moje królestwo za zamek
W Irlandii każdy potrzebował zamku. Anglo-Normans uczynili je modnymi w XII wieku , z rozpadającymi się budynkami, otoczonymi fosami i murami z blankami, aby wytrzymać hordy startów katapult, z wieże, mosty zwodzone i bramy z kratami i machikułami. Pod wrażeniem rdzenni irlandzcy „królowie” zaczęli budować zamki. A w średniowieczu istniały dosłownie setki irlandzkich królów rządzących dużymi terytoriami, takimi jak posiadłości lub małe, kamieniste pola. ** Irlandia stała się krajem z największą liczbą zamków na świecie.** Pomiędzy Antrim i Wexford Istnieją tysiące zamków rozsianych po całym kraju, od romantycznych, zarośniętych winoroślą wież, porzuconych na deszcz przez wieki, po w pełni odrestaurowane fantazje, w których korytarze zdobią rzędy zbroi.
Wielka złota sala w Ballyfin.
Zamki śledzą bolesną przeszłość . Opowiadają historie o podatność kraju na obce najazdy , a także niezdolność władców do porozumienia. Twoje pokoje są pełne opowieści o klęsce i wygnaniu . W starych murach kryje się melancholijny romans Irlandii. Ale budowa zamków w Irlandii nie służyła wyłącznie obronie. Zostały wychowane przez prestiż i wygląd. Gdy król dodał kolejne piętro, sąsiad z ulicy musiał zrobić to samo, aby nie narazić swojej rodziny królewskiej.
Zamki stały się ośrodki kultury, tożsamości, tęsknoty. To tutaj zbierali się muzycy i śpiewali trubadurzy, na dziedzińcu czekali poeci na natchnienie do pisania wierszy, a chełpliwi żołnierze grasowali w poszukiwaniu zapałek szermierczych. Siła zamku, jego reputacja i festiwale były miarą charakteru społeczności. Byli źródłem dumy zarówno dla chłopa, jak i mężczyzn w szatach i berłach. Niewątpliwie znalazły one odzwierciedlenie w literaturze. Zamki można zobaczyć w średniowiecznych poematach pochwalnych, jak niebiańskie pałace. Fear Flatha Ó Gnímh pisze o zamku Shane'a, dawniej zwanym Eden Duff Carrick , Co „jasna wizja nad wodami jeziora niczym chmura”. Tadhg Dall Ó Huigínn wychwalał: „Białe perły gadają między strumieniami, białe ściany między niebieskimi wzgórzami…, lśniące zamki…”, podczas gdy współczesny nadał zamkowi cechy czującej istoty i obiecał: „Czas pokonać ból serca ”.
Urodziłem się w cieniu irlandzkiego zamku. Pamiętam, że jako dziecko chodziłem zobaczyć ruiny Dunluce, które nadal są moim ulubionym, w Wybrzeże Antrim, i jego puste okna z widokiem na morze do Szkocji. A dzisiaj jadę do domu, aby zwiedzić garść zamków, które podróżnicy mogą stworzyć na kilka dni, w towarzystwie mojej siedmioletniej córki. Mówi mi, że czuje się ekspertem, bo dużo o nich czytała i cieszy się, że może w nim spać, zagłębić się w bajkę. Ja również.
Jeździec na zamku Lismore.
LISMORE
Łatwo zrozumieć, dlaczego Fred Astaire nie spieszył się z wyjazdem , i to nie tylko ze względu na atrakcyjność przydrożnego pubu Madden, w którym stał się stałym bywalcem. Pomimo swojej wielkości, Zamek Lismore ma w sobie coś, co sprawia, że wszyscy czują się swobodnie. . Droga do Lismore jest zielony tunel, to idzie coraz głębiej w hrabstwo Waterford. Przez żywopłoty widzimy krzywe pola i błotniste bydło. Doszliśmy do rzeki Blackwater, szerokiej i miedzianej pod ciężkimi drzewami. Powyżej znajduje się zamek z szeroką fasadą z blankami pośród mgły. – Posłuchaj, kochanie – mówię jej. A nos Zofii jest już przyklejony do okna. Chwilę później ześlizgnęliśmy się do króliczej nory. Otworzyły się bramy zamku. Pojawił się lokaj z parasolem by zabrać nas do środka. Przeszliśmy przez sklepione sale recepcyjne, gdzie w kominku trzaskał ogień.
