nazywany "królem serów" _ Parmigiano Reggiano _ To czyste „umami” . Nie jest przeznaczony do spożywania w dużych ilościach, ale do cieszenia się każdym kęsem. Uwielbiam go pokroić w nieregularne kawałki, doprawić kilkoma kroplami Tradycyjny ocet balsamiczny –autentyczna, gęsta i ciemna- kolejny z włoskich skarbów gastronomicznych. Przyznam, że świetnie sprawdza się również, pokrojona w plastry towarzyszące ciepłym warzywom lub sałatkom.
Nie jest to tani ser, ale kosztuje znacznie mniej niż jest wart. Jest produkowany w sposób absolutnie tradycyjny, tak jak osiem wieków temu w okolicach Parmy. Podobnie jak w przypadku marek luksusowych, istnieją również imitacje. Ten autentyczny ma swoją nazwę wybitą na korze Wraz z tysiącami małych brązowych kropek jest to tak zwany „znak pochodzenia” i w każdym kawałku, nieważne jak malutkim, musi być widoczny.
czyste „umami”
3- OSTERIA AMERIGO
Włoskie jedzenie na co dzień? . Ta urocza jadłodajnia to adres tylko dla wtajemniczonych. Szef, Alberto Betti przysięgali wierność ziemi i przodkom. Jako misjonarz kulinarnej wiary poświęcił się odzyskiwaniu popularnych przepisów i tropieniu najlepszych produktów regionu. menu, proste, domowe, popularne , To przedstawienie.
Perfekcjonista do granic możliwości, Bettini zna produkt, wie, jak go traktować i opanowuje technikę. tortellini -wykonane ręcznie, jak nakazuje tradycja małym palcem - podawane z bulionem drobiowym i krowim. To skandal, najlepsze, jakie kiedykolwiek miałem. ragu -źle nazywany sosem bolońskim- jest tak dobry, że postanowił sprzedać go w puszce. Menu, które zawsze jest genialne, w sezonie trufli osiąga niezapomniane wyżyny. Osteria d'Amerigo 1934. Via Marconi 14-16. Savigno (Bolonia). Cena: 50€
Jadalnia dla początkujących
Każde miejsce jest dobre do spróbowania Włoch?
4- „SLOW FOOD”, LUKSUS WOLNEGO JEDZENIA
Przeciwieństwo fast foodów; jego ikona to ślimak, symbol powolności . Ten ruch gastronomiczny i kulturalny pojawił się w 1986 roku, zachęcony przez dziennikarza Carlo Petriniego, oburzonego inauguracją pierwszego McDonalda w Rzymie. Na początku był to rodzaj „Food Intelligence” ze śladami sekty, której członkowie spotykali się w „convivium”, aby degustować produkty i oceniać ich doskonałość. Jego misja: obrona bioróżnorodności planety, ratować zagubione produkty i walczyć z globalizacją żywności . Dziś, tracąc radykalizm początku, jego inteligentne przemówienie przeniknęło głęboko do włoskiego społeczeństwa i rozprzestrzeniło się na inne kraje. Wielu kucharzy na całym świecie trzyma się jego kilometr 0 manifest kuchenny , który stara się bronić kuchni bliskości, terytorium.
5- CZARNY LUB BIAŁY: MAGIA TRUFLI
Z trufli, czarnych lub białych, niewiele wiadomo, ponieważ jest to rzadka i rzadka przekąska. Surowe, amorficzne, dziwne i pożądane trufle kryją się pod ziemią. Istnieje wiele odmian, nie wszystkie są jadalne, nie wszystkie są równie smaczne. Włochy to jeden z krajów, w których zbiera się najwięcej odmian , wśród nich królowa trufli, Bulwa magnatum pico lub biała trufla , nazywany „z Alby”.
W kraju buta jest 5 regionów produkujących trufle. Biel to przede wszystkim aromat, dlatego jest spożywana walcowane lub tarte na surowo ; czarna ma mocny smak i głęboki aromat, który poprawia się wraz z niewielkim wzrostem temperatury. Wokół tego wykwintnego produktu pojawiła się prężność przemysł instrumentów pochodnych : sosy, konfitury i olej truflowy (składnik, który wielu szefów kuchni uczynił modnym, być może nie zdając sobie sprawy, że większość sprzedawanych produktów jest syntetyczna i nie pochodzi z trufli; pochodzą one z niezdrowej pochodnej ropy naftowej) .
Trufle, czarne lub białe, to zwieńczenie doskonałego włoskiego menu
6- PINO CUTTAIA, SMAK SYCYLII
sosna jest znakomitym rzemieślnikiem przekształca śródziemnomorską rustykalność w subtelność , tak jak couturier, który inspiruje się regionalnymi strojami, aby dopracować swoją kolekcję haute couture. Koneser produktu działa tylko w sezonie. Zna najbardziej nowatorskie techniki, ale używa ich oszczędnie „same w sobie są bezużyteczne – twierdzi przekonany –”. Są po to, aby dostarczać rozwiązania. Istotą jest tradycja, chociaż moja kuchnia nie byłaby taka sama bez hiszpańskiej rewolucji ”.
