Barceloneta, czyli jak być trochę szczęśliwszym
Krucjata Gwiazd, nagrody i okładki kryją niemało światłocienia. Święta Wojna, której poddaje się tak wiele (i tak wiele) restauracji i która nieuchronnie wiąże się z ustępstwami i… poddać się pewnej idei doskonałości.
Niebezpieczeństwo tego poszukiwania ( to czasami graniczy z obsesją ) jest to, że może przełożyć się na utratę tożsamości. Tyle czasu, energii, forsy i wysiłku w pracy nad myśleniem o tym, co pomyślą inni, że może zapomniałeś gdzie jesteś . A co on gra?
Dlatego mogę się tylko cieszyć z tego trendu szefa kuchni outsidera. Nie tyle tych, którzy zaprzeczają sarao (jak wielki Julio Biosca, z Casa Julio — doskonałej restauracji w Fontanars dels Alforins), ale wszystkich tych, którzy po prostu przechodzą obok. „To nie moja wojna”, mówi mi jeden z tamtejszych kucharzy.
To „życie na zewnątrz” przekłada się na wolność, ryzyko i co ważniejsze: osobowość . Poza wzorem, który tak bardzo dorównuje (jak drożdże w winach przemysłowych) wielu gwiazdom, nie ma nic bardziej satysfakcjonującego niż osobowość miejscowego i kucharzy, sommelierów i personelu, których credo jest niczym więcej niż tym dogmatem wielkiego Santi Santamaria: prawdziwe gotowanie ma na celu uszczęśliwienie innych.
Projekt Xaviera Pellicera z ekologiczną flagą
CELERI
Céleri to projekt Xaviera Pellicer (główna kuchnia tej cudownej Can Fabes, w Sant Celoni), za którą stoją też cudowni ekologiczni szaleńcy z Plemię Woków . Pomidor był jednym z najlepszych dań roku 2105, ale co ważniejsze, Celeri jest potwierdzeniem (i ośmielę się powiedzieć, że jest grotem) modelu gastronomicznego, który się nie zmieni: proste, rzetelne i jakościowe opracowania . Produkt sezonowy i lokalny. Że wszystko jest naturalne, ekologiczne i zdrowe.
Produkt sezonowy i jakościowy
4 POKOJE 5 KOBIET
4 pokoje 5 Podąża dokładnie tą samą linią gastronomiczną i tym samym naturalnym DNA: być może tym razem z bardziej radykalnym punktem. Wniosek? Podróż przez sezonowe warzywa i ich duchowe ramy zasady biodynamiki: jego menu składa się z czterech głównych rodzin warzyw: korzeń, liść, kwiat i owoc . A najlepsze zostawiam na koniec: jego kuchnia to rzecz Toniego Romero – z Suculent, jednego z naszych (nie tak tajnych) klejnotów w Barcelonie. Spowiedź na zakończenie: ich „bez kalus” będzie jednym z dań roku; wtedy.
Korzeń, liść, owoc, kwiat... i drewno
OSZACOWAĆ
Nieoczekiwana niespodzianka. Połowa Barcelony spaceruje (oczywiście Barcelona, która ją interesuje) zakochana w tej małej restauracji trzy kroki od gotyckiego kościoła Santa María del Mar. Klucze? Rafa Zafra w kuchni (pochodzi z Hacienda Benazuza, tego wiejskiego domu w Adrià w Sanlúcar la Mayor), Anna Gotanegra w salonie a zwłaszcza jego credo: produkt, produkt i jeszcze więcej produktu. Twoje motto jest miłe: „Szacunek to miłość do morza i jego surowca, praca z poświęceniem i pasja dla naszych klientów” . Amen.
niespodziewana niespodzianka
** BRAWO24 **
Będę szczery: Bravo24 Nie podobało mi się to za pierwszym razem . Zbyt wiele tematów i podejście, być może bardziej przypominało „el cudzoziemiec”. Ale wszystko się zmieniło (i wiele ), zaznacza się, że Carles Abellan (kolejny syn elBulli) przeorientował propozycję kulinarnego flagowca Hotelu W. Więcej produktów i idei: zaktualizowana kuchnia barcelońska, podróż przez gastronomiczną historię Barcelony, od czasów rzymskich do początku XX wieku. Od ostatniej wizyty w tym tygodniu wolę gulasz truflowy „Pilota” z kurczakiem wiejskim po katalońsku i groszkiem maresme z czarną kiełbasą i mątwą. Brawo!