Na belwederze z widokiem na wspaniały odcinek Blackwater serwowano **popołudniową herbatę: kanapki z ogórkiem i łososiem, bułeczki z gęstym twarogiem, ciasta i mnóstwo herbaty.** Lismore jest irlandzkim kuzynem Chatsworth House, części posiadłości Książę i księżna Devonshire. Pierwotnie był to klasztor , założony przez Świętą Kartaginę w 635 i jeden z wielkich ośrodków nauki w Europie, dopóki okupacja Wikingów nie zakłóciła edukacji. W XI wieku klasztor został zastąpiony przez duży anglo-normański zamek. W XVI wieku cały majątek nabyli: Sir Walter Raleigh , zapracowany człowiek w skomplikowanej epoce.
Główny ogrodnik zamku Lismore, Darren Topps.
„Przebywanie w Lismore jest jak bycie we śnie” mówi Lord Burlington, najstarszy syn obecnego księcia. „Częściowo dlatego, że warstwy historii są namacalne. Kiedyś, kiedy byłem chłopcem, włożyłem rękę do dziury w murze w Lismore i poczułem zarys kuli armatniej, która musiała tam być od lat czterdziestych XVII wieku. kiedy przesuwasz dłonią po mchu starożytnego muru, nie możesz nie zastanawiać się, czy sir Walter zrobiłby to samo. . Księga gości to ciekawa lektura. Ludzie tak mówią Edmund Spenser Napisałbym tutaj część The Fairy Queen. Lady Georgiana Spencer przeszła tędy dzięki swemu osobliwemu małżeństwu z piątym księciem. Lady Caroline Baranek Wędrował po tym miejscu przez kilka tygodni, narzekając na wilgoć i zimno, podczas gdy dochodził do siebie po katastrofalnym romansie z Lord Byron. W ostatnim stuleciu zostali Lucian Freud, John Betjeman, Cecil Beaton, Patrick Leigh Fermor i młody człowiek Johna F. Kennedy'ego. I oczywiście, Fred Astaire : jego siostra wyszła za młodszego brata 10. księcia. Pod podpisem Freda w księdze gości wpisała: – Myślałem, że to nigdy nie zniknie.
To jest jeden z największych zamków w Irlandii , z najważniejszą kolekcją na świecie meble pugin i zarozumiały magnacki Great Hall. W Lismore nic nie jest surowe . Ich 15 pokoi i elegancki ogród (najstarszy w Irlandii) nie zakłóca jego domowego i przytulnego uroku. Lismore daje poczucie labirynt wiejski dom . tutaj zobaczysz zabłocone buty z długich spacerów, wędki i gry planszowe, wygodne kanapy i niedzielne gazety, przytulne siedzenia przy oknie i kominki opalane drewnem. Oczywiście każdy zamek wymaga chwil formalności.
Mogliśmy być tylko my, ale Sophia jest entuzjastycznie nastawiona do etykiety obiadowej każdego wieczoru: kładąc ubranie na łóżku na poddaszu, kąpiąc się w wannie wielkości Norfolk, krytykując wybór koszuli przez ojca. Po kilku **napojach przy ognisku (sok jabłkowy dla Sophii, dla mnie irlandzka whisky)** zjedliśmy obiad pośród lśniącej kolekcji rodzinnego srebra i ciętego szkła, pod surowymi portretami właścicieli autorstwa Van Dyke w XVII wieku. Sophia zajmuje się dzwonkiem przy stole, który ostrzega lokaja, kiedy jesteśmy gotowi na następne danie. Więc dochodzimy do puddingu. I czujemy się jak Fred. Nie chcemy się stąd wydostać.
Jedna z sypialni Ballybura.
