Restauracja Bokado
Madryt obchodzi swoje wielkie święto. Na trzy dni stolica staje się światową sceną gastronomiczną. Madryt Fusion zrzesza najlepszych planetarnych talentów gastronomicznych, którym towarzyszy legion szczęśliwych podniebień, którzy się osiedlają w domach i hotelach w stolicy . Wielu korzysta z okazji, aby zostać jeszcze kilka dni i w ten sposób kontemplować dzieła sztuki które kryją się w murach jego muzeów. Wielu nie zdaje sobie sprawy, że od jakiegoś czasu madrycka scena muzealna postanowiła nakarmić swoich gości czymś więcej niż tylko sztuką.
W październiku 2012 roku do Madrytu przybyło 453 874 dusz. Wielu z nich nie szukało plaży w Madrycie. Miasto wiedziało, jak wykorzystać dwa forty. Na ścianach i na stole; w piwnicach pełnych skarbów iw piecach przepełnionych konkursowymi surowcami. Te przestrzenie wystawiennicze wyszły poza zwykłą formalność kantyny. Znaleźli formułę, która pokazuje awangardową gastronomię, wypieki rzemieślnicze, wyjątkowe traktowanie, tradycyjne widoki i doskonałość architektoniczną. Bo sztuka jest kontemplowana, postrzegana, dotykana, słuchana I oczywiście możesz go również skosztować.
OTWARTE SEKRETY
Restauracja Bokado Muzeum Kostiumów Stare Muzeum Sztuki Współczesnej w Madrycie skrywa kulinarny skarb u szczytu swojego artystycznego zaplecza. Jest o bokado , restauracja, której nazwa nie oddaje sprawiedliwości bankiecie, który tutaj na Ciebie czeka. Należy do grupy baskijskiej o tej samej nazwie, która od 1996 roku nie przestaje dawać radości smakoszom w swoich gastronomicznych świątyniach San Sebastian, Saragossa i Madryt (ten, który nas dotyczy) .
Z przodu Mikel Santamaria zaprojektowała soczyste festiwale takie jak gołąb ze słonecznikiem, sardynki z zupą arbuzowo-pomidorową, czerwony tuńczyk w czerni czy deser ze świeżego sera i pikantnych owoców. W letnie wieczory jakość menu dorównuje dźwięk tła fortepianu na zewnątrz które dzięki projektowi ogrodów Museo del Traje zapewniają prywatność dwóm świecom.
„Ożywiający” fortepian Bokado
Kawiarnia w Ogrodzie Narodowego Muzeum Romantyzmu Od 2009 roku, w którym piękny pałac w Malasaña został ponownie otwarty, Kawiarnia ogrodowa Stało się to najbardziej powszechnym problemem wśród tych, którzy chwalą się znajomością ledwo skolonizowanych zakątków dzielnicy bohemy. Muzeum publiczne przeszło głęboką reformę, która pozwoliła jego kolekcji sztuki i antyków z okresu romantyzmu zabłysnąć tak, jak powinna.
Znajduje się w starym zabytkowym pałacu markiza Matallana (z 1776), jego kawiarnia oferuje wyczerpujące menu kaw, herbat i ciastek to doprowadziłoby Alice (z Krainy Czarów) do szaleństwa. Jest również opcje na lekki bankiet . Najlepsza przestrzeń ogród spokojny, zielony przez cały rok , który troszczy się o tych, którzy umieją szanować ciszę.
Sekret w sercu Malasaña
Narodowe Muzeum Romantyzmu
KAWA TWÓRCZOŚCI ARTYSTYCZNEJ
Rzeźnia Teatr Bar Kawiarnia Właśnie rozpoczął się XXI wiek, najostrzejsze ogary regionalnej społeczności kulturalnej zaczęły tropić wspaniałe statki kiedyś poświęcony przekształcaniu krów w polędwiczki. Jeśli istnieje miejsce, z dala od obiegu sztuki, które stało się (w ciągu zaledwie jedenastu lat) referencyjnym ośrodkiem twórczości artystycznej, to jest to **Matadero**. Wśród jego stu tysięcy m2 znajdziesz kącik aby napełnić żołądek i nakarmić dobre życie.
