Obchodzimy 80-lecie pracy
1. BYŁ TO PORZĄDEK REPUBLIKAŃSKI
Delegacja złożona m.in. Max Aub lub Luis Lacasa, Odwiedził Pabla w Paryżu, aby wysłać mu swoją prośbę. Składał się z dużego muralu o wymiarach 11x4 metry na pokrycie atrium pawilonu Republiki Hiszpańskiej z 1937 Międzynarodowa Wystawa w Paryżu.
Pierwsza odpowiedź była podsycana wątpliwościami, że Picasso nigdy nie namalował obrazu o takich wymiarach. Ostatecznie jednak przyjął zadanie i po wielu próbach i błędach zdołał namalować „Guernicę” w zaledwie 7 tygodni.
dwa. …KTÓRY PAWEŁ DOSTARCZAŁ OSTATNIO
Ten pośpiech nie przeszkodził jednak w spóźnieniu głównej pracy pawilonu na inaugurację. Przecięcie wstęgi wielkiego Expo odbyło się pod koniec maja, podczas gdy „Guernica” wisiała na jego ścianie dopiero miesiąc później . To, wraz z innymi czynnikami, spowodowało, że pawilon zaprojektowany przez Jose Luis Sert i Luis Lacasa nie był otwarty do 12 lipca.
Guernica na jednej ze swoich podróży (Muzeum Miejskie w Amsterdamie)
3. TO KOSZTOWAŁO 200 000 franków
Podobnie jak w przypadku pozostałych prac wystawionych w tej przestrzeni, ich koszt był tylko kosztem ich materiałów. W tym przypadku duży mural został wyceniony przez samego Pawła na 200 000 franków. Całkowity zbiór, podzielony na dwie sumy odpowiednio 50 000 i 150 000 franków, Był to argument, którego użyło państwo hiszpańskie, aby zabezpieczyć własność obrazu po śmierci Picassa w 1973 roku.
Cztery. RUCH PICASSA
Kolosalne rozmiary tej pracy zmusiły Pabla do przeniesienia się ze studia i zabrania jego rzeczy na strych w rue des Grands-Augustins . Co ciekawe, w tym samym budynku Balzac ulokował warsztat protagonisty nieznane arcydzieło , powieść, którą sam Picasso zilustrował dziesięć lat wcześniej. The wymagania dotyczące rozmiaru zmusili go również do „odzyskuj” płótno, którym oddawał hołd torreadorowi Joselito.
czysty podziw
5. DOŚWIADCZONO WIĘCEJ PODSTAWOWYCH DZIEŁ SZTUKI
W Pawilonie Republiki Hiszpańskiej wyróżniał się nie tylko projekt Serta i Lacasa oraz wielkie dzieło Picassa. Ta subtelna artystyczna i architektoniczna broń przeciwko faszyzmowi i frankizmowi w środku wojny secesyjnej również mieściła się prace Miró, Julio Gonzáleza czy Alexandra Calder . Gwiezdny układ, który w pewien sposób jest odtwarzany porozrzucany po całym ** Muzeum Narodowego Centrum Sztuki im. Reina Sofia **.
6. BYŁ ZAINSPIROWANY ARTYKUŁEM W CZASIE
W szczególności w jednym zatytułowanym _ Tragedia Guerniki _ opublikowany 27 kwietnia i napisany przez George'a Steera. Opisuje niszczycielskie skutki bomb zrzuconych 26 kwietnia przez Legion Condor, a także daje międzynarodową prawdziwość wersji Lehendakari José Antonio Aguirre, który musiał stawić czoła frankistowskim zniesławieniom, które oskarżyły samą armię baskijską jako sprawcę masakra. Gniew wywołany próbą pozbycia się zmarłych przez wojska narodowe był tym, który zainspirował malarza z Malagi do stworzenia swojego dzieła.
7. MIAŁ KILKA WŚCIEKŁYCH I KOLOROWYCH SZKICÓW
Tego wielkiego muralu nie można zrozumieć bez jego szkiców. W sumie jest aż 45 prac-esejów, które Picasso musiał wykonać aż do finału. Wśród różnych wersji wyróżnia się jedna, w której jako symbol oporu wprowadził uniesioną pięść, którą ostatecznie odrzucił jako nadmiernie upolityczniający obraz. Wyróżnia się również test, w którym mural był w pełnym kolorze..
Ten wspaniały mural nie jest zrozumiały bez jego szkiców
8. PIERWSZE ZŁE WRAŻENIA
Amerykański krytyk Klemens Greenberg uznali dzieło za „głupie”, podczas gdy inni współcześni twórcy, tacy jak Edward Pignon lub filozof Paweł Nizan postrzegali jako coś negatywnego, że praca nie miała większego politycznego wydźwięku, jakby wynik był wątły i niezbyt aktywistyczny. Dziś niewielu pamięta te nazwiska.
9. „NIE, ZROBIŁEŚ TO”
Tak, naziści wiedzieli o tej pracy i tak, te starcia wywołały kilka anegdot. Pierwsza, najbardziej oczywista: znalazła się w katalogu dzieł zakazanych i znieważanych przez partię w nazistowskim przewodniku po Expo. W rzeczywistości ocenili ją jako “mieszanka części ciała, którą każdy czterolatek mógłby zrobić” . Drugi, najciekawszy, bo opowiada o starciu Picassa z pułkownikiem Gestapo. Mówią, że oficer zapytał go, mając w ręku fotografię pracy, czy to on to zrobił. Na co Paweł odpowiedział „nie, zrobiłeś to”.