BALLYBUR
Zamek Ballybur jest średniowieczny duch na końcu drogi państwowej w hrabstwie Kilkenny . Najbardziej charakterystyczny typ irlandzkiego zamku, to dom z wieżą (kamienna wieża, zarówno do obrony, jak i do zamieszkania), który stoi pośrodku pól i lasów. Na zewnątrz jest ponura i ponura, z rzędami wyszczerbionych kamieni pokrytych porostami, nakrapianymi bluszczem blankami i wąskimi oknami. Wewnątrz, za otwartymi drzwiami z taranami, znajdziesz **idealne miejsce na romantyczny wypad**. Bitwa się skończyła. Niech zabawa się zacznie. Kuchnia na parterze ma dotyk kraju: drewniany stół, stos białej ceramiki i fotele przy kominku. Podążam za niespokojną Sophią wokół spiralne schody do trzech uroczych sypialni z łazienkami ukrytymi w rogach , a potem znowu do dużej jadalni z galerią minstreli i wreszcie na ostatnie piętro, które kiedyś było Wielką Salą.
Dziś jest jeden z komin wielkości minibusa . Zaczarowana w **zamku, który mógł należeć do Roszpunki**, Sophia zostaje z łóżko z baldachimem , w którym oparł swoje misie na poduszkach, pozostawiając mi przytulny pokój obok ze sklepionym sufitem i piracką skrzynią.
W średniowieczu mówiono, że tam ponad 8000 domów wieżowych w Irlandii każdy głosił status i władzę wodza klanu. Ballybur ma zwykłe: duch, garderobe (eufemizm dla średniowiecznej wiszącej latryny), więzienie i dziura morderstwa. Duch chyba nie lubi naszego wyglądu: najwyraźniej jest dość wybredny w stosunku do swoich gości. Na szczęście latrynę zastąpiła nowoczesna hydraulika. Więzienie było małym pudełkiem pod kamiennymi płytami, obok Wielkiej Sali; dziura zabójcy była genialnym rozwiązaniem, gdzie zrzucano kamienie, wrzący olej, jadowite węże czy cokolwiek sobie zażyczy każdy, kto nie dzwonił po dzwonek. Każdy dom powinien taki mieć.
Jedna z sześciu sal w XV-wiecznym zamku Ballyportry.
Ballybur miał krótki rozkwit (w latach czterdziestych XVII wieku gościł legata papieskiego), a na początku lat pięćdziesiątych XVII wieku Cromwell wysadził dach, po czym nastąpiły stulecia upadku. W latach 70. zamieszkiwały go dwie starsze kobiety, które mieszkały skromnie na dole. Właśnie wtedy zlokalizowali Franka i Aifrica Grey Ballybur w oknie agencji nieruchomości w Kilkenny. Kupili go za 28 000 € . Wierzyli, że przebudowa zajmie pięć lat. Po 25 latach wciąż dopracowują ostatnie szlify do tego, co stało się misją na całe życie.
Irlandia jest pełne zamków, które zamieniają się w zamkowy kicz , styl częściowo wiktoriański i dostojny, a częściowo przypominający Antiques Roadshow: od czerwone aksamitne zasłony, heraldyczne obicia, zbroje, niezliczone gadżety i lakierowane meble przypomina średniowieczny sklep z zabawkami. Jednak Szarzy dali Ballyburowi doskonała estetyka zamku, swobodny i dyskretny styl, który podkreśla architekturę. Subtelne tkaniny, orientalne dywany i poduszki podkreślają odsłoniętą cegłę, okucia, wielkie kominki i strzeliste drewniane sufity. Nocą, gdy irlandzkie deszcze uderzają w okna i migoczące światło świec oświetlając starożytne mury, czytam historie Sophii co mogło się tu wydarzyć.
Róża w eleganckim ogrodzie zamku Lismore.
** BOLIPŁETWA **
Ballyfin to wcale nie zamek . Jednak to jest najbardziej eleganckie przedstawienie głębokiej transformacji zamków w Irlandii. Kiedy starożytne kamienne wieże leżały w gruzach, kiedy przeciągi można było mierzyć w skali Beauforta lub kiedy w kraju panował spokój, w którym nie było potrzeby zwracać uwagi na obcych w rogach; to był taki dom, o jakim marzyli właściciele zamku: elegancki dwór w środku osiedla.
