Stoły Palau Dalmas
Sięgnijmy po popularną mądrość i trafne pochwały: ** Barcelona to dziewiąta prowincja Andaluzji.** Gdy tylko wędrujemy po dzielnicach takich jak Raval, Gràcia, Hostafrancs czy środowisko miejskie Barcelonety, znajdziemy po drodze oświetloną pod latarniami i pomiędzy jej modernistycznymi fasadami, unikalne flamandzkie złoża zrzutowe które przetrwają z zadziwiającą godnością w obliczu nowoczesności.
Świątynie, które wtapiają się w cygańska radość na żywo, być poinstruowanym na ścieżce pedagogika kobiet zarówno stukanie w kapliczki czasów przeżytych i nie do końca pochowanych.
Barcelona, flamenco i feministki
Barcelona wie, jak słuchać, czuć, rozkoszować się duende cante jondo z tą serdeczną melancholią kogoś, kto tęskni za ziemią swoich rodziców (lub dziadków).
Stało się to w latach 50., kiedy dwa miliony Andaluzyjczyków postanowili zdystansować się od domowego ciepła przy płodnych oczekiwaniach płynących z północy.
Prawie połowa z nich zrobiła to w Katalonii. Dekady później, w zupełnie innym stuleciu, westchnienie flamenco, którego odcisk wykracza poza granice tego i kilku kontynentów, wyznacza rytm własnej rewolucji. zarzut feminizmu według flagi i inscenizacji z mniejszą liczbą falbanek i większą liczbą spółgłosek.
KURTKA PALMAS, TACONEO I SKÓRZANA
Pod kamienną kopułą MACBA, cisza jest grzmiąca. Odliczanie do rozpoczęcia ostatniego wielkiego wydarzenia Momentos Alhambra en Flamenco.
W surowych czarnych, szkarłatnych ustach i blond włosach powiewających na wietrze, pełen temperamentu głos Rocio Marquez biegnie przez pokój w rytmie tanga. Na scenie, tylko gitara i perkusista, razem z tą młodą, wykształconą i „paya” kantaorą. Wyzwanie jest obsłużone.
wzniosły jak głos (i umysł) nowej generacji cante jondo, Artysta z Huelvy zobowiązał się do odnowienia ekspresji flamenco, nie zaniedbując przy tym silnej znajomości tradycyjnego palos tego gatunku.
Rocio Marquez na scenie
W tym awangardowym zwrocie Rocío przyjmuje swój kod estetyczny: kładzie skórzaną kurtkę przed faralową sukienką. „Tradycyjna estetyka flamenco wydaje mi się wizualnie bardzo silna. Ale w tym momencie mojego życia nie czuję się przez nią reprezentowana. Podoba mi się, że mój publiczny wizerunek jako artysty jest jak najbardziej dostrojony do samego siebie, aby kiedy patrzę w lustro, kiedy wychodzę na scenę, mogę zostać rozpoznany. Spójność to wartość, nad którą lubię pracować” – mówi.
Oprócz tego nowego jondo drive, w Barcelonie znajdują się świątynie godne zapamiętania:
Flamenco Tarantos _(Placa Reial 17) _
W 1963, rok po premierze taśmy o tej samej nazwie Francisco Robirę Beletę, otworzył swoje drzwi bezsporne odniesienie do tablaos barcelońskich.
Ponad 50 lat później symboliczna scena flamenco i katalońskiej rumby podwaja obcasy, aby przyciągnąć dużą – i coraz bardziej wykształconą – publiczność, która uczestniczy jeden z najbardziej tradycyjnych pokazów w cygańskiej Barcelonie.
Tablao Kordoba _(La Rambla, 35) _
Poświęcona wielkim imionom flamenco, wielka rodzina Adame tego eleganckiego tablao ma długą historię historyczny bezpośredni cante jondo.
Paloma Fantova w Tablao Flamenco
W tym stuleciu niesamowita obsada bailaores i artystów sprawia, że staż jest czymś więcej niż stopniem. Tak jest w przypadku Karim Amaya, pośredni potomek Carmen Amayi, której pazur na scenie zbiera brawa w Japonii, Nowym Meksyku, Nowym Jorku, Quito...
Palau-Dalmases _(Montcada, 20) _
Jego rzecz to żywa muzyczna doskonałość w celowo bogatej, barokowej, sensacyjnej oprawie: stary pałac z XVII wieku od ponad siedmiuset lat programuje w równym stopniu inkunabuły jazzu, opery i flamenco.
NOWE CZASY LIRYKI
Nowe wiatry emanujące z najnowszych od Marqueza, Firmament, album flamenco o łamiącej serce trzeźwości, uznany za jeden z najlepszych w 2017 roku.