W hotelu W nie ma takiej gwiazdki, która... czy to możliwe?
TANDOOR
Tandoor jest prawdopodobnie restauracją „najmniej restauracji” na tej liście. Najbardziej nieuczciwy i najbardziej „sąsiedzki” ale z dokładnie tych samych powodów, które obiecują większą marżę wzrostu: nie zdziwiłbym się, gdyby za pięć lat Ivan Surinder był najważniejszym szefem kuchni indyjskiej w Hiszpanii — czymś w rodzaju “Hideki Matsuhisa Hindus” . To sprawiedliwe: jego ojciec Nath Surinder Oberoi był jednym z prekursorów tej ostrej i intensywnej kuchni; Tak jego curry, jedna z potraw, które kochamy najbardziej od tej nowej generacji kucharzy w Barcelonie.
Gdzie jest najlepsze curry w Hiszpanii?
COURE
Bar Alberta Ventury (obecnie kapitanem jest Iván Solà) w Passatge Marimón. Dobry produkt z niespodzianką, dania do dzielenia się i kuchnia jako wymówka (nie ma lepszej) do dobrej zabawy. Impreza: butifarra del perol i krokiety szpinakowe , stary tatar krowi i (zwłaszcza) babeczka lacon z majonezem kimchi.
Czysty minimalizm.
ESPAI KRU
„2 000 000 lat temu. Przed ogniem. Pochodzenie. Początek wszystkiego. Po prostu żywe i surowe. Przeziębienie. Potem przyszły marynaty, dressingi i solone ryby. Sashimi, carpaccio i tatar. Historia ukształtowana przez kulturę śródziemnomorską, atlantycką, amerykańską, arabską, nordycką i azjatycką”. Kosmiczny Kru, świątynia Rías de Galicia w Poble Sec dedykowana witariźnie prowadzonej przez Ever Cubillas, która przyciąga tak wielu miłośników jedzenia. Sashimi jest koniecznością. krabowe taco i carpaccio z okonia morskiego.
Do bogatych ostryg.
BURDA
Dom Rafy Peñy to ulubiona restauracja (i oko: tajemnica, że zwykle nie "odpuszczają" ) tak wielu przyjaciół z Barcelony, którzy Zaczynam myśleć, że istnieje tajny spisek, by zdobyć Barcelonę . Niezwykle elegancka kuchnia, nie odrywając wzroku od podłogi (czyli stratosferyczna jakość produktu), nie zapominając o wspaniałej pracy w jadalni sympatycznego Sergi Puiga. Tak przyjechał, tak... Już wybraliśmy Grescę jako jedną z 25 najlepszych lokali gastronomicznych w Hiszpanii? i rosół korzenny z makaronem wieprzowym jako **jedno z dań roku**. Zasługuje na to i więcej.
SOCZYSTY
Przyznaję: soczysty jest mój upadek . Nie wyobrażam sobie powrotu do Raval i nie siedzenia przy stoliku Toni Romero (uważaj na stoisko). Co za kucharz, co za kucharz! Ich **stek tatarski na grillowanym szpiku** to już element ideologii nowej kuchni katalońskiej, ale reszta menu podczas naszej ostatniej wizyty przyprawiała o zawrót głowy: końskie mleko, karczochy z truflami i polotem, groszek z kaszanką i jeden przyszłych dań roku — tatar z homara z awokado i frytkami ze skóry kurczaka.
MIESZKANIE
Knajpka doradzana przez Jordi Vilà (z Alkimii) w dzielnicy Sarrià; którego wewnętrzny dziedziniec ( niezbędne, w te pierwsze wiosenne noce ) kryje w sobie ciekawą mieszankę smakoszy, odwiecznych sąsiadów (Vivanda ma ponad 30 lat) i zamożnych mieszkańców katalońskiej burżuazji. Jednak ważna rzecz dzieje się przy stole; coca de sardines jest cudowna i klasyczna w domu: sałatka „mołotowa”.
Obserwuj @nothingimporta
* Aktualizacja artykułu pierwotnie opublikowanego 26 marca 2015 r.