Świat, który leży dalej, nie jest już nierównym terenem widzianym przez wąskie szczeliny, ale parki krajobrazowe, które można zobaczyć z francuskich okien. Most zwodzony został z wdziękiem zastąpiony półokrągłymi stopniami; Wielką Salę, za pokój ze skórzanymi książkami i wedgwoodowymi wazonami, oraz płonący olej z dziury śmierci, za uważny lokaj i powitalny kieliszek whisky.
W Ballyfin przejście nastąpiło w XVIII wieku, kiedy stary zamek elżbietański został zburzony . W latach dwudziestych XIX wieku sir charles henry coote , jeden z najbogatszych ludzi w Irlandii, zbudował obecny dom, a arcydzieło regencji . Nadzorując pracę, jego żona, Caroline, zwiedziła Europę, rozdając obligacje kredytowe, gdziekolwiek się udała, podczas gdy ona… Rzymskie mozaiki podłogowe, włoskie kominki, belgijskie żyrandole i dzieła sztuki, które zrujnowałyby mniej bogate fortuny. Wszyscy zgadzają się, że wynik był największy dom w Irlandii.
Sala Westmeath w przebudowanym zamku Ballyfin.
Sto lat później, po odzyskaniu niepodległości przez Irlandię, Cootes sprzedali Ballyfin braciom patrycjuszowskim, którzy: zmienili go w szkołę z internatem . Przez 80 lat uczniowie przy swoich wypełnionych graffiti ławkach uczyli się Koniugacje łacińskie w czymś, co było salą balową , podczas gdy stary dom się rozpadał.
Rekonstrukcja Ballyfin jest równie spektakularna jak pierwotna konstrukcja. Został nabyty przez tego rodzaju bogaci Amerykanie że stara arystokracja europejska marzyła o byciu: urocze dusze z dużą ilością pieniędzy. Fred i Kay Krehbiel rozpoczął projekt osiem lat w którym odrestaurowali dom, aż… osiągnąć wielkość pierwotnego stanu, . Zmartwychwstała rzymska mozaika przy wejściu, a wspaniałe, intarsjowane podłogi zostały skrupulatnie wkomponowane w całość. Z drugiej strony gzyms i fryzy wielkiej złotej sali zostały przekształcone. Podobnie oryginalne palety zostały ponownie odkryte, aby pomalować kolumny biblioteki. The konserwatorium , pokryty rdzą, dostępny z biblioteki przez tajne drzwi, został również odrestaurowany. W 2010 roku Ballyfin otworzył się z rangą luksusowy hotel z 15 pokojami. Wiosną odsłonięto pięć kolejnych pokoi. Rezultat był po prostu nie do odparcia. Najwspanialszy dom Irlandii jest dziś jednym z jej wielkich hoteli.
Waniliowe duszone nektarynki w Lismore.
PORTRET PIŁKOWY
Znajdujemy się na północny zachód od hrabstwa Clare ponury krajobraz z kamienia, wody i nieba . Wrzosowiska giną na horyzoncie. Między wapiennymi płytami kwitną polne kwiaty. czarne jeziora siedzą u stóp niepokojących wzgórz. Zniszczony przez wiatry atlantyckie ** Burren jest stworzony do zamków.** Średniowieczne twierdze i wieże wyglądają jak naturalne twory , są strażnikami tego pięknego i surowego kraju. Ballyportry jest jednym z najbardziej niesamowitych , _wieża_dom wybudowany w XV wiek dla O'Briens , potomkowie Brian Boru , Wielki Król Irlandii. Uważa się, że ten zachodni region jest zdalny i ludowy . Ale w średniowieczu, kiedy morze było bardziej niezawodne niż ląd, obszary takie jak Burren były przyłączone do lądu.
