Isla Cristina, miejsce pielgrzymek dla turystów i mieszkańców
636 kilometrów od komputera, z którego pisane są te wiersze, zaczyna się druga część trasy wzdłuż wybrzeża Huelvy, prawie niegościnne Costa de la Luz w Huelvie.
Ostatnią rzeczą, jaką Krzysztof Kolumb mógł zobaczyć na półwyspie przed wyjazdem do Ameryki z Palos de la Frontera, po drugiej stronie Punta Umbria. Wielu było w stanie wyobrazić sobie z ręcznika, jak trzy karawele przeszły naprzód w drodze do Nowego Świata. Karawele pełne żeglarzy z miasteczek na tej trasie.
Jak Krzysztof Kolumb XXI wieku, z samochodem jako pojazdem, jazda z towarzyszem Atlantic jest nadal atrakcyjna. Bo po opuszczeniu Punta Umbria, El Portil czy El Rompido, to, co następuje, ma już lekki posmak fado.
Opuszczamy El Portil, aby kontynuować naszą trasę z Atlantykiem jako nasz wierny towarzysz podróży.
Ostatnie wioski przed przybyciem do Portugalii wciąż mają Andaluzyjskie białe domy i plaże, na których panuje cisza, więc trzeba się zatrzymać.
Na przykład? Plaża Redondela, do którego wielu przeszło przez sosny z koniem i powozem w latach 60. To już nie jest to, co było, ale To wciąż jeden z tych ukrytych zakątków białego piasku, do których warto się wybrać.
W pobliżu, na farmach takich jak Monterey, obcokrajowcy z krajów takich jak ** Wielka Brytania czy nawet Japonia ** mają swój kawałek raju o lekkim andaluzyjskim smaku i zapachu pomarańczy. Musisz tylko chodzić, żeby to sprawdzić. Tam sąsiedzi mówią po angielsku i jest to idealne miejsce na odpoczynek ostatnich dni.
W międzyczasie, Madrylczycy i Kastylijczycy dają się kołysać falami plaży Islantilla, pełne hoteli i urbanizacji dla ich wypoczynku.
The Plaże w Huelvie w końcu są bardziej znajome w porównaniu do ich sąsiada Kadyksu czy tętniącego życiem Algarve.
Wieczorne światło oświetla łodzie rybackie przy doku Isla Cristina
A gdzie jadają rodziny, zarówno lokalne, jak i nielokalne? Do raju tuńczyka, kilka kilometrów od tego miasta.
Na trasie znajduje się przystanek gastronomiczny, o którym warto wspomnieć w całym akapicie. W Wyspa Krystyny to ** Casa Rufino, świątynia tej ryby od 1956 roku.**
José Antonio Zaiño, jego żona Anita i część rodziny, która również jest u steru, są znani ze swojej kuchni, w której wyróżnia się wygłupianie, z osiem degustacji różnych ryb. Jeśli chcesz wybrać jedną, lepiej zasięgnij porady szefa kuchni i jego rodziny – z Isla Cristina przez całe życie –. Chociaż tuńczyk jest oczywiście obowiązkowy.
Ayamonte, miasto o andaluzyjskim smaku, które jest niezbędne na naszej trasie wzdłuż wybrzeża Huelvy
Kiedy już mamy pełny żołądek i mamy najlepszą rekomendację gastronomiczną w okolicy, czas się zatrzymać Ajamonte.
Jak mała Huelva, ale z portem, to miasto z wielką gracją architektoniczną jest miasto popularnej radości na każdym z jego pięknych placów.
jego budynki, w obliczu Guadiana z portugalskim wybrzeżem, Broni solniczką, że jest to andaluzyjskie miasteczko. A co za miasto.
wita cię i żegna melancholijnie, jak piosenka, którą śpiewała María Dolores Pradera.
Malownicze historyczne centrum Ayamonte
I odnosząc się do jego piosenki, Chociaż Portugalia jest już krajem sąsiednim, nie da się nie przejść przez imponujący most to oddziela nas od poznania pierwszych miast Algarve.
To obowiązkowa wycieczka na spędzenie popołudnia Vila Real de Santo Antonio i kup ręcznik lub prześcieradło.
I oko, bo tutaj Modne kosze wiklinowe są w sprzedaży od lat. Wcześniej dziadkowie Huelvy przepłynęli łodzią rzeka kupić kawę i tytoń po lepszych cenach. Teraz wycieczka trwa dalej pojazdem silnikowym pod pretekstem remontu jakiegoś zakątka domu na plaży i własnego domu.
dom karawelowy, przy głównej ulicy tej wioski rybackiej znajduje się najbardziej znany sklep.
Vila Real de San Antonio wita sąsiedni kraj
Na tej zaaranżowanej kilka lat temu ulicy mają wspólny projekt markizy franczyzy, lokalne kawiarnie z menu w języku angielskim i sklepy z niekończącą się pościelą i ręcznikami.
Wielu nadal ma haftowaną pościel ze swojej ślubnej spodni z tych małych sklepów, gdzie nowoczesność nie chce zająć centralnego miejsca.
Jego plac, jego domy wyłożone kafelkami, jego zgiełk w każdy weekend, nadają blask tej perle Guadiana, która wita Hiszpana, który przekracza granicę.
Latarnia morska Vila Real de San Antonio
Kontynuując trasę i przez jeśli wolisz przestać jeść, czytając menu po portugalsku, jest jeszcze jedno z tych miejsc, które z biegiem czasu pozostaje nienaruszone i oferuje więcej niż pyszne jedzenie.
9,5 km od Vila Real, przez turystyczną miejscowość Monte Gordo, znajduje się Wzrost i jest Cheminé, które od lat karmi Hiszpanów i Portugalczyków.
Jego ryż, jego dorsz i jego wygórowane porcje –pecha do jedzenia – ale smaczne sprawią, że każdy, kto ceni domowe jedzenie, zapłacze się ze szczęścia.
I zmuszają wielu do omijania kilku miast na trasie, aby usiąść do jedzenia przy ich białych stołach obrusowych. Być może miejsce nie jest najbardziej instagramowe, ale kogo to obchodzi. Puste jelita, serce bez radości.
„Surpresa de chevre” autorstwa A Cheminé, we Height
I na koniec trasy, bo Tavira już czuje się trochę daleko – choć jeśli można, warto pospacerować jej uliczkami – Cacela Velha.
Na szczycie małego wzgórza ta wioska białe uliczki, niebieskie akcenty i pozostałości marokańskiego miasta, zdaje się nam przez chwilę przypominać Tarifę lub odległy Tanger.
W rzeczywistości wśród jego ulic jest zaliczana do Cacela Velha, z widokiem na rzekę Formosa była to arabska medyna.
Rada? Ciesz się widokami, poczuj bryzę Atlantyku i zgub się na ścieżce prowadzącej do brzegu plaży... Spacer z kaktusami i dzikimi roślinami, który sprawi, że poczujesz się jak odkrywca, który ma coś odkryć.
A kiedy przyjedziesz, poczuj, jak spokój i Atlantyk otulają Cię portugalską sotaką.
#Znajdź trasę.
Park Przyrody Ria Formosa, jeden z najbardziej fascynujących krajobrazów w Algarve