Ostryga Mon Devane
Kilka tygodni temu jedna ze ścian budynku w **dzielnicy Coia de Vigo** zabłysła z gigantyczną niebieską twarzą. Jest o Brunatnożółty , a Ostryga z miasta. Właściwie to ostatnia torebka z ostrygami. W ten sposób artystka ** Mon Devane ** składa hołd zawodowi na drodze do wyginięcia, jakim jest te kobiety, które sprzedawały ostrygi na słynnym Mercado da Pedra de Vigo.
„Całe życie sprzedawała ostrygi, jak kiedyś jej matka, a wcześniej babka. Pamiętam, jak byłam bardzo mała, chodziłam z rodzicami do La Piedra i widziałam, jak mój ojciec prosił jedną z tych pań o porcję ostryg, podczas gdy mama kupowała Winston punt . To mój szczególny hołd dla tych pracujących kobiet, które były częścią historia viga albo i wielu z nas pamięta z uczuciem i tęsknotą”. W ten sposób artysta z Ourense prezentował swoje prace na portalach społecznościowych, tenor festiwalu sztuki miejskiej Vigo Cidade de Cor.
Artysta, który portretuje typowe postacie Galicji (i świata)
Koloru (koloru), tak, ale zawsze niebieski . Specjalnością Mon Devane są błękity i odcienie zieleni. Znajomy powiedział mu, że są mieszanką błękitu oceanu i zieleni gór Galicji ; jednak pokornie stwierdza, że po prostu czuje się komfortowo pracując między jasnoniebieskimi i zielonymi paletami , a ten monochromatyzm pozwala mu na maksymalne uszczegółowienie pracy skupiając się na detalu i rysunku kształtów.
Ale Isabel nie jest jedyną kobietą, która została przedstawiona w tym charakterystycznym odcieniu indygo w pracach Mon. Schwytał też robotnika rolnego, do Remedios w Puxedo.
Zmienił nawet Community, aby przedstawić anonimową „campurrianę” w budynku w kantabryjskim mieście Reinosa, co stanowi część projektu street artu Galeria Pionowa .
Z tą piękną kobietą, ubraną w tradycyjny strój z regionu Campoo-Doliny , zamierza „aby obyczaje i tradycyjny folklor nie zaginęły, przemijając, bo najmłodsi dziedziczą go i praktykują z dumą”.
Również niebiescy mężczyźni są częścią wszechświat ourensano . Rok temu miejski krajobraz Vigo zmienił się wraz z dwa 'vellos' pijące w 'koryto na wino ", czyn tak powszechny w tych krajach, więc z galicyjskiej wyobraźni zbiorowej , tak prototypowe, że każdy, kto przeszedł przez Ulica Tomasza Paredesa mógł pamiętać swojego ojca, dziadka lub ludzi z pola , odpoczywając po ciężkim dniu w polu lub na morzu, za kontuarem barowym, popijając ze swojej kołyski gęste wino Barrantes.
piwnice na wino
„Dla mnie ważne jest, aby podkreślić zawody, zawody lub po prostu tradycje z przeszłości . To część naszego pochodzenia i coś, co czyni nas tym, kim jesteśmy”, Mon Devane mówi Traveller.es.
„Myślę, że mogło to mieć wpływ na to, że jesteśmy pokolenie, które doświadczyło przeskoku z technologii analogowej na cyfrową. Mamy świadomość przeszłości i wiemy, że wcześniej sprawy nie szły tak szybko i cenimy pracę i wysiłek, a nie bezpośredniość i natychmiastowość wszystkiego, co nas teraz otacza”.
Poza galicyjskimi rytuałami i tradycyjnymi rzemiosłami Mon Devane również zwracał na to uwagę sławni ludzie.
Morris lub „Meu Pai”
Tak jest w przypadku aktora Antonio Duran (znany wszystkim jako „Morris”) w roli niegrzecznego Charlín w serii mąka . W Travesía de Vigo (rodzinnym mieście aktora) silna i poważna twarz Morris grający „Meu pai” Spowodowało to spore zamieszanie w mieście.
On też mural Chiquito de la Calzada , którą Mon Devane ukończyła w Torrejón krótko po śmierci komika w celu zilustrowania okładki jednego z numerów magazynu człowiek na Księżycu.
Albo mrugnięcie, które artysta zrobił do kina podczas rysowania do chłopca Salvatore z Cinema Paradiso , ojiplático przed kadrami filmu kinowego w jego rękach. „Istnieje pewne uznanie i wzmocnienie kultury popularnej. Wszyscy jesteśmy naznaczeni tym, co widzimy lub doświadczamy. Czysty folklor. Jest kilka, które chcę sfotografować, ale stopniowo będą spadać. Wolę je robić niż to mówić, Zawsze jestem jednak otwarta na sugestie! ”, komentuje Mon Devane.
Od robienia „metek” w starych, opuszczonych fabrykach i koszarach („trzy proste litery wypełnione srebrem i narysowane czarnym sprayem”, jego słowa), do rozważenia jaki nowy charakter kultury popularnej utrwalić na muralu.
Pon rysunek Morris
Ten zawodowy artysta graffiti nie uważa się za czysto mściwego, „odwracając na chwilę uwagę osoby od jej problemów i obaw. namalowany, estetyczny i dobrze wykonany wizerunek na ulicy Wydaje mi się, że to osiągnięcie”.
A jeśli nauczył się czegokolwiek przez te wszystkie lata zostawiając twarze postaci z popkultury i lokalnego folkloru, to tego, że jest ich wiele gołe malowidła ścienne, ściany i konstrukcje , czekając na okazję do ich ożywienia: „Nie wiem, w którą stronę iść, ale zdecydowana większość obywateli wolą później niż przed pomalowaniem ściany , więc sądzę, że będzie kwestią czasu, zanim będzie ich coraz więcej”. Chciałbym.