w jego czasach, Ballyportry miał kiedyś francuską piwnicę z winami , holenderskie gobeliny, ceramika i jedwabie z Hiszpanii, książki i różańce z Rzymu. To nie była forteca wodza barbarzyńców, ale dom wykształconej i wyrafinowanej elity , arystokraci z zakonu gaelickiego, którzy prosperowali przed przybyciem Anglików. Odbudowa Ballyportry w latach 60. była dziełem Amerykanina Bob Brown . kiedy dowiedział się, że jego wady w Nowym Jorku – siedzenie do późna i picie za dużo – były cnotami w Clare , postanowiła zostać iw chwili szaleństwa kupiła Ballyportry. Brown, pionier w renowacji średniowiecznych wieżowców, był inspiracją dla wielu późniejszych renowatorów, takich jak Frank i Aifric Gray z Ballybur.
Przyjmują nas obecni właściciele. Siobhan i Pat Wallace przynieśli inteligencja z powrotem do wieży . Siobhan jest architektem, a Pat, dyrektorem Muzeum Narodowego w Dublinie, archeologiem. zachwyć nas świetna kolacja na drewnianym stole, impreza z dobrym jedzeniem oraz przyjemną rozmowę, w której zajmujemy się różnymi tematami: od starożytnego zakonu gaelickiego czy przywódcy religijnego Irlandii Północnej, Ian Paisley , do rzadkich dzikich kwiatów obszaru Burren lub upadku roli sportu w irlandzkiej tożsamości. Codziennie zabieram Sophię na spacery, odwiedzając megalityczne dolmeny wyżyn, omijając jej tajemnicze pola w poszukiwaniu rzadkich leśnych kun i odwiedzając wydrążone wiatrem ruiny katedry w Kilfenorze.
Dziki łosoś serwowany w kuchni Ballyportry.
Pewnej nocy przy ognisku Pub Linnane , zachwycamy się bębny Kilfenora Céilí Band . A kolejnej nocy, w wielkiej sali w Ballyportry, miałem średniowieczny moment . Ogień płonął w grillu wystarczająco dużym, by upiec wołu. Z dużych okien patrzyłem przez mokradła na łąkę, na której pasły się dwa osły. Na horyzoncie ujrzałem kultowy kształt Mullaghmore . Wiatr gwizdał przez blanki.
Możliwe, że wszyscy przeszliśmy przez zamek, wspięliśmy się po jego schodach, a nawet wystawiliśmy głowy za aksamitne liny, aby zajrzeć do jego pokoi. Ale w Ballyportry udało mi się przekroczyć te liny. W Wielkiej Sali pod drewnianymi stropami Dolałem oliwy do ognia, zapaliłem żelazne żyrandole między kamiennymi ścianami, zatopiłem się w kanapie z Lotami hrabiów , który uchwycił moment, w którym wielcy wodzowie Irlandii uciekli z kraju, aby udać się na wygnanie na kontynent. I przez chwilę Czułem się bardzo blisko ludzi, którzy tu mieszkali , którzy siedzieli przy tym samym kominku i słuchali tych samych wiatrów w dawno minionych czasach, kiedy te zamki były centrum kultura i nostalgia, które otaczają całą Irlandię . Dopóki Sophia nie przyszła i poprosiła mnie, żebym zagrała w księżniczki i piratów. Potem gonimy się w górę iw dół w czym William Butler Yeats zwykłem dzwonić „To kręte, okrągłe, spiralne schody diabelski młyn”.
* Ten raport został opublikowany w numerze 86 magazynu Condé Nast Traveler w okresie lipiec-sierpień i jest dostępny w wersji cyfrowej, aby móc z niego korzystać na preferowanym urządzeniu.
Możesz być zainteresowanym także tym:
- Celtyckie miejsca docelowe: Irlandia, Bretania, Szkocja i Galicja
- Top 50 najpiękniejszych miejsc w Irlandii
- 50 zdjęć, które zachęcają do podróży do Irlandii - 10 najpiękniejszych miast w Irlandii - Dwanaście planów poznania Irlandii tego lata
- Prawdy i kłamstwa (wielu) zamków Draculi
- Wszystkie wiadomości o pałacach i zamkach