Lobby hotelu The Langham w Chicago?
Pod koniec lat 60. Mies van der Rohe kontynuował projektowanie budynków i zabawę sylwetkami miast . W Chicago zlecono mu budowę IBM Building; wynalazł 53-piętrowy budynek ze stali i przyciemnianego szkła, jak te samochody używane przez ważnych ludzi. Był to jego ostatni budynek biurowy. Jest to tak zwany punkt orientacyjny, pomnik, który w marcu 2010 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych. Był pionierem, włączając Thermopane™ lub Climalit, ale nikt nie nazwał jego architekta zrównoważonym. W Hiszpanii nie było to obowiązkowe w nowych pracach aż do 2006 roku, wiele, wiele lat później.
Dziś można spać w budynku IBM. Ten budynek jest od października hotelem i jako pierwszy na świecie znajduje się w budynku Miesa van der Rohe. Langham Ta emblematyczna struktura miasta „zajmuje” pierwsze trzynaście pięter. Lubię te budynki, które mają wspólne piętra: jedne na hotele, inne na mieszkania, jeszcze inne na biura... Dają mi poczucie bycia w mieście przyszłości, gdzie nie wiem, gdzie jest niebo i ziemia.
Jeden z tych budynków, które wydają się z przyszłości
Langham ma 318 pokoi, restaurację z kuchnią śródziemnomorską, spa, oszałamiającą kolekcję dzieł sztuki i pomieszczenia ogólnodostępne, których oczekujemy od van der Rohe. Są ściany osłonowe, okna od podłogi do sufitu, pomieszczenia wentylacyjne i funkcjonalizm go-go: czysty modernizm. Lobby to najbardziej reprezentacyjna przestrzeń architekta i został udekorowany przez jego wnuka Dirka Lohana. Jego wyzwaniem było przekształcenie lobby budynku biurowego w hotel. Nie dlatego, że był rodziną, ale też dlatego, że stary dobry Dirk pracował ze swoim dziadkiem przy projekcie tego budynku. W rzeczywistości to radosne ćwiczenie z nepotyzmu jest kontynuowane przez Waltraud, córkę Miesa, która również zaprojektowała część mebli w holu. Nic do sprzeciwu. Uzasadnione podłączanie o długiej żywotności.
Ten hotel jest w porządku bez znajomości tej historii, ale najbardziej interesują go fetyszyści architektury. Ci sami fetyszyści to ci, którzy w Nowym Jorku odwiedzają lub jedzą obiad w restauracji Four Seasons, zaprojektowanej przez Philipa Johnsona i samego Miesa w 1959 roku. I przychodzą i przecierają oczy, bo uważają, że to jedna z najpiękniejszych restauracji w świat.
Ta rasa ludzi jest podróżnikiem i możesz przejść przez świat, aby zobaczyć półkolisty łuk, utopijne miasto, schody . Znam ich. Podróżowałem z nimi i czasami mogę być taki jak oni. Te arquifreaks mają słodki sezon. Langham otworzył się nie tylko, dając nowe życie dziełu wielkiego. Wydarzyło się również coś niezwykłego: Bauhaus, autentyczna szkoła niemiecka, otwiera dla gości część swojej siedziby w Dessau. Teraz można spać w pracowniach, w których kiedyś mieszkali Josef Albers, Marcel Breuer czy Hannes Meyer. Od tego miesiąca pokoje wynajmowane są równie spartańsko, co przepyszne. Prysznice i jadalnia są wspólne, podobnie jak w latach dwudziestych, kiedy ta szkoła chciała zmienić świat. Ja, który jestem niewinny, który myśli, że energia pozostaje w pokojach, Chcę spać w tym klasztornym łóżku i czuć się jak Anni Albers.