10. SŁUŻĄ DO POZYSKIWANIA ŚRODKÓW
Jego wykorzystanie na rzecz Rzeczypospolitej nie zakończyło się wraz z końcem Expo. W rękach handlarza dziełami sztuki Paula Rosenberga obraz podróżował po Anglii w latach 1938-1939, aby zebrać pieniądze na Krajowy Wspólny Komitet Pomocy Hiszpańskiej (Komitet Pomocy Uchodźcom Hiszpańskim) w Londynie. Negatywną częścią tych wahań były małe szkody, które poniosła w transferach.
Guernica w MoMA
11.**JEGO PIERWSZYM DOMEM BYŁA MoMA**
Życzeniem samego Pabla Picassa było, aby obraz nie postawił stopy na hiszpańskiej ziemi, dopóki nie upadnie frankizm. W tym celu wybrał MoMA, muzeum, które było nie tylko instytucją, ale także wizytówką awangardowych artystów i twórców. Stamtąd podróżował po Stanach Zjednoczonych i na całym świecie przy różnych okazjach, napędzał sławę malarza z Malagi, aż stał się najbardziej rozpoznawalnym artystą całego pokolenia.
12. ZOSTAŁA ZAATAKOWANA W 1974 r.
Od 1958 mieszkał „spokojnie” w pokojach tej amerykańskiej instytucji. Jedynym szokiem dla muralu w tym czasie był nieistotny atak. Sprawca, Tony Shafrazi, należał do grupy **AWC (Artist Workers Coalition)**, organizacji, która rozumiała sztukę jako niemal dosłowną broń przeciwko wojnie w Wietnamie.
28 lutego 1974 roku Tony zdecydował, że najlepszym sposobem na skargę na amnestię, którą Nixon udzielił Williamowi Caleyowi (jednemu z odpowiedzialnych za masakrę w My Lai), jest podjęcie decyzji garnek czerwonej farby i namaluj na Guernicy frazę „Zabij wszystkich kłamstw” („Zabij wszystkie kłamstwa”).
Na szczęście powłoka z żywicy, którą muzeum nałożyło wcześniej na obraz, sprawiła, że atak nie był czymś więcej niż tylko bombastycznym nagłówkiem w wiadomościach z 1 marca.
13. DLA NIEGO ZOSTAŁA STWORZONA REINA SOFÍA
Chociaż z pewnymi niuansami . Prawdą jest, że jednym z czynników sprzyjających powstaniu tego wielkiego centrum współczesnej sztuki hiszpańskiej była potrzeba posiadania miejsca na to wielkie dzieło po powrocie do Hiszpanii w 1981 roku. Jego pierwszym narodowym domem był Casón del Buen Emerytura, ale w 1992 roku przeniósł się definitywnie do obecnej lokalizacji.
Oczywiście zarówno mural, jak i sala wydają się ze sobą dialogować i być estetycznie symbiotyczne, ponieważ jest to jedno z niewielu pomieszczeń w starym szpitalu Sabatini, które nie są bezduszne ani nieproporcjonalne. Ponadto sąsiednie galerie pozwalają na wyeksponowanie 45 szkiców które są zachowane, a także Fotografie Dory Maar dokumentujących proces ich tworzenia oraz model Pawilonu Republiki Hiszpańskiej gdzie został wystawiony po raz pierwszy.
Jean Fraser obok woskowej figury Pabla Picassa
14. SYMBOLIA WĄTPLIWA (I OPŁACALNA)
„Guernica” zawiera tyle szczegółów, ile teorii na temat znaczenia każdej postaci i każdej sceny. Jednak Pablo Picasso zawsze odmawiał odpowiedzi na pytanie, co kryje się za każdym gestem. Są teoretycy, którzy uzasadniają tę postawę jeszcze jednym gestem geniuszu. Są inni eksperci, którzy definiują tę mgławicę jako "zainteresowany", ponieważ służył jako nafta do spekulacji, konstruowania mitu i własnego języka.
Tak czy inaczej, w rzeczywistości Picasso nie musiał ponownie patrzeć na swoje konto oszczędnościowe, odkąd namalował ten obraz. Za tym nagromadzeniem decyzji stał jego przedstawiciel i główny dealer Henryka Kahnweilera, który polecił mu tę strategię i który z kolei prawie go zdradził, gdy zapewnił, że Picasso wyznał mu, że słynna lampa słoneczna jest „jedynie” niezbędnym urządzeniem, aby dać obrazowi światło i cień.
Pieczęć czechosłowacka z 1966 r.
piętnaście. trójstronne serce
Ze wszystkich spekulacji, które otaczają dzieło, jedną z najbardziej prawdopodobnych jest ta, która zapewnia, że na muralu przedstawione są trzy kobiety, które w tamtym czasie zajmowały (lub dręczyły) serce Pabla. Z jednej strony przeszłość Rosyjska tancerka Olga Khoklova , żonę, o której próbuje zapomnieć, przedstawiając ją w płomieniach w mężczyźnie, który błaga, patrząc w niebo. Podwójna metafora, za pomocą której krytykował także prześladowania sztuki przez buntowników.
Z drugiej strony jest Marie Therese Walter , kochanka malarza i matka jego córki Mayi, którą reprezentuje, mimo „szoku” masakry jako kobieta z lampą oliwną.
Wreszcie, Dora Maar, jego sentymentalna i intelektualna towarzyszka bo w momentach malowania obrazu mogła mieć podwójną obecność, zarówno w klęczącej kobiecie, która wybucha płaczem, jak iw byku androcefalicznym, ponieważ jej rysy przypominają rysy tego francuskiego artysty.
*Artykuł opublikowany 4 kwietnia 2017 r. i zaktualizowany 26 kwietnia 2019 r.
Guernica, zbombardowana 26 kwietnia 1937 r.