Zawsze w naszej pamięci
14 marca 1980 Félix Rodríguez de la Fuente zginął w katastrofie lotniczej na Alasce. prawdopodobnie największy komunikator, jaki dał nasz kraj. Urodził się tego samego dnia, 52 lata temu (1928), w Poza de la Sal, małe miasteczko Region Bureba (Burgos) gdzie spędził dzieciństwo i gdzie Beznadziejnie zakochał się w naturze.
Fakt, że zmarł tego samego dnia, w którym się urodził, w połączeniu z różnymi tajemnicami związanymi z okolicznościami wypadku i… podziw, jakim zawsze darzył go Iker Jiménez, doprowadziło go do poświęcenia dwa całe programy Czwartego Tysiąclecia Pięć lat temu.
Pomnik Felixa Rodrigueza de la Fuente w Madrycie
Specjalny trzygodzinny w sumie tytuł Feliks, ostatni bohater, z którym otworzyła swój jedenasty sezon, i gdzie obok przyjaciele, koledzy i krewni dokonali przeglądu życia i pracy Félix podczas badania szczegółów jej fatalnego i przedwczesnego wyniku.
Jednym z gości, który miał największą wagę w tym wydarzeniu, był jego biograf, Benigno Varillas (Asturia, 1953), dziennikarz ekologiczny, przyrodnik i promotor społeczny którą opublikował w 2010 roku, przed 30. rocznicą jego śmierci, Felix Rodriguez de la Fuente: Przesłanie . Obszerny i szczegółowy 700-stronicowa biografia którego drugie wydanie uruchamia się w tę sobotę zbiega się z 40. rocznicą jego śmierci.
Tekst jest taki sam jak w księdze oryginalnej, z wyjątkiem dwóch ostatnich rozdziałów. Odniósł się w nich do ewolucji świadomości ekologicznej po śmierci Félixa, która bardzo się zmieniła w ciągu ostatniej dekady. Dlatego wolał go aktualizować i rozwijać w całości w osobny zbiór małych książeczek dostępny na ich stronie internetowej.
W wieku dziesięciu lat Félix musiał iść na studia do szkoły z internatem w Vitorii. W 1946 rozpoczął studia w medycyna na Uniwersytecie w Valladolid. Ale dopiero w 1962 roku, kiedy wyjechał, Hiszpania Franco skierowała na niego swój wzrok wypuszczanie samicy sokoła na okładkę ABC pod nagłówkiem „Wielki Sokolnik Królestwa”.
Był wielkim miłośnikiem zwierząt
Jego występy telewizyjne jako gość wzrosły do w 1966 roku miała własną sekcję w kosmosie Televisión Escolar prowadzenie zajęć z zoologii Feliks, przyjaciel zwierząt.
Jego głównym celem stałaby się publiczność dziecięca. Felix zawsze wiedział, że są przyszłością, w której można coś zmienić, a dzieci doceniały to, że rozmawiały z nimi tak otwarcie, jakby były dorosłymi.
Jego współpraca w telewizji będzie kontynuowana, dopóki zaczął pisać w Black and White, dodatku ABC. Początkowa sława pozwoliła mu się rozwinąć jedno z jego wielkich marzeń: badanie wilków. Zrobiłby to w jednym ze swoich ulubionych miejsc na Półwyspie Iberyjskim: mieście Pelegrina, niedaleko Sigüenzy (Guadalajara).
Jednak największy sukces odniosłaby jego gwiazdorska seria, Człowiek i ziemia . Łącznie 124 odcinki rozłożone na trzy sezony: Seria wenezuelska , nakręcony w Wenezueli; ten Seria Fauna Iberyjska , nakręcony w Hiszpanii; i Seria amerykańska , nakręcony między Kanadą Tak Alaska.
Właśnie podczas kręcenia tego ostatniego sezonu opuścił nas na zawsze. Podczas kręcenia niektórych zdjęcia lotnicze dla rozdziałów Iditarod, samolot, który pilotowany przez Warrena Dobsona i przetransportował samego Rodrígueza de la Fuente wraz z kamerzyści Teodoro Roa i Alberto Mariano Huéscar rozbił się powodując śmierć czterech członków jego załogi. To było 14 marca 1980 roku.
