Najmniejszy Festiwal Filmowy na Świecie odbywa się co roku w miejscowości Ascaso
Wszystko zaczęło się jak klub filmowy w Ascaso, miasto Pireneje Aragońskie z zaledwie sześcioma domami - trzy z nich upadły - i kościołem. Tam, Nestor i Miguel Odbudowali jedno z tych zatopionych domostw i byli gotowi go ponownie zamieszkać, tym razem z przyjaciele i wieczory filmowe. Niektóre z tych spotkań odbywały się w ogrodzie. Z tych wszystkich prywatnych spotkań, podczas których dzielili się miłością do kina, wyłonił się ten mały rewolucyjny pomysł: Co by było, gdyby rozszerzyli te noce na więcej ludzi, organizując najmniejszy pokaz filmowy na świecie?
Na tym festiwalu wyświetlane jest małe, rzemieślnicze kino, tworzone przez autorów, którzy zostawiają swój ślad
Tak przez dziewięć lat Każdego sierpnia zapraszamy do Ascaso - wyraźny przykład opustoszałej Hiszpanii - przez kino. Nestor Prades i Miguel Cordero są dyrektorami tej małej próbki. Pierwszy odpowiada za selekcję filmów: małe, rzemieślnicze kino, stworzone przez autorów, którzy zostawiają swój ślad, "kino, które jest, jak Ascaso, maleńkim zapomnianym klejnotem wielkich obiegów komercyjnych", obie zapewniają.
Organizują to, co nazywają Najmniejszy Festiwal Filmowy Świata, szyderstwo z depopulacji, przynajmniej na czas jeden tydzień, z kulturą, reżyserami i miłośnikami kina.
Ta dziewiąta edycja odbędzie się w dniach 25-29 sierpnia, pięć dni filmów i filmów krótkometrażowych w atmosferze spokoju i kontemplacji, bez czerwonego dywanu, ale z gwiazdami, które co noc widzimy w tym zakątku bez prądu. „To miejsce 1000 metrów nad Pirenejami. Wyobraź sobie noc bez światła. Odgłosy lasu, wiatr, od czasu do czasu szczekanie sarny… Doświadczenie oglądania filmów w tych okolicznościach i ta atmosfera jest wyjątkowa”.
Pomimo Covid-19 wszystko jest gotowe na ten rok, z programem filmów fabularnych – wybór Néstora Pradesa – poprzedzonych kilkoma filmami krótkometrażowymi, wybranymi przez Samuela Alarcona, reżysera ciemny i jasny . Filmy będą pokazywane od wtorku do soboty Ojczyzna , Tamara Kotevska i Ljubomir Stefanov (Macedonia); Wilki , Samuel Kisi (Meksyk); klasyka dotyk zła Orson Welles (Stany Zjednoczone); nieskończony rów , przez Jona Garaño, Aitora Arregiego i José Mari Goenagę; Tak albo co się pali , przez Olivera Laxe. Jak zawsze, wtedy będzie rozmowy z reżyserami filmowymi.
Pięć dni filmów i filmów krótkometrażowych w atmosferze spokoju i kontemplacji
ASCASO, CZĘŚĆ HISZPANII OPUSZCZONA
„Ascaso to grzbiet, na którym z jednej strony mieszczą się domy, a z drugiej ulica. Reszta to wąwóz ”, wyjaśnia Miguel Cordero, współdyrektor wystawy. Ten mały kącik jest częścią region Sobrarbe, graniczy z Francją i którego sercem jest Park Narodowy Ordesa, „raj, który nie został jeszcze odkryty”, mówią. Na wysokości tysiąca metrów, z niesamowitymi widokami na w dolinie Ara i nad wąwozem Jánovas. „Miasto jest bardzo chronione przez górę Nabaín, a architektonicznie jest to bardzo jasne przedstawienie tego, czym były kiedyś małe miasteczka regionu Sobrarbe”.
