'Barcelona. Fotògrafes/Fotógrafas', książka, która gromadzi kroniki pokolenia fotografek w mieście.
Gdyby było coś wspólnego z fotografami, którzy portretowali Barcelonę od lat 30. do końca XX wieku to chęć opowiadania historii, ludzi i miasta . Że trzeba postawić na stole te delikatne sprawy, o których nikt nie chciał rozmawiać.
Barcelona była szkołą fotografów Wielu z nich szukało schronienia w mieście, gdy bomby i represje uderzyły w Europę, tutaj mogli tworzyć i pracować jako zawodowi fotografowie. Inni po prostu zostali, aby przedstawić dramat wojny i okresu powojennego, ale dramat, w którym przedstawienie nie pasowało do rzeczywistości.
Rada Miasta Barcelony i La Fábrica publikują książkę Isabel Segura Barcelona. Fotògrafes/Fótógrafas, dzieło, które daje głos i usprawiedliwia dzieło 21 fotografów, którzy byli świadkami jednych z najwybitniejszych momentów historycznych w mieście , od połowy ubiegłego wieku do chwili obecnej. Trzy bardzo różne dekady, ale o wielkim znaczeniu historycznym, nie tylko dla społeczeństwa jako całości, ale dla kobiet.
Książka do zrozumienia miasta w XX wieku.
To pierwsza książka, która rekonstruuje historię miasta oczami fotografek . kobiety lubią Margaret Michaelis i jego fotografie dzielnicy San Andrés; Dora Maar , który portretował wieśniaczki na placach targowych, lub Katy Horna i jego świadectwo o mieście będącym w stanie wojny; Pilar Aymerich , który fotografował czas cenzury; Carmen Garcia , fotograf na dachu, lub ogon , autor zdjęć m.in. do magazynu Vindication Feminista.
Książka, która skupia obrazy od proklamacji II Rzeczypospolitej do chwili obecnej” , w tym oczywiście hiszpańska wojna domowa i represje społeczne w latach Franco.
„Zarówno miasto, jak i warunki, w jakich fotografowie wykonują swoje prace są bardzo różne w trzech okresach, w których konstruowałem książkę . Pierwsza odnosi się do miasta republikańskiego i miasta ogarniętego wojną, co zbiega się w czasie z przybyciem do Europy zagranicznych fotografów uciekających przed nazizmem. Drugi odpowiada **miastu frankistowskiemu**, w którym fotografowie tworzą własne przestrzenie do szkolenia i tworzenia oraz pokazują miasto z dachów. I w końcu, miasto w demokratycznej budowie , w której fotografowie budują opowieść z doświadczenia przeżywania jej intensywnie, a teraz na poziomie ulicy – opowiada Traveller.es autor.
„zaspana twarz”
W ten sposób możemy dowiedzieć się więcej o niestrudzonej pracy Margaret Michaelis na którym się skoncentruje Dzielnica Raval , gdzie uchwyci wrażliwość marginalnego sąsiedztwa odrzuconego przez urbanistów pracujących na rzecz przekształcenia miasta, ruchu architektonicznego GATCPAC, z którym Michaellis będzie ściśle współpracował.
Również to z Katy Horna , który będzie świadkiem zbombardowania miasta w marcu 1938 r. „Zdjęcia Kati Horny z marca 1938 r. świadczą o zbiorowej masakrze, jakiej doznało miasto: zawalone budynki, gruz i więcej gruzu. Nie fotografuje żadnych zmarłych Pokazuje psa jako symbol brutalności – mówi Isabel.
I Carme Garcia-Pedrosa , artysta i miłośnik fotografii, który swoją karierę zaczynał w latach trzydziestych, ale gdy wojna się skończyła i wojska Franco zajęły miasto, wszystko zniknęło.
Wśród niezliczonych działań represji, Instytut Kobiecy i Biblioteka Popularna , pierwsza kobieca biblioteka publiczna w Europie, stworzona w 1909 roku, przechodzi w ręce Sekcji Kobiecej hiszpańskiej Falangi i JONS i jest czyszczona zgodnie z rozkazami nowego reżimu. 3782 książek zostało skreślonych, o czym mówią gazety.
Aby uchronić je przed spaleniem, chowają się w fałszywych murach, dzięki czemu życie tak wielu kobiet, które teraz zostały zepchnięte do domu, również mija. To ukryte życie przedstawiła Carme García Pedrosa.
Zdecydowanie: " To fotografowie, bez etykiet, którzy chcą opowiadać historie i upubliczniać je , kreatywne kobiety, które przyczyniły się do nadania miastu nowego wizerunku i zbudowania nowej historii o wielkiej wartości dziedzictwa”.
'rano'