„Jestem bardzo zadowolony z odpowiedzi. To był ryzykowny i ambitny projekt: album flamenco bez gitary iz aranżacjami muzycznymi dalekimi od utartego kanonu. W występach na żywo jest pełen energii i pomaga dotrzeć do nowych odbiorców muzyki klasycznej, jazzowej czy indie”, mówi Rocío.
Tymczasem cykl koncertowy Alhambry rzuca publiczności śmiałą propozycję wyjścia ze strefy komfortu flamenco, aby się w niej odnaleźć. niespodziewane miejsca...
Macarena Ramirez
„Miałam okazję śpiewać na MACBA i pierwszą rzeczą, która przykuła moją uwagę było zobaczenie większa różnorodność w społeczeństwie. Być może więc zejście z utartych szlaków jest kluczem do dotarcia do nowych widzów. Jedną z rzeczy, która najbardziej mnie jako artystę przepełnia, jest poczuj, jak emocjonalna może być fanka na całe życie, a także osoba, która po raz pierwszy widzi flamenco. Stało się to w Barcelonie, to była naprawdę emocjonująca noc.
Rocío wprowadza się ta gra kontrastów między eksplozją emocji a delikatnym głosem dalekiego zasięgu: "Myślę, że wszyscy ludzie, w głębi duszy, są po trochu wszystkiego. Jesteśmy zaciekli, delikatni, ekspansywni, nieśmiali... I mam szczęście, że mogę to wydobyć na scenie dzięki cante".
W Barcelonie te dwa sanktuaria przywołują te „nowe czasy dla (flamandzkiej) poezji”:
Leo Bar _(Św. Karol, 34 lata) _
Na jednej z najbardziej flamenco ulic Barcelonety, bar „Leo” stał się kolorowym sanktuarium poświęconym Dziecko , niezbędny piosenkarz lat 60. i adoptowany syn z sąsiedztwa.
Być może więcej, jeśli to możliwe, sztuki Wulkan Utrera odradza się między ścianami a posadzką tej parafii Sant Carles w każdy weekend, kiedy zaczynają się jej wytrwali artyści sevillanas, klaskanie i stukanie piętami za zgodą Lwa. Ponieważ ona tego chce.
Z Union, w Los Tarantos Flamenco
23 złodziei _(Zbój, 23) _
Niepalna świątynia flamenco, zatwardziała jaskinia na różne jam session, klub jazzowy. Wszystko to dodaje uroku i życia nocnego temu, co niezbędne dla kochających muzykę, samotnych dusz w Barcelonie. Od 2004 roku jego lojalni i różnorodni parafianie ożywiają jego codzienne koncerty, także rockowe, funkowe czy elektroniczne.
SPACER PO HISTORII: PALMEO, RUMBA I Amen
W odwiecznej debacie między przeszłością a teraźniejszością Rocío Márquez, podobnie jak Barcelona, optuje za współistnienie w harmonii: „Nie są to dwa izolowane lub wzajemnie wykluczające się nurty. Heterodoksja i ortodoksja pozostają w stałym dialogu od genezy flamenco. To, co było heterodoksyjne sto lat temu, jest dziś uważane za fundamentalną część ortodoksyjnego kanonu” – wyjaśnia.
„Więc w tej dialektyce czuję się ulokowany: Kocham tradycję, która żyje w moim repertuarze, a jednocześnie muszę wnieść swój stempel i spróbuj otworzyć nowe horyzonty dla flamenco”, kontynuuje Rocío.
„Być może osobliwością, z którą mamy do czynienia my, artyści flamenco, jest to ta muzyka jest autentyczna dla naszej kultury, To część naszego dziedzictwa. To jest coś, co przyciąga wiele uwagi poza naszymi granicami”, podsumowuje Márquez. A dziedzictwo flamenco Barcelony opiera się tutaj:
Plaża Somorrostro (i jej sąsiadka Barceloneta): od garstki baraków najechanych przez rodziny cygańskie, które przybyły do Barcelony w latach 40., po promenadę strzeżoną przez designerskie hotele i eleganckie restauracje.
Tancerka flamenco Carmen Amaya
W tej szczególnej metamorfozie, której doświadczyła plaża Somorrostro, Carmen Amaia, jego córka marnotrawna wnosi tę dawkę mistycyzmu niezbędną w przyszłości tej dzielnicy.
Na ulicy w pobliżu placu Poeta Boscà, inspirowana morzem tawerna Majów, która zaniemówiła Carmen, podtrzymuje zapach morza, ceny i tradycję miodów z ubiegłego wieku.
Plac Herenni (Hostafrancs) : jedna z pierwszych dzielnic, w których powstała (i mieszała się) społeczność romska Katalonii z mieszkańcami Andaluzji, zajęła miejsce w kronikach międzynarodowych w 1992 roku, kiedy Manolos, jego najsłynniejsi sąsiedzi, powiedzieli światu, że Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie to rumberos, albo nie.
