„Doktor Żywago”, wielki sukces Cine Paz.
13 listopada 1943 r filmowy spokój otwiera swoje podwoje pod numerem 125 przy ulicy Fuencarral. Premierowy film to Przed wejściem do środka pozwól wyjść, Julio de Fleischner, z Valerio Leónem i Maríą Dolores Praderą. Pokój jednoosobowy, duży ekran i 999 miejsc. Film był czarno-biały, a zamiast zwiastunów przed sesją nikt nie uciekł przed oglądaniem filmów „Nie-do”, wiadomości i filmów dokumentalnych, które dokładnie reżim Franco wprowadził jako obowiązkowy w tym samym roku, w którym Paz otworzył.
Znikną do czerni. 75 lat później. Cine Paz jest nadal otwarte i świętuje niemal wyjątkową rocznicę. Jest to czwarte najstarsze kino wciąż otwarte w Madrycie. Osiągnięcie, wyczyn, wyczyn. Od 1997 roku nie ma już jednej sali na 999 miejsc, ale pięć różnych rozmiarów. Ale wciąż jest punktem odniesienia w mieście, filar dzielnicy Chamberí, miejsce z wiernymi parafianami, którzy przybywają do jego wejścia bez konsultacji z billboardem.
„Mamy tak lojalnych widzów, że przychodzą i pytają woźnego bezpośrednio, który film wyjechali do obejrzenia lub który odnosi największy sukces” – wyjaśnia. Carolina Góngora, trzecie pokolenie trzeciej rodziny odpowiedzialnej za Cine Paz. The woźni w Paz częściej przepisują leki niż Carlos Boyero. Kolejny powód, dla którego tam zostali („Jesteśmy jedynymi, którzy je trzymają”, mówi Carolina).
Wielka sala na 999 miejsc.
Dziadek Caroline Maximiliano García Álvarez kupił Paz w 1978 roku. Było to ostatnie z 14 kin, jakie miała w Madrycie. Do tego czasu to kino było już punktem odniesienia dla swoich filmów i postępu technologicznego. „W 1951 odniósł pierwszy sukces, a także z pierwszym kolorowym filmem, Marzenie Andaluzji –z Carmen Sevilla i Luis Mariano–, Był na rachunku przez 19 tygodni i obejrzało go 319 000 widzów”, mówi Karolina.
W 1959 roku jest to pierwszy teatr, w którym zainstalowano system Todd-AO, wklęsły ekran i dwukierunkowy system dźwiękowy, które na zawsze zmieniły wrażenia z kina. „I nazwano go tak, ponieważ został wymyślony przez mężczyznę o imieniu Mike Todd, trzeciego męża Liz Taylor”, ujawnia. 1990 to kolejny kluczowy rok, aby stać się punktami odniesienia, kiedy instalują THX i uruchamiają go z trzecim Wróć do przyszłości.
Wpis z 1959 r., kiedy zainstalowali ToddAO.
Jego wierni widzowie chwalą, że jakość wrażeń jest przed nami (w 2014 r. przeskoczyli na cyfrę, a w zeszłym roku poprawili kina), ponieważ są kinomanami (a raczej kinomanów, bo kobiety są ich najlepszą publicznością), ale przede wszystkim stały się bezwarunkowe dla Paza w zakresie jego programowania.
Na długo przed pojawieniem się multipleksów kina były kojarzone z filmem, ponieważ jeden film mógł spędzać dni, tygodnie, a nawet miesiące na rachunku. dla Pokoju Jego pierwszym takim sukcesem był wydany w 1964 roku musical West Side Story Natalie Wood i George'a Chakirisa, który przez rok utrzymywał się na bilbordzie. Dwa lata później doktor Żywago pobił swój rekord i stał się flagowym filmem Paza: 481 dni.
„Lata 60. w Hiszpanii to złoty wiek kin, to drugi co do wielkości rynek filmowy w Europie” – mówi Carolina. „Wtedy chodził do kina średnio raz w miesiącu, dziś trzy razy w roku”.
Hala prawie taka sama 75 lat później.
Mimo to nadal programują filmy, które trwają dłużej niż zwykle. Według Carolina Góngora kluczem jest krok, który podjęli, aby "wystawiają tylko filmy niezależne od małych dystrybutorów", przede wszystkim kino europejskie (65%), latynoamerykańskie, hiszpańskie... i zawsze dubbingowane. Bardziej komercyjne kino dopiero w czasach przed Oskarami. W ten sposób zlojalizują swoje damy.
„Mówią nam, żebyśmy nigdy nie zamykali”, wyjaśnia Carolina, która prowadzi kino razem ze swoim bratem Mariano Góngora. „Wszyscy opowiadają historię o Pazie, przyjechali z rodzicami lub dziadkami, gdzie potem zjedli przekąskę, jaki był pierwszy film, który widzieli. To bardzo sąsiedzkie kino, choć coraz więcej ludzi z innych dzielnic przyjeżdża do nas”.
Hol sali w 1960 roku.
A żeby uczcić kino i wszystkie te historie związane z Paz, razem z Sunset Cinema, zaplanowałeś cykl z niektórymi z tych największych hitów z ich billboardu. „Jak Doktora Żywago, którego ponownie nie widziano na dużym ekranie w Madrycie” – mówi. Również West Side Story, The Shining, The Great Beauty, Barry Lindon, Syn panny młodej, Dog Loves, Dance in the Dark, American Graffiti... „A potem pojawią się inne klasyczne filmy, które warto zobaczyć na dużym ekranie, jak Sabrina, Zmierzch bogów, Gwatek, Świt, który nie jest mały”, mówi Jesús Mateos z Sunset Cinema.
Prawie wszystkie z nich zostały dubbingowane, a niektóre po raz pierwszy w oryginalnej wersji, aby przyciągnąć kolejną publiczność do tego symbolicznego zakątka Chamberí, „jedna z najbardziej kochających filmy dzielnic Madrytu”, – mówi Mateos.
Jeden z tych filmów, które zawsze kojarzyły się z Pazem.