Natura rozwija swoją magię na brzegach Bidasoa
W zachodniej części Pirenejów Nawarry , spoczywający od wieków kilka metrów od brzegu Bidasoa, jest jednym z najpiękniejszych i nieznanych przedstawicieli Hiszpański Las Atlantycki.
The Park przyrody Señorío de Bértiz To leśny dywan, usiany strumykami, które zmienia kolor wraz ze zmianami pór roku , jakby nie chciał nosić tego samego stroju na żadnej imprezie.
W tym parku przyrodniczym o powierzchni ponad dwóch tysięcy hektarów, dęby, buki i olchy rosną swobodnie i służą jako schronienie dla saren, jeleni i dzików.
Jednak zwierzęta nie są jedynymi mieszkańcami puszczy, gdyż mówią, że w bezksiężycowe noce kiedy gwiazdy świecą bez przeszkód na czarnym niebiańskim płótnie, słychać śpiew syren –zwanych również „lamias” w tych częściach – które chronią te doliny.
Syreny wznoszą się i opadają strumieniami do woli, śpiewają i czesają długie włosy złotymi grzebieniami. W rzeczywistości syrena jest główną bohaterką herbu rodu Bértiz.
Tysiącletnie lasy bukowe i stuletni dwór
Tysiącletnie lasy bukowe i stulecie SEÑORÍO
I to właśnie ta cudowna dolina położona zaledwie 50 km od Pampeluny, w której las mieszany jest lasem bukowym przez ostatnie 3000 lat, Należał do rodziny Bértiz od XIV wieku do 1898 roku, kiedy rozległe posiadłości kupili Dorotea Fernández i Pedro Ciga Mayo.
Don Pedro całkowicie zakochał się w tym miejscu i poświęcił się jego opiece i ulepszaniu. Nie na próżno, To on uświetnił ogród botaniczny, który znajduje się w pobliżu głównego wejścia do parku, i zbudował dwór, który służył jako rezydencja pary a dziś jest miejscem spotkań, spotkań, szkoleń i wystaw czasowych na tematy związane z przyrodą i kulturą.
W 1949 roku Pedro Ciga postanowił przekazać swój dobytek rządowi Navarry, pod warunkiem, że zachowa je w takim stanie, w jakim były. a miejsce było wykorzystywane wyłącznie do celów edukacyjnych, rekreacyjnych i naukowych. To oczywiście obejmowało jego spektakularny ogród.
Naturalna enklawa ponad dwóch tysięcy hektarów
OGRÓD BOTANICZNY SEÑORÍO DE BÉRTIZ
Stworzony przez francuskiego ogrodnika w 1847 roku, ogród botaniczny był najcenniejszym klejnotem Don Pedro Ciga. Przez lata z miłością pracował w ogrodzie, w którym znajdowało się ponad sto gatunków drzew ze wszystkich zakątków świata.
Tam rosną dziś m.in. twarde i elastyczne Orientalne bambusy, amerykańskie sekwoje, południowoamerykańskie małpie układanki, łyse cyprysy, kamelie, libańskie cedry, hortensje i lilie wodne.
Odkryć niezwykłe piękno tego miejsca, Przez jego cztery hektary przebiega sieć szlaków. Podróżnik może spacerować wśród tych egzotycznych gatunków tylko w towarzystwie szmeru źródlanej wody. stawy, które pojawiają się tu poprzecinane kamiennymi mostami z początku XX wieku.
Ogród botaniczny Señorío de Bértiz to idealne miejsce do poznania rodzimych i obcych gatunków, ale także zgubić się w jednym z wielu romantycznych zakątków.
Pałac Reparacea
SZLAKI DOLINOWE
Jednak chociaż ogród jest jedną z najważniejszych atrakcji Parku Przyrody Bértiz, zdecydowana większość odwiedzających przyjeżdża, aby odkrywać dolinę tak, jak powinno się to robić: pieszo i bez pośpiechu.
