Interwencja Farida Ruedy w 2015 roku
„Każdy szturm ma coś nowego lub innego niż poprzedni” – wyjaśniają Traveller.es z festiwalu. „Każdego roku oferujemy więcej treści, jeśli może to być bezpłatne i partycypacyjne . Assault Festival to projekt miejski i dlatego to mieszkańcy muszą się nim cieszyć”.
Dzięki temu w tej edycji będą mogli podziwiać dzieła artystów hiszpańskich i międzynarodowych, z własnymi nazwiskami na rachunku, takimi jak Ampparito, Dingo Niemy Pies, Antonio Marest, Marta Boza , Cuco, Cúmul, Jofre Oliveras, Maestro Cerezo, Octavi Serra, brytyjska Helen Bur oraz francuska Mantra i Zest.
Będzie też prelekcje, projekcje, spektakle i inne działania (uważaj na wycieczki prowadzone przez interwencje), które zakończą się kształtowaniem festiwalu, który w tym roku ma swoje epicentrum na dwóch dziedzińcach stary reformator El Buen Pastor.
b
„Podobnie jak Assault, nie ma festiwalu w Hiszpanii. A w Europie są prawdopodobnie trzy lub cztery. (…) Są projekty, które mogą zbliżyć się do czynnika ludzkiego i bliskości Szturmu, ale są realizowane na wsi i jest to o wiele łatwiejsze. (...) Przeprowadzenie czegoś takiego w wielkim mieście... jest bardzo skomplikowane” – zastanawiają się.
I jest to inicjatywa, której początki określa się jako „spin-off” On the Border , wznowiony w 2004 roku w Saragossie festiwal sztuki współczesnej, został rośnie przez lata w ambicji i konsekwencji.
Silnik, który je porusza, by iść do przodu? Dobry odbiór, jaki spotkał się z festiwalem wśród mieszkańców Saragossy od pierwszych edycji. „Ogólna »opinia«, zarówno od wielu obywateli, jak i od profesjonalistów z sektora kultury, jest taka: Saragossa się zmienia , a to z kolei tworzy poczucie przynależności i lokalnej dumy które prawdopodobnie wcześniej istniały tylko z Bohaterami Ciszy”.
Mural Rosz 333 w ósmej edycji
Ponad dekada daje za wiele prac. „Każdy mural jest bardzo lubiany w swoim otoczeniu. Każda okolica lubi swoje mury. Ale to prawda, że czarno-biały mural wykonany przez iNO w dzielnicy San José w dziewiątym Asalto spotkał się z wyjątkowym przyjęciem” oni się liczą
Wszystkie to murale (to znaczy) autorstwa niektórych artystów, którzy rok po roku wyjeżdżają z miasta z okazjonalną anegdotą w swojej pamięci. „Są miliony!”, podkreślają z festiwalu. „Od sąsiadów, którzy nieustannie martwią się artystą i proponują im wodę, jedzenie, kawę… do sąsiad, który, gdy artysta był w dźwigu malując fasadę swojego budynku, poprosił go (z okna), aby wszedł i pomalował swój salon” . Nawiasem mówiąc, noszą w walizce życzliwość i gościnność, z jaką są traktowani w Saragossie.
Mural przedstawiający iNo, w dzielnicy San José