USS Johnston (DD-557)
USS Johnston (DD-557), znany również jako „niszczyciel, który walczył jako pancernik”, Był to niszczyciel typu Fletcher należący do Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.
Zatonął 25 października 1944 r. u wybrzeży wyspy Samar, podczas bitwy w zatoce Leyte, uważanej przez wielu za największą bitwę morską w historii.
W 2019 roku wrak odkryto na głębokości około 6000 metrów i początkowo przypisywano go USS Johnston, ale nie będzie dopóki ostatni 31 marca 2021 kiedy zlokalizowano główny kadłub o numerze 557, teraz bez wątpienia identyfikując go jako USS Johnston, najgłębiej zatopiony statek kiedykolwiek znany.
Wyprawę zrealizowała prywatna firma wypraw oceanicznych, Caladan Oceanic na łodzi podwodnej DSV Limiting Factor.
Najgłębsze nurkowanie na wraku, z załogą lub bez, w historii
3,2, 1... NURKOWANIE!
Ekspedycja mająca na celu zbadanie najgłębszego znanego na świecie wraku statku została z powodzeniem przeniesiona zbadana i sfilmowana szczątki USS Johnston, znajdujące się na głębokości 21180 stóp (6456 metrów).
Victor Vescovo, były dowódca marynarki wojennej USA i założyciel Caladan Oceanic, osobiście sfinansował i pilotował łódź podwodną DSV Limit Factor do wraku podczas dwóch oddzielnych ośmiogodzinnych nurkowań, gdzie zrobiono zdjęcia i filmy w wysokiej rozdzielczości z jednostki
Stanowiły one najgłębsze nurkowania wrakowe, z załogą lub bez, historii.
HISTORIA USS JOHNSTON
USS Johnston (DD-557) był niszczycielem klasy Fletcher należącym do Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. miał 376 stóp (115 metrów) długości z 39-metrową belką.
Okręt zatonął podczas intensywnej bitwy ze znacznie lepszymi siłami japońskimi u wybrzeży wyspy Samar: „W żadnej walce w całej swojej historii Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych nie wykazała się większą odwagą, odwagą i odwagą niż podczas dwóch godzin porannych między 07:30 a 09:30 przed Samarem” , pisał kontradmirał Samuel E. Morison w swojej Historii Stanów Zjednoczonych. Operacje morskie w czasie II wojny światowej.
Komandor Ernest Evans, kapitan niszczyciela Oklahoma, powiedział swojej załodze, że „nigdy nie ucieknie z walki” i że „ każdy, kto nie chciał być w niebezpieczeństwie, lepiej już teraz zejść. Nikt z jego załogi tego nie zrobił.
CC Ernest Evans w czasie oddania USS Johnston do służby w 1943 r.
Wrak, najgłębszy kiedykolwiek znaleziony, został odkryty w 2019 roku przez statek R/V Petrel. Paula Allena, pod dowództwem znanego badacza wraków oceanicznych Roberta Krafta.
Podczas tej wyprawy zdalnie sterowany pojazd (ROV) sfilmował części statku, ale większość wraku, w tym jego przednie dwie trzecie nienaruszone, wyprostowane, w tym dziób, mostek i część środkowa, była głębsza niż dopuszczalna głębokość zanurzenia ROV.
Teraz, dzięki wyprawie Caladan Oceanic, odkryto jej numer kadłuba „557”. wyraźnie widoczne po obu stronach jego dziobu i dwie pełne wieże dział, podwójne torpedowce i wiele stanowisk działa nadal są na miejscu i są widoczne na nadbudówce. Podczas nurkowania w żadnym momencie nie zaobserwowano żadnych ludzkich szczątków ani odzieży i nic nie zostało usunięte z wraku.
PŁYTA PODWODNA, KTÓRA PODBIJA PIĘĆ OCEANÓW
Jednostka podwodna DSV Limiting Factor nie ma ograniczenia głębokości roboczej, nie wymaga wiązania do powierzchni i może pomieścić dwóch pasażerów do oglądania w czasie rzeczywistym i analizy wraków. Statek jest bardzo zwrotny i niesie różnorodne kamery 4K i HD.