Jak sprawić, by sałatka caprese była jeszcze lżejsza i bardziej aromatyczna? zastanawia się. odpowiedź jest jedna kulka pienistej mozzarelli, która rozpływa się w ustach , par-suszone młode pomidory, bułka tarta nasączona dressingiem z oliwy z oliwek, świeża bazylia... niezapomniany kęs. Obsesję na punkcie czerni i bieli sepii, Cuttaia stworzyła ryzykowne dwukolorowe menu propozycja, która zaprasza gościa do zagłębienia się w najbardziej kreatywną kuchnię.
madia Corso F. Re Capriata, 22 Licata. Agrigento. Sycylia. Zamknięte w niedzielę wieczorem i we wtorek. Średnia cena: 110 euro. Czarno-białe menu (2 osoby): 190 . €
Kuchnia Pino jest subtelna i odważna
7- EATALY... CZYLI JAK JEŚĆ WŁOCHY
**Eataly** to duży sklep, w którym można kupić i posmakować makarony, wędliny, oleje, wina, przetwory, książki... lub uczęszczaj na lekcje gotowania z szefami kuchni światowej sławy . Aktywna propozycja demokratyzacji gastronomii, filozofia, którą dzielą z Ruch Slow Food, z którym pracują ciasno.
Po otwarciu dużej liczby sklepów – Turyn, Mediolan, Genua, Bolonia, Nowy Jork itd. - w końcu wylądowali Rzym z bardzo odpowiednim na te czasy hasłem: „Piękno uratuje Włochy” . Warto poświęcić czas na przeglądanie i kupowanie produktów o gwarantowanej jakości, których niełatwo znaleźć nie dlatego, że są ekstrawaganckie, ale dlatego, że są autentyczne i jest to cecha zagrożona wyginięciem.
Terminal lotniczy Ostiense. Piazzale XII Ottobre 1492. Otwarte od 10:00 do północy.
Magazyn gram włoskiej gastronomii
8- OSTERIA FRANCUSKA: WSZECHŚWIAT BOTTURA
Massimo Bottura zrezygnował z błyskotliwej kariery, ponieważ chciał być kucharzem. Przerażenie! Jego rodzice myśleli. Ten mały skandal został zapomniany, gdy sukces uśmiechnął się do niego, a jego wysiłki zostały nagrodzone: ** Osteria Francescana ** znalazła się wśród najlepszych restauracji na świecie. Dziś zajmuje pozycję nr 5 kontrowersji 50Najlepsza lista.
Bottura to człowiek kulturalny i wrażliwy, wesoły i pełen pasji. Nie tylko chce dobrze się odżywiać, ale poprzez gotowanie dąży do bycia artystą i szuka transcendencji filozoficznej we wszystkim, co robi . Krajobraz, produkt, wycieczka zamieniają się w koncepcje, które znajdują odzwierciedlenie w przepisach. Apoteozą abstrakcji kulinarnej są potrawy niczym „pasająca się krowa” . Mistrz w różnicowaniu tekstur składników, stara się nadać im inny wymiar i stymulować rejestry sensoryczne gościa, zmuszając go do refleksji, przemyślenia sposobu gotowania. Za wszelką cenę broni swojego terytorium i nie waha się użyć ocet balsamiczny, cotecchino lub mortadela. Wśród jego kultowych dań bolito misto non bolito i tagliatelle al ragu .
Via Stella, 22. 41100 Modena. Cena: 150€
9- IDENTITA GOLOSE: PODSTAWOWY PRZEWODNIK
Tożsamość Golose to kompendium najlepszych restauracji sygnowanych we Włoszech – a także na świecie, bo posiada sekcję międzynarodową – wyselekcjonowane dobrym okiem dziennikarza Paolo Marchi i grono współpracowników, którym ufasz. Zajmuje się rozsławianiem młodych szefów kuchni, wspieraniem ich nagrodami i wyróżnieniami. W przeciwieństwie do tego, co dzieje się z innymi przewodnikami, ten, który zawiera długie komentarze i wiele wyjaśnień , niesie ze sobą kilka niespodzianek: po dokonaniu wyboru odnajduje się rzeczywistość, która odpowiada – prawie zawsze – na to, co przeczytał. Jest nie tylko r awangardowe restauracje, są też trattorie i tradycyjne lokale a nawet kilka innych godnych uwagi pizzerii. Jest zatem wspaniałym towarzyszem podróży po kraju buta.
*Możesz być również zainteresowany...
- Wszystkie artykuły Julii Pérez Lozano
- Wschodzące potęgi gastronomiczne I: Meksyk
- Wschodzące potęgi gastronomiczne II: Peru
- Wschodzące potęgi gastronomiczne III: Brazylia
- Emerging Food Powers IV: Tokio
Tutaj talerze są malowidłami ściennymi