Fragment filmu „Adoracja Trzech Króli”
Jakby były to okna otwarte na Boże Narodzenie, niektóre zrecenzowaliśmy prace obrazkowe które pokazują nam różne wizje tego chrześcijańskiego święta.
The narodziny Dzieciątka Jezus Jest to jedno z najbardziej pamiętanych i celebrowanych wydarzeń w historii, przynajmniej od prawie 2017 roku. W rzeczywistości termin „Boże Narodzenie” pochodzi od łacińskiego „Nativitas”, co oznacza „narodziny”.
Chociaż Biblia nie podaje daty ani godziny narodzin Jezusa, oficjalne ustanowienie 25 grudnia jako „Boże Narodzenie” nastąpiło w IV wieku, zbiegające się z pogańskim świętem dnia Niepokonane słońce . Na tej imprezie świętowano odrodzenie Słońca, w czasie zimowego przesilenia, więc od tej pory król gwiazd nie zrobi nic, tylko dorośnie, a światło zacznie pokonywać ciemność.
Fragment „Nativita Mistica”
W jednej z jego cármenes, poeta Katullusa opisał tę uroczystość, naznaczoną bankietami, kostiumami i prezentami, jako „najlepsze dni”.
Nic nie mogło być łatwiejsze dla chrześcijaństwa, które zaczęło zdobywać popularność wśród Rzymian, niż zebrać pogańskie uroczystości i zamienić je na inne chrześcijańskie.
Od tego czasu i do dziś jest jedno z najbardziej uniwersalnych i wpływowych świąt kalendarza.
Temat bożonarodzeniowy tak bardzo odcisnął piętno na naszym życiu, że jak mogłoby być inaczej, sztuki malarskie powtarzały go przez wieki. Historia Narodzenia Pańskiego zainspirowała niektóre z najbardziej świetlistych, czułych i delikatnych przedstawień historii sztuki.
Choć mogą wydawać się nieco przewidywalne, świąteczne obrazy dla jednych mają dużo melancholii, a dla innych szczęśliwe. W końcu to właśnie czyni sztukę wyjątkową: każdy malarz zinterpretował ten cudowny moment ze swoich talentów artystyczny, własną religijność i styl nastawiony na czas, w którym żył.
I teraz, gdy wkraczamy w ostatnie dni roku z piernikowymi ciasteczkami chrupiącymi w ustach i brzęczącymi tamburynami, teraz, gdy nadeszła zima, a Słońce zaczyna się odradzać, teraz, gdy Trzej Mędrcy rozpoczęli swoją podróż za Gwiazdą Betlejem, przyglądamy się twórczości różnych artystów którzy widzieli z różnych perspektyw szczegóły najważniejszego wydarzenia w chrześcijaństwie.
**ZWIASTOWANIE, FRA ANGELICO (Quattrocento, 1435 - 1445) **
Guido di Pietro da Mugello , lepiej znany jako Fra Angelico, był włoskim artystą, uważanym za pobożnego ze względu na swój styl życia i styl malarski. Był malarzem Florentyńczyk i renesans ; dlatego malarz piękna, ale też bardzo religijny. Był jednym z bohaterów przejście od sztuki gotyckiej do renesansowej Dlatego w jego pracach można dostrzec oba style.
Znany jest przede wszystkim ze swoich przedstawień Zwiastowanie , jak ten, który uważany jest za jego pierwsze arcydzieło. Na tym delikatnym panelu widać, jak Dziewica Maryja wydaje się pokorna i uległa, w geście lekkiego zachwytu i pozdrowienia przed pojawieniem się Archanioła Gabriela, który zapowiada jej transcendentne przeznaczenie.
Dziewica jest nowym źródłem Łaski który poprzez wcielenie zbawia ludzkość. Stąd po lewej stronie obrazu ta scena jest zwrócona w stronę Adama i Ewy. Jest to zasób, którego artysta używa do symbolizacji grzech pierworodny popełnione przez pierwszych dwóch mieszkańców Raju i ich odkupienie na ziemi, które jest materializacją Chrystusa w Maryi.
Precyzja detalu sprawia, że myślimy o prawdziwym złotniku, który jako dobry człowiek renesansu przywiązuje dużą wagę do tego, horyzont , więc na zdjęciu widać ogrom samolotów.
Twarze o dziecięcych i anielskich aspektach oraz harmonia między eleganckimi kolorami , jak złoto, które wyraża cud, który się dzieje, oraz błękity i zielenie, które uczłowieczają tę scenę. Wszystko to w ramach wyrafinowanej, książęcej komnaty dotkniętej boskością, jedynej możliwej do zrealizowania dla tajemnicy Poczęcia.