Również, powiedział, że łódź podwodna była tą, którą Vescovo pilotował do najgłębszych punktów w każdym z pięciu oceanów świata podczas „Five Deeps Expedition” w 2019 roku. Niedawno ukończył swoje 14. nurkowanie na Challenger Deep, najgłębszy punkt na Ziemi (10925 metrów).
Szeroko zakrojone badania przeprowadzone przez historyka marynarki wojennej i absolwenta Annapolis LCDR Parks Stephenson pozwoliły na wyznaczenie pozycji wraku w ramach opracowywania planu nurkowania: „Korzystamy z danych z kont amerykańskich i japońskich i, jak to często bywa, dochodzenie ożywia tę historię” – mówi Stephenson.
Vescovo prowadził rozmowy z Dowództwem Historii i Dziedzictwa Marynarki Wojennej (NHHC) na temat badania wraku i protokołów. nie tylko zachować, ale i szanować go jako miejsce ostatecznego spoczynku dla wielu członków jego załogi.
Wszelkie dane sonarowe, obrazy i notatki terenowe zebrane przez ekspedycję nie będą upubliczniane, ale zostaną przekazane Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych do rozpowszechniania, jak uzna to za stosowne, według własnego uznania.
„Mamy ścisłą politykę „patrz, nie dotykaj”, ale gromadzimy wiele materiałów, które są bardzo przydatne dla historyków marynarki i archiwistów. Myślę, że to ważna praca, więc finansuję ją prywatnie i przekazujemy materiał marynarce wojennej pro-bono” – powiedział Vescovo.
Kontradmirał Samuel Cox, dyrektor historii marynarki wojennej i kurator marynarki wojennej, powiedział: „NHHC bardzo docenia wysiłki dowódcy Vescovo i jego zespołu ekspedycyjnego. do pozytywnej identyfikacji szczątków niszczyciela USS Johnston (DD-557) zagubionego 25 października 1944 r. w jednej z najbardziej heroicznych akcji w całej historii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych”.
„Wrak Johnston to święte miejsce. Głęboko doceniam to, że komandor Vescovo i jego zespół okazali taką troskę i szacunek podczas inspekcji statku, ostatniego miejsca spoczynku jego dzielnej załogi. Trzy inne bohaterskie statki zagubione w tej desperackiej bitwie nie zostały jeszcze odnalezione – powiedział Cox.
Victor Vescovo z częścią załogi
DELIKATNA OPERACJA
Bardzo zwrotny okręt podwodny był w stanie przeprowadzić kompleksowe badanie wraku, aby: zweryfikuj swoją tożsamość, zbuduj mapę swojego projektu i uzyskaj obrazy w wysokiej rozdzielczości, które mogą być wykorzystane przez historyków marynarki wojennej.
„Musimy bardzo uważać, aby statek pozostał całkowicie spokojny. i myślę, że można to zrobić bardzo skutecznie na statkach załogowych, zwłaszcza że głębokość tutaj wyklucza większość zdalnie sterowanych pojazdów” – powiedział Parks.
USS Johnston zatonął 25 października 1944 r. podczas bitwy w zatoce Leyte.
Kierownik ekspedycji Kelvin Murray (EYOS Expeditions) skomentował: „To był prawdziwy wysiłek zespołowy, który wymagał indywidualnych umiejętności wszystkich na pokładzie. Nasz sonar EM-124, nieograniczona głębokość zanurzenia Triton Submarine, wysoce wyćwiczony sprzęt i doskonałe wsparcie nawigacyjne, wszystko to połączone, aby umożliwić pomyślny wynik. Dzięki temu systemowi mogliśmy lokalizować, badać i sfilmować wraki na dowolnej głębokości w każdym oceanie; to fantastyczne narzędzie.”
Pod koniec wyprawy podpłynął spadek ciśnienia DSSV, zagwizdał i na oceanicznym polu bitwy złożono wieniec. Vescovo skomentował: „W jakiś sposób zatoczyliśmy koło. Jestem dumny, że pomogłem wyjaśnić i zamknąć Johnston, jego załodze i rodzinom tych, którzy tam polegli”.
3,2, 1... Zanurzenie!