Tam zaczynali od zera, w miejscu bez utwardzonej drogi, bez mieszkańców i bez prądu. Ledwie instalacja solarna oświetla dom, ale mimo przeszkód zarówno Nestor, jak i Miguel byli zdecydowani sprowadzić ludzi z powrotem do tej wioski poprzez kulturę.
„Życie tutaj było samowystarczalne” oni się liczą. „Pomyśleliśmy, że odbudowując nasz dom, możemy odbudować życie miasta, co skłoniło nas do zrobienia filmu. Chociaż Pomyśleliśmy, że będzie łatwiej, niż jest”. oni przyznają się „Wszystko, co robimy na festiwalu, robimy z silnikami benzynowymi. Skontaktowali się z nami również studenci, którzy się przygotowywali silniki wodorowe, i planujemy przetestować to później w Ascaso”.
„Ascaso to grzbiet, na którym z jednej strony mieszczą się domy, a z drugiej ulica. Reszta to wąwóz”
Od rozpoczęcia tej przygody minęła prawie dekada i choć zmiany w mieście są stopniowe, to jednak są utajone: „zajęto się epokami, odbudowuje się zawalone domy, chata może wyświetlać filmy…”, mówi Nestor. Właściwie w tym roku ci, którzy zdecydują się pojechać na wystawę, spróbują po raz pierwszy tor do Ascaso utwardzony. Zajęło to tylko około dwudziestu lat nalegań.
Ta próbka to oda do kina, ale także oda do znaczenia małych rzeczy. „Mam nadzieję, że pomoże to administracjom uświadomić sobie, że rzeczy nie tracą na wartości, bo są małe”. Porzucenie w regionie jest gwałtowne i, podobnie jak Ascaso, w Sobrarbe znajduje się ponad 80 częściowo zaludnionych jąder, według Miguela Cordero.
ASCASO I OKOLICE: CO ZWIEDZIĆ
To, co naprawdę sprawiło, że ta mała wioska może trochę przetrwać, to fakt, że sześć kilometrów dalej znajduje się stolica administracyjna i stolica ekonomiczna regionu: miasta Boltaña i Aínsa, drugi to małe miasteczko ze średniowieczną aureolą i okazjonalnym sklepem z pamiątkami, „ale zimą jest to wspaniałe do odwiedzenia”, mówi Miguel.
Aínsa i jej średniowieczna aureola
Utrzymują go również na powierzchni baseny strumienia Ascaso, atrakcja turystyczna w sezonie letnim. Jest o szereg 30 basenów, które woda wykopała w wapieniu, idealne miejsce na relaks przy spokojnej kąpieli. Nieco dalej, pół godziny samochodem, są baseny San Martin, z idyllicznymi szmaragdowymi badinami.
Osiem kilometrów od Ascaso znajdziemy też kolejny niezamieszkany raj: Jánovas, miasto wysiedlone przez bagna, które nigdy nie przybyły. Miasto duchów, które żyło przez jakiś czas, dopóki jego mieszkańcy nie zostali eksmitowani przez Gwardię Cywilną. Wiele domów jest w ruinie. Pocztówkowy spacer po mieście to ten z bluszcz porastający opuszczone cegły i kostkę brukową, ale wielu sąsiadów i potomków tych, którzy niegdyś byli mieszkańcami Jánovas, powraca, aby przywrócić go do życia.
Zarówno Miguel, jak i Néstor polecają też kilka okolicznych miejscowości: in Św. Wincenty de Labuerda znajdziesz niesamowite trasy romańskie, Abizanda mieści się w nim zamek z okresu Sancho III el Mayor, z 1023 r.; mała wieża, miasto-twierdza, w którym można dostrzec pirenejskie szczyty i Sierra de Guara; kolejna pusta Hiszpania: Mur Bellós, miasto duchów z pięknymi widokami, lub Bielsa, gdzie część Parku Narodowego Ordesa y Monte Perdido należy do tej gminy.
Jánovas, miasto duchów, które nigdy nie straciło życia