Pytanie o Dolores nie jest już tematem tabu w Calatayud!
Był czas, kiedy Pytanie o La Dolores w mieście Bilbilita było bohaterskim czynem, z którego nie wszystkim się udało. Nawet najodważniejsi musieli uciekać. Ale ponieważ nie ma zła, które trwa sto lat, to, co kiedyś było obrazą, jest dziś powodem do dumy.
A wszystko dzięki temu hostelowi w Calatayud którego rehabilitacja sprawiła, że miasto podpisało fajkę pokoju ze wszystkimi, którzy do tej pory o to pytali (z większym sarkazmem niż zainteresowaniem).
Zajazd w Dolores , jak to się nazywa, jest jednym z najstarszych budynków cywilnych w Calatayud i znajduje się w konstrukcji zbudowanej między XV a XVI wiekiem. I jak nakazywały kanony popularnej tradycji aragońskiej, chodzi o dwór z płaskim wejściem, drewnianymi belkami i brukowanym patio.
Wejście do niego jest jak przejście przez drzwi czasu, pełne zanurzenie się w tym wszechświecie sąsiada Calatayud, z którego coplillas odbijały się echem przez lata, jak te Bretona lub popularne pasodoble, które z pewnością będziesz nucić teraz.
Ty też możesz w nim zostać!
Nie mam na myśli wyrzutów, ale prawda jest taka, że to właśnie te kuplety przyniosły Dolores niezasłużoną sławę – „jest bardzo ładną kobietą i przyjaciółką wyświadczania przysług” –. Ale jej historia nie jest zmarnowana: pozbawiona matki i wydziedziczona przez ojca, który odmówił jej części rodzinnego dziedzictwa; sytuacja, która praktycznie zmusiła ją do poślubienia byłego wojskowego, który – spójrz gdzie – jedyne, czego chciał od Dolores, to oczekujące na niego dziedzictwo.
Wow, to aż nadto powodów, żeby cokolwiek Dolores zrobiła później, żeby to wszystko naprawić, było to uzasadnione. Wszyscy jednak wiemy, że to nie były dobre czasy dla kobiet, a tym bardziej dla tych, które odważyły się podejmować decyzje dotyczące własnego życia. A reszta to już historia – nie trzeba dodawać, że gdyby Dolores była dzisiejszą kobietą, nie sądzę, żebyśmy zgodzili się na jakiekolwiek insynuacje w tej sprawie, ponieważ na szczęście nie są to już dobre czasy dla machismo.
Ale rzeczywistość do niedawna była inna. Mówienie o Dolores było tematem tabu praktycznie do końca lat 90., czyli właśnie wtedy rehabilitacja zrujnowanego pałacu markiza Ayerbe, dawnego zajazdu San Antón do 1963 roku.
Od 1997 roku i po ciekawej rehabilitacji stał się Mesón de La Dolores, fakt historyczny, który sprawił, że pytanie o Dolores zaczęło mieć sens – i jego własną lokalizację –.
Restauracja Mesón de la Dolores z typowym dla Aragonii wystrojem i najlepszą obsługą i gościnnością!
Choć może się tak wydawać z nazwy, nie jest to tylko karczma. Właściwie rustykalny trzygwiazdkowy hotel, jeden z popularnych klejnotów na pobyt w ramach Szlaki winne Aragonii, do których należy szlak winny Calatayud.
El Mesón ma 34 więcej niż wyjątkowe pokoje i udogodnienia, takie jak muzeum z reliktami, takimi jak kufer należący do „La Piquer” –gwiazda jednego z wielu filmów, które tu kręcono, z takimi aktorkami jak m.in. Imperio Argentina –; jest również piwnica, obecnie sala spotkań i prywatna jadalnia, lub hol wejściowy, który służy jako recepcja.
zostaję z centralne patio-corrala o intensywnym aragońskim kolorze niebieskim i całkowicie nachylonych podłogach – wystarczy spojrzeć na drewniane belki, które je podtrzymują – i to, wraz z budynkami na miejskim Plaza de España, uzasadnia przydomek „Pissa de Aragón”, z którego znany jest Calatayud.
Naprawdę. Zobacz, aby uwierzyć i cieszyć się. I poproś o La Dolores.
Nie możesz opuścić Calatayud bez odwiedzenia Mesón de la Dolores