Sieć siedmiu ścieżek, zróżnicowana kolorami (zielony, czarny, żółty, niebieski, fioletowy, czerwony i pomarańczowy) i nazwiska (Aizkolegi, Iturburua, Aizkolegi-Plazazelai, Irretarazu, Plazazelai, Suspiro i Erreparatzea), przechodzą przez prawie wszystkie zakątki parku przyrodniczego.
Niezależnie od tego, czy szukasz przygód na długie godziny przez las, czy po prostu chcesz wybrać się na krótki i orzeźwiający spacer przez naturę, w Parku Przyrody Bértiz znajdziesz trasę, która dostosowuje się do twoich życzeń.
Na przykład, najłatwiejsza ścieżka to pomarańczowa (Erreparatzea), która biegnie wzdłuż brzegów Bidasoa , pomiędzy głównym wejściem do parku a Pałacem Reparacea. Droga ta, o długości nieco ponad 700 metrów, służyła jako główny wjazd do parku do czasu jego wybudowania. most Oronoz-Mugairi. Teren jest płaski i można go ukończyć w niecałe pół godziny.
Na przeciwległym końcu skali stresu znajduje się zielona ścieżka (Aizkolegi) . Jeśli jednak masz dwa niezbędne atrybuty do przebycia tej trasy, czas i trochę sprawności fizycznej, to bardzo warto, ponieważ ta trasa urzeczywistnia słynne powiedzenie, które brzmi „Im większe wysiłki, tym lepsze nagrody”.
Pieszo i bez pośpiechu: najlepszy sposób na odkrywanie doliny
Ścieżka Aizkolegi prowadzi na szczyt góry o tej samej nazwie , który wznosi się 830 metrów nad poziomem morza. Znajdują się tu zaniedbane ruiny letniego pałacu, który zbudowali Dorotea i Pedro.
Mówią, że było to ich ulubione schronienie, bo z tej wysokości mogli cieszyć się, w całkowitym spokoju, najlepsze możliwe widoki na ziemie i lasy, które dziś tworzą Park Przyrody Bértiz.
Aby dostać się do tej cennej nagrody, wcześniej Do pokonania jest około 11 km leśnej drogi ze skumulowanym spadkiem 680 metrów. Twardość terenu jest ledwo zauważalna, gdy widok raduje dziewiczy i spokojny krajobraz, w którym drzewa zdają się kontemplować cię w ciszy, z dziwnością kogoś, kto nie widzi wielu przechodzących ludzi.
Ta cisza jest złamana tylko szept wody –którego szaleńczo wylewa się tu i ówdzie na kamienie porośnięte zielonym mchem– i śpiew ptaków.
Wśród tych ostatnich wyróżniają się dzięcioły, ponieważ Park Przyrody Bértiz ma zaszczyt bycia jedyne miejsce w Hiszpanii, gdzie można zobaczyć siedem gatunków dzięciołów zamieszkujących półwysep.
Ze szczytu można wrócić tą samą ścieżką, którą wybiera się na wyjeździe lub łącząc szlaki zielony, żółty i fioletowy (Aizkolegi, Aizkolegi-Plazazelai i Plazazelai). W każdym przypadku, cała wycieczka trwa zwykle około 6-7 godzin.
Ucieczka do natury dla wszystkich odbiorców
EDUKACJA ŚRODOWISKOWA DLA MŁODYCH LUDZI
Wreszcie, Park Przyrody Señorío de Bértiz ma również: schronisko dla młodzieży na 35 dzieci i to jest udostępniane grupom, które chcą wyjechać na zajęcia z edukacji ekologicznej.
I to właśnie Señorío de Bértiz jest jednym z tych nielicznych miejsc, które pozostały w naszym kraju, w których Matka Natura jest właścicielką i panią wszystkiego, możliwość życia w spokoju przez wieki, dla radości i szczęścia tych, którzy kochają przyrodę.