Zaprojektowany przez Emilio Esteras, the teatr bar-kawiarnia Jest zintegrowany z Nawą 12, w tej samej przestrzeni, co Naves del Español, alternatywna siedziba emblematycznego teatru. Kafeteria, z wysokimi sufitami i drewnianymi podłogami, jest podsumowana w bocznym barze, gdzie omlet, krokiety i madryckie piwo par excellence, stragan na środku sali (jakby kawałek Lego) i urokliwa scena poświęcona rozmowom, prezentacjom i najbardziej kameralnym koncertom. Obok niedawnej Cinetecy, w tym samym miejscu, w którym znajdował się kocioł Matadero, la Cantina, przeźroczysta i awangardowa kafeteria, wskazuje sposoby jako miejsce spotkań dla nowoczesnych.
Kawiarnia Teatr
Stołówka
Akwarium Koła Sztuk Pięknych Po zapłaceniu jednego euro możesz wkraść się do La Pecera od szlachetnego i historycznego centrum kulturalnego Alcalá. W klasycznym stylu kafeteria CBA gromadzi samotnych czytelników, artystów, zamożnych pań piknikowych, intelektualistów, miłośników konwersacji i rodziny nagradzające dzieci za ciche kontemplowanie którejkolwiek z wystaw organizowanych przez Koło.
Ogromne okna, wysokie freski na suficie, antyczne meble i rzeźba kobieca (z 1910 r.) leżąca na środku sali przenoszą nas na paryską scenę początku XX wieku. Latem przed główną fasadą stoją wiklinowe stoły i krzesła, które są strzeżone przez hojne donice i gigantyczne wentylatory, które spryskują wodą w gorące letnie popołudnia.
Kobieta w skale CBA
OCALENIE TRÓJKĄTU SZTUKI
Punkt widokowy Muzeum Thyssen-Bornemisza Kolejne z muzeów odpowiedzialne za prestiż artystyczny Madrytu otworzyło kilka lat temu swoją gwiezdną salę: restaurację na dachu (250 m2) starego pałacu Villahermosa. Zanim rewolucja dotarła do kuchni Madrytu, restauracja Thyssen oferowała już nienaganną kuchnię. Otwarty od czerwca do września strych muzeum (stąd nazwa) gromadzi publiczność, która wie, jak zidentyfikować dzieło Van Eycka i dokładny punkt morszczuka. W rzeczy samej, Trudno zjeść bez rezerwacji. Jej specjalności koncentrują się na Morzu Śródziemnym, a Daniel Napal, stojący na czele swojej szlacheckiej kuchni, prezentuje staranną i szczerą propozycję gastronomiczną, w której podstawy hiszpańskiego aperitifu, zupa ryżowa, przepisy rybne i słodkie pokusy.
Wielopiętrowa kuchnia ze sztuką
Kawiarnia i tarasy Muzeum Narodowego Centrum Sztuki im. Królowej Zofii We wrześniu 2005 roku Reina powiększyła swoje metry kwadratowe. Kompleks zaprojektowany przez architekta Jean Nouvel został dobudowany do starego szpitala San Carlos. Z nim przyjdzie Restauracja Arola, która zebrała dobre recenzje do momentu przeniesienia na inny adres w Madrycie.
Na jego miejscu znalazłby się awangardowy projekt Vidal i współpracownicy którego okna zostały zaprojektowane tak, aby promienie słoneczne mogły swobodnie przechodzić. Na koncerty i prezentacje kulturalne nie trzeba było długo czekać. Przy dobrej pogodzie muzeum eksponuje część mebli na swoich tarasach i ogrodach: taras Ogrodu Sabatini, sad wymyślony przez architekta o tym samym nazwisku w XVIII wieku, Bar na tarasie Atocha , najbardziej nocny z całej trójki, oraz bar na świeżym powietrzu Nouvel, z którego roztacza się panoramiczny widok na dachy madryckich kotów.
Taras Muzeum Prado Chociaż deszcz zaprasza do schronienia między kadrami, prawda jest taka, że słońce może być wspaniałym bodźcem do artystycznego planu. A jeśli nie, zapytaj tych, którzy zeszłego lata spróbowali Tarasu naszego najbardziej międzynarodowego muzeum. Otoczenie Prado domagało się tego, aby dwadzieścia stołów osłoniętych parasolami na północnej fasadzie (między Puertas de Goya a Puerta de los Jerónimos), przyciągało zwolenników aż do odejścia upału 2012 roku.
Zaciszne słońce, które nie wymaga biletu, aby wejść do muzeum, aby cieszyć się chwilą spokoju. Podczas debaty między stałą kolekcją a wystawą czasową możesz wypróbować jedną menu z przyzwoitymi opcjami cieszyć się lekkim posiłkiem lub przekąską dla tych, którzy rosną.
Kawiarnia Królowej (nie Królowej)