Semo tutti romani: co powinieneś wiedzieć o romanesco, dialekcie Rzymu
W swoim okresie i pomimo tego, że Vittorio Gassman bronił romańskiego, gdy reprezentował polityka Republiki Rzymskiej w słynnym filmie Luigi Magni ( Scipione l'Africano ) jako języka urzędowego używano wyłącznie łaciny.
To było w średniowieczu, wraz z upadkiem cesarstwa, kiedy rozpoczął się upadek tego języka na korzyść m.in popularny dialekt, nieformalny, wulgarny, zabawny, spontaniczny, kreatywny, folklorystyczny, świeży, bogaty w wyrażenia potoczne , kult świętych i, paradoksalnie, nadużywanie bluźnierstw takich jak: Li mortacci tua! (znany jako Romanaccio , czyli wyeliminowanie małej subtelności, którą prezentuje jego poprzednik). Również upodobanie prostych słów do głębokich pojęć. Czysta filozofia.
Scipione l’Africano, recytacja po romanesco
Mój pierwszy kontakt i/lub zakochanie się w dialekcie rzymskim miał miejsce trzy lata temu, kiedy zacząłem pracę w magazynie we włoskiej stolicy położonej w głębi Termini. Ja, która siedem lat wcześniej była na stypendium Erasmus w Rzymie, przybyłam ufnie na spotkanie z moimi nowymi kolegami: wszystkimi Rzymianami, mówiącymi w zupełnie mi nieznanym języku. „Mo, nniamo a manja”, Kiedyś zawsze słuchałem w porze posiłku. W końcu to zrozumiałem makaron w południe nie jest wybaczony, pomimo tego, że po włosku mówi się, a mówi się: „ Adesso andiamo mangiare”.
Niestety tam, w tajnych miejscach, na peryferiach, w małych funduszach lub na spotkaniach tylko osób urodzonych w mieście (powstrzymaj się od snobistycznego typu Wielkie Piękno ) i tylko tam, ten język jest używany podczas kwarantanny. Inscenizowany sposób życia -kiedy Rzym nie był jeszcze stolicą - który miał w przeszłości wpływy toskańskie, w swoich fonemach i gramatyce, aby zostać wypartym przez samą Florencję i niektóre sfery kościelne, że woleli Dantego, złożonego, niespokojnego, gniewnego i eleganckiego.
Od wieków romański był to zakazany język w podzielonych Włoszech , podzielony, bez tożsamości narodowej. W tym tkwi jego obecne trudności, ale jest też jego pokuta, ponieważ zachęcał do tworzenia mały mikroklimat z ich językami, obyczaje, obserwowanie w zwierciadle aktorskiego ja, z całym geniuszem i wrażliwością ludzi. Rzym z najważniejszymi starymi dzielnicami (Monti, Testaccio lub Trastevere) To czysty teatr. Scena, która żyje wyłącznie magią aktorów zabranych z ulicy, którzy cierpią z powodu globalizacji. To urzekło dwóch poetów którzy swoimi sarkastycznymi sonetami na zawsze uratowali słowo ludu, który zmierzał donikąd. I że dziś jest to gatunek chroniony przed niebezpieczeństwem wyginięcia.
W najbardziej trzeźwym Rzymie usłyszysz przemowę romanesco
Trilussa w XX wieku i Giuseppe Gioacchino Belli w XIX wieku udało im się tchnąć w romanesco powiew świeżego powietrza, przywracając mu pewien prestiż w całych Włoszech i prezentując go całemu światu. Carlo Alberto Camillo Mariano Salustri była bardziej aktualna i mniej skomplikowana dla czytelnika. Opublikował dużą część swoich wersetów hendecasyllable w Rugantine , czasopismo założone w 1848 roku, którego nazwa pochodzi od postaci, która mieszkała na Zatybrzu ponad sto lat temu: trasteverino, zwanej też. Ubrana w łaty, brudne i szerokie szmaty, które okalały odwieczny uśmiech na ustach.
Ostrym, ostrym językiem, strzałką w słowie, Trilussa ( Er compagno scompagno , Stelle di Roma zarówno Statystyki ) ostro skrytykował lata faszyzmu i lata powojenne. Także niektóre sfery Watykanu. Jego teksty, takie jak teksty Kafki czy Orwella, można ekstrapolować na współczesne społeczeństwo. Również, jak w Belli ( Śmierć z kodą, Stworzenie małpy zarówno Er giorno der giudizzio ), jest wiele melancholii, ludzkich nieszczęść, łotrzyków, rozczarowań, grzechów głównych, udręki wewnętrznej, kpiny, bajek i naglącej potrzeby humanizacji boskości i karykatury profanum.
Jego rozwój nastąpił w kluczowym momencie, kiedy Włochy zakończyły zjednoczenie po bitwie pod Porta Pia , w którym bersaglieri wyzwolili kraj od hord papieża. Rok później, w 1871 roku, urodził się sam Trilussa i Rzym był stolicą . Ponownie położony w centrum świata, był doskonałą wylęgarnią dla poety, który podchwycił świadectwo swojego imiennika i ponownie wprowadził język romański jako sposób wyrażania siebie i pojmowania świata. W kluczu donosu, humoru i rezygnacji... Ponieważ Rzym nie jest rozumiany, ale akceptowany.
Minęło wiele lat, miasto było pełne turystów i imigrantów przybywających z całego kraju. Traci się zwyczaje i pozostali autentyczni tubylcy (Carlo Verdone, Francesco Totti, Gigi Proietti…) przepraszam, że miniony czas był lepszy. W tej potrzebie odzyskania go, Akademia Romańska , gdzie zbiera się grupa ludzi (nikt poniżej 50 roku życia), aby zagłębić się i wskrzesić wersety z przeszłości, wymyślać nowe, ratować piosenki Gabrieli Ferri lub po prostu pamiętać, że Semo tutti romani.
I to jest tak wspaniałe i wyjątkowe, że nigdy nie można o tym zapomnieć. Ich stopień zarozumiałości rodzi się, gdy zaczęli podbijać starożytny świat; ich słabość, gdy w średniowieczu zostali zredukowani do małego miasteczka w centrum kawałka ziemi w kształcie buta zajmowanego przez różne cywilizacje. odizolowany, nagi, i tylko chronione przez mury aureliańskie , zorientowali się w sytuacji i zahartowali w perypetiach. Logiczne i normalne, że dzisiaj nadają życie wieczne jednej ze swoich głównych broni: słowo, jego romański dialekt. To początek twojej obecnej egzystencji.
Obserwuj @julioocampo1981
_ Możesz być również zainteresowany..._* - Najlepsze jedzenie uliczne w Rzymie (dla Rzymian)
- Ja, Rzym
- Miasta Graffiti (poza Banksy)
- Roma Nuova: nowoczesne wieczne miasto
- 100 rzeczy o Rzymie, które powinieneś wiedzieć - Najlepsze miejsca do jedzenia w Rzymie?
- Miejsca na Zatybrzu, w których nie znajdziesz ani jednego turysty
- Przewodnik po Rzymie
Trastevere, dzielnica Romanesco