'Zwiastowanie'
** MADONNA DEL PARTO , PIERO DELLA FRANCESCA (Włoski Renesans, 1460) **
Ten fresk, stworzony przez Piero della Francesca, jest jednym z arcydzieł włoskiego renesansu i jedyny obraz z tego wieku przedstawiający ciężarną Dziewicę.
Obraz, który zapowiada Boże Narodzenie, jest hołd, który autor złożył własnej matce. Widać w nim doskonale, że jeden z głównych obsesją malarza była symetria , dla których bezwstydnie powielał niektóre postacie, co widać w aniołach otwierających zasłony.
Pośrodku Dziewica, w stanie dobrej nadziei, bierze prawą rękę do wydatnego brzucha, opierając lewą na biodrze. Obraz ukazuje nam Maryję jako żywe tabernakulum i, jak wyszczególniono w Księdze Wyjścia, byłaby to nowa Arka Przymierza, której skarbem jest Jezus, którego ona nosi w sobie.
Praca jest brana pod uwagę wyjątkowy w malarstwie włoskim i został wykonany dla małego sanktuarium maryjnego, które później dołączyło do cmentarza Monterchi.
Madonna Porodu
**NATIVITÀ MISTICA, SANDRO BOTTICELLI (włoski renesans, 1501) **
Alessandro di Mariano di Vanni Filipepi, popularnie znany jako Sandro Botticelli, przez niektórych historyków uważany jest za wizjonera którego praca zawsze skłania do myślenia tych, którzy na nią patrzą. Młodość, miłość i alegoryczne przebranie starożytnej mitologii to tematy, które inspirują jego najsłynniejsze dzieła.
Co ciekawe, renesans porzuca tu realizm i perspektywę charakterystyczną dla Quattrocento i… powraca do bardziej archaicznej ikonografii. Uważa się, że to niezwykła i mistyczna wizja Narodzenia musiał ją stworzyć dla siebie, skoro dzieło odchodzi od tradycyjnych ikonograficznych przedstawień momentu biblijnego.
Scena pełna tajemnic. figurki różnej wielkości , w którym Dziewica jest przedstawiona prawie gigantycznie, a nienaturalne postawy św. Józefa i pasterzy przenoszą nas do średniowiecznych malowideł.
Obraz, więcej niż radość i radość z przybycia Syna Bożego, emanuje patosem, wygląda prawie jak apokaliptyczna scena lizergicznego delirium. Poniżej anioły i ludzie obejmują się niemal gwałtownie, podczas gdy całe stworzenie czci Odkupiciela! w małej jaskini pośrodku sceny. Powyżej grupa aniołów trzyma gałązki oliwne i tańczy pod złotym niebem. Tymczasem małe szare demony próbują uciec lub ukryć się przed nadejściem Królestwa Niebieskiego przez małe dziury w ziemi.
Mistyczna szopka
** Adoracja Trzech Króli PIETER PAUL RUBENS (Barok, 1608-1629) **
Według Ewangelii św. Mateusza, kiedy narodził się Jezus, jacyś mędrcy przybyli do Betlejem podążając za gwiazdą, aby oddać hołd nowemu królowi, którego misją była zmiana życia religijnego milionów ludzi. Jednak nie jest to opisane dokładną liczbę, ich imiona, rasy lub wiek. Przynajmniej nie w ewangeliach kanonicznych, gdyż rozwój jej legendy ma charakter apokryficzny i pochodzi z ziem wschodnich.
Chociaż istnieją wersje, które gromadzą, że było od dwóch do sześćdziesięciu magów, dopiero w trzecim wieku wskazano, że trzech Mędrców było trzech , a tym samym liczba ta została narzucona zachodniemu chrześcijaństwu.
Pokłon Trzech Króli że Rubens wyobrażał sobie, że reprezentuje archetyp baroku z jego klasyczna gra światła i cienia. Dziecko jest ogniskiem, z którego odchodzi światło, oświetlając twarze Mędrców i wszystkich obecnych, którzy obserwują je uważnie i spokojnie.
Zastosowanie światłocienia Była to bardzo stosowana i skuteczna technika pokazania poprzez malowanie do „dobrych wiadomości” , jak określa relacja biblijna: epizod, który pojawił się jako olśniewające światło, które wyłoniło się z noworodka i oświetliło świat pogrążony w ciemności.
Obraz powstał w dwóch różnych czasach. Pierwsza część dotycząca adoracji została przeprowadzona między 1608 a 1609 ; druga, odpowiadająca części prawej i górnej, została powiększona między 1628 a 1629 rokiem.
„Adoracja Trzech Króli”