Jeden z wielkich kamieni milowych w historii RTVE
Nasze pokolenie wyssało jego pośmiertne przesłanie. Niektórzy z nas nawet nie urodzili się, gdy umarł, ale jego programy zdołały go przetrwać dzięki swojej niezniszczalnej jakości i nasycić młodzież wartości takie jak konserwatorstwo, miłość do natury i zrównoważony rozwój Na długo zanim wymyśliliśmy takie terminy jak "zmiana klimatu".
Wielu też było jego przeciwnikami. Jak wyjaśnia Benigno Varillas we wstępie do swojej książki, **niektóre z działań Félixa:**
„Mogą wydawać się sprzeczne. Są więc tacy, którzy widzą niewielką kompatybilność konserwator i sokolnik jednocześnie; chronić dziką przyrodę i łap pisklęta od sokołów i jastrzębi z gniazd; krytykowanie byków jako pokaz, ale poświęcanie zwierząt podczas filmowania; **bycie jednocześnie wrażliwym i twardym. **
Ale czytając i rozkładając jego pracę, zaczęli dopasowywać do siebie etapy jego życia, a nawet te pozorne rozbieżności. Nie zaprzeczając jej ekscesom i wadom -co na szczęście dla niego było transgresyjne i ludzkie- Jego trajektoria zaczęła nabierać sensu.
Przesłanie jest dalekie od jedynej biografii poświęconej Félixowi Rodríguezowi de la Fuente. Joaquin Araujo napisał Głos natury: biografia Félixa Rodrígueza de la Fuente (Salvat, 1990) i Przyjaciel zwierząt. Biografia Felixa Rodrigueza de la Fuente (Wydania SM, 1991).
Félix Rodríguez de la Fuente i emerytowany król Juan Carlos I
Miguel Pou dedykowany Félix Rodríguez de la Fuente: człowiek i jego dzieło (Planeta, 1995), którą wznowi pod nazwą Feliks, przyjaciel zwierząt (Team Sirius, 2005) i rozszerzy się o Planetarna świadomość Félixa Rodrígueza de la Fuente (Wyd. Koło, 2008). Juan Manuel Ramos dokonany wydana w 2001 roku w wydawnictwie Raíces, Co za piękne miejsce na śmierć. Niepublikowane kroniki życia i śmierci Félixa Rodrígueza de la Fuente.
w 30. rocznica jego śmierci również przybył Trzy niebiosa. Dziecięce przygody Félixa Rodrígueza de la Fuente (Miguel Ángel Cubeiro, Suso y Pinto. Auga editora, Caja de Burgos i Rada Miasta Poza de la Sal, 2010).
Z okazji 40. rocznicy RTVE oddaje mu hołd od najbliższej soboty ze specjalnym programowaniem. 2 odzyskuje Człowiek i ziemia zremasterowane w wysokiej rozdzielczości (od 14 marca dwa odcinki w każdą sobotę o 12:45).
Niezbędne odzyskiwanie Niedziela 15 (21:30) ludzkie zwierzę , dokument podróżujący do wspomnień z dzieciństwa widzów, którzy przylgnęli do telewizora, aby go posłuchać. Również, różne programy i wiadomości od RTVE przyjrzą się wszystkim aspektom wielkiego popularyzatora. Jako punkt kulminacyjny specjalny 40 lat bez Feliksa RTVE.es gromadzi całą swoją produkcję audiowizualną na swojej stronie internetowej.
Punkt widokowy Félix Rodríguez de la Fuente, Barranco del Río Dulce (Guadalajara)
Jest ich niezliczona ilość statuetki, tablice, pomniki, trofea, nagrody i hołdy które otrzymał w ciągu tych czterech dekad nieobecności. Ale to, co utkwiło w nas wszystkich, to piosenkę, którą śpiewali mu Enrique i Ana ze słowami Glorii Fuertes: „Przyjacielu Félix, kiedy dotrzesz do nieba…”.