Murale uliczne Cera (Raval): Od stycznia zeszłego roku jedna z głównych arterii Raval jest częścią dziedzictwa kulturowego lokalnego gatunku zwanego Katalońska rumba.
Nie tyle ze względu na jego walory historyczne, ale także ze względu na Interwencje w ścianach działowych które ilustrują sztukę tego gatunku muzycznego pod numerami 6 i 57 na Carrer de Cera. Miejski hołd odtwarza za pomocą rzeźb serdeczne melodie, które uwiecznił Piotr.
Artysta Karime Amaya, którego talent przeszedł przez Japonię, Nowy Meksyk, Nowy Jork czy Quito
Plac Poble Romaní i Raspall (Gràcia): Rumbero i Argentine, magia tekstów kompozytora Perez Kot odnalazł się w bazach rumby w 1977 roku, najlepszym muzycznym kontynencie, który utrwalił jego wieczną miłość do Barcelony.
I stało się jasne na tym placu w dzielnicy Gràcia, którego miejskie festiwale utrwaliły unikalny sposób brzdąkania na strunie argentyńskiego artysty. Kilka kroków dalej, na zawsze melodyjnym placu Raspall rósł Pescailla, kamień węgielny katalońskiej rumby i mąż matriarchalnej legendy flamenco: Lola Flores.
GŁOS ŚPIEWU KOBIET
Odkąd Powłoka Peñaranda zarówno Carmen Amaya , przechodzę Gwiazda Morente Tak Carmen linares do zjawiska Rozalia zarówno Silvia Perez Cruz śpiewacy i tancerze proklamują swoją sztuką feminizm…
„Jesteśmy w historycznym momencie świadomości feministycznej. Zmianę prowadzoną przez kobiety w polityce, nauce, sporcie, sztuce i oczywiście flamenco”, mówi Rocio.
I kontynuuje: „Mamy okazję, by być słyszanym jak nigdy dotąd i jest to coś, z czego musimy skorzystać dla nas samych i dla wszystkich kobiet, które były uciszane na przestrzeni dziejów. Moja kariera artystyczna nabiera większego sensu, jeśli mogę oddać ją w służbie sprawom politycznym, takim jak feminizm, kryzys uchodźczy czy wyzwanie środowiskowe”.
Inés Rubio zachwyca uczestników Tablao Cordobés
Oprócz kariery artystycznej, Márquez ma doktorat ze współczesnego flamenco. W swojej przełomowej tezie wskazał na wpływ miesiączka w procesie intonacji wokalnej:
„Zainspirowała mnie Diario de un cuerpo (Erika Irusta), gdzie zastanawia się nad zmianami zachodzącymi w każdej z faz menstruacyjnych. I zastanawiałam się, jak to wszystko wpłynęło na cante, więc Stworzyłem własny pamiętnik, w którym dzień po dniu zapisywałem stan mojego ciała, głosu, błony śluzowej, łatwości strojenia, projekcji głosu... z niej iz licznych wywiadów wyciągnęłam wnioski, które pomagają mi czytać i dostosowywać się do ciała podczas śpiewania”.
Mniej słów i więcej treści, przestrzenie te obejmują (również) doktryny kobiece:
Tablao Carmen _(Avda. Francesc Ferrer i Guàrdia, 13) _
W 1988 r. na deskach tego sanktuarium zaczęła się żarząca praca nóg Carmen Amaia. każdego wieczoru dwa występy cieszące się uznaniem w kręgach ortodoksji przeplatają się ze stylami z najlepszą prasą flamenco, a noc tańca i śpiewu dopełniają propozycja gastronomiczna który znajduje się na południu.
Flora Albaicín Flamenco Institute – Narodowa Nagroda Flamenco _(Vallirana, 71-73) _
Jean Cocteau i Antonio Mairena to najlepsze twierdzenie „najstarsza szkoła flamenco na świecie” przyznany, zgodnie z kanonami Katedra Flamenologii (Jerez), metodą noszącą imię jej twórcy, protoplastki Flory Albaicín, która dziś jest właścicielem rodzinnego przedsiębiorstwa. Tutaj formacja flamenco zaczyna się od sztuka dramatyczna i kończy się na najwybitniejsze garnitury tego gatunku.
** Akademia Sztuki Flamenco Gloria Belen ** _ (Pere Serafí, 27) _
Bailaora i cantaora, dusza tej szkoły tańca z Gràcia przekazuje swoją łaskę i pasję każdej z dusz, które lądują w niej po raz pierwszy lub po raz zajęcia nie większe niż 12 uczniów że tutaj można szkolić się we flamenco i innych mniej znanych palo, takich jak mirabrás, tarantos, piyayos, seguiriya...
"Powiedziałabym to najpilniejszym wyzwaniem feminizmu jest generowanie własnych historii, wyjaśnić świat z własnego doświadczenia. Odbywa się to poprzez pisanie, malowanie lub śpiewanie